Ηγοητεία της πολιτικής βρίσκεται στο απρόβλεπτο, στο αναπάντεχο, στο τυχαίο. Στην απουσία κάθε βεβαιότητας, στις διαρκείς ανατροπές και στις ριζικές ανακατατάξεις. Στην αδυναμία ασφαλούς πρόβλεψης και στη διαρκή παρουσία πολλών εναλλακτικών, με τις επιμέρους διακλαδώσεις τους. Η πολιτική διαρκώς εκπλήσσει.
Τούτων δοθέντων, δεν θα έπρεπε να μας αιφνιδιάσει η θεαματική επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου· ένας πολιτικός που είχε θεωρηθεί «τελειωμένος» μετά την αποτυχία του εγχειρήματος του ΚΙΔΗΣΟ στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Και όμως η Ιστορία είναι γεμάτη με «τελειωμένους», που όχι μόνον επανέκαμψαν, αλλά πήραν θριαμβευτικά τη ρεβάνς για τα χρόνια της πολιτικής μοναξιάς τους.
Ποιος θα φανταζόταν στις αρχές του 1945 ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου, ύστερα από δεκαεννιά χρόνια, θα γινόταν ο λαοπρόβλητος Γέρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός του 52%; Ποιος θα φανταζόταν το 1965 πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετά είκοσι πέντε χρόνια, θα γινόταν πρωθυπουργός με 46%; Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί το 1989 ότι ο υπόδικος Ανδρέας Παπανδρέου, με τα γνωστά προβλήματα υγείας, μόλις μετά τέσσερα χρόνια θα γινόταν για τρίτη φορά πρωθυπουργός με 46%; Και τέλος, ποιος θα πίστευε το 1996 ότι ο Αντώνης Σαμαράς, μετά δεκατρία χρόνια, θα εκλεγόταν πανηγυρικά αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και λίγο αργότερα πρωθυπουργός; Για να μην αναφερθώ σε ένα παράδειγμα από τη Μεγάλη Βρετανία. Ποιος θα πίστευε ότι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, είκοσι πέντε χρόνια μετά την καταστροφή της Καλλίπολης, θα γινόταν ο πρωθυπουργός-πατέρας της νίκης;
Αυτές οι απρόβλεπτες εξελίξεις οφείλονται κυρίως σε δύο παράγοντες. Πρώτον, στο γεγονός ότι με το πέρασμα των χρόνων η μνήμη εξασθενεί, νέα βιώματα επικαλύπτουν παλιότερα, έρχονται στο προσκήνιο νέες γενιές που έχουν ακούσει και έχουν διαβάσει, αλλά δεν έχουν ζήσει τα γεγονότα που συγκρότησαν μια δεδομένη ιστορική μνήμη. Ετσι, όσοι πολιτικοί αντέχουν στον χρόνο έχουν σοβαρές πιθανότητες να βγουν από την πολιτική τους έρημο δικαιωμένοι. Δεύτερον, κάθε εποχή θέτει τις προτεραιότητές της και έχει τα δικά της αιτήματα. Αλλάζει η οπτική γωνία από την οποία οι πολίτες βλέπουν και κρίνουν το παρελθόν. Η αναθεώρηση είναι ένα βασικό εργαλείο επαναπροσέγγισης του παρελθόντος και επαναξιολόγησης των dramatis personae. Ετσι, όσοι προδίκασαν τον πολιτικό θάνατο πολλών ηγετών διαψεύστηκαν τραγικά από τα γεγονότα. Συνεπώς, ποτέ μη λες ποτέ.