Στις 4 Οκτωβρίου 2009 σχεδόν όλη η Ελλάδα ήταν «πράσινη». Με το 43,92% που είχε αποσπάσει στις εκλογές το ΠΑΣΟΚ του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, μόνο έξι νoμοί ήταν «γαλάζιοι», οι μισοί στον Μοριά, οι άλλοι στη Μακεδονία. Εξι χρόνια αργότερα, χρονικό διάστημα πολιτικά τεράστιο, στις 25.10.2015, το Κόμμα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του κ. Γ. Α. Παπανδρέου αποσπά στις εκλογές το ισχνότατο 2,47% και μένει εκτός Βουλής.
Από τους 1.017.085 πολίτες στις άνευ αντιπάλου εσωκομματικές εκλογές τον Φλεβάρη του 2004 (είχαν μετρηθεί και 3.060 λευκά και άκυρα, γιατί η «άμεση δημοκρατία» πρέπει να έχει και το άλλοθί της), μόλις 152.557 τον ακολούθησαν στην ΚΙΔΗΣειά του. Τα ΜΜΕ που τον ζωγράφιζαν κάποτε σαν Μεσσία και στόλιζαν την πρώτη τους σελίδα με φωτογραφία του Εκλεκτού επί ποδηλάτου, με στολή οιονεί διαστημική που όλοι εμείς οι καταναλωτές ειδώλων έπρεπε να τη θαυμάσουμε όσο και τον φορέα της, δεν ήταν πια μαζί του.
Φαίνεται, πάντως, ότι είχαν αποθηκεύσει αρκετό λιβάνι και κάμποσους ύμνους. Γιατί και τον κ. Κ. Κ. Μητσοτάκη με τον ίδιο ενθουσιασμό και παρόμοιο λεξιλόγιο τον υποδέχτηκαν και τον ανέδειξαν. Ξέρω ότι το όνομα του πρωθυπουργού δεν το έχουμε συνηθίσει με το αρχικό τού πατρωνύμου στο ενδιάμεσο. Πώς αλλιώς, όμως, θα απεικονιστεί με σαφήνεια η κραταιά εν Ελλάδι Κληρονομική Δημοκρατία, υπέρ της οποίας τελεί σπονδές ο τρίτος των Παπανδρέου με τη διεκδίκηση της προεδρίας ενός κόμματος, του ΚΙΝΑΛ, που δεν το κατονόμασε καν στο διάγγελμά του; «Αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα για την ηγεσία του Κινήματος», είπε. Αλλά Κίνημα (Αλλαγής) είναι και το ΚΙΝΑΛ και το ιδιόκτητο Κίνημα (Δημοκρατών Σοσιαλιστών) και, κυρίως, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, το ΠΑΣΟΚ, το όνομα του οποίου θέλει να αποκαταστήσει ο επίσης υποψήφιος κ. Ανδρέας Λοβέρδος, ιδιοκτήτης δύο οιονεί κομμάτων αυτός: της ΡΙΚΣΣΥ (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας) και της Συμφωνίας για την Ελλάδα· να ‘ναι καλά η βικιπαίδεια που τα θυμάται και με ξεστραβώνει.
Τη μέρα της γιορτής του, 23 Απριλίου 2010, ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου μάς είχε κάνει δώρο, από το Καστελλόριζο, τη σύνδεσή μας με την ελληνική αρχαιότητα: «Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον ελληνισμό. Ομως, πλέον, ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά». Τώρα χρησιμοποιεί το επίθετο «νέα» για να αναπαλαιώσει την πασοκική Αλλαγή του 1981: «Χρειαζόμαστε μια Νέα Αλλαγή». Βαλτωμένος χρόνος; Ή λέξεις-κενά κελύφη;