Νομίζω ότι αυτή είναι η μείζων διακύβευση της εκλογής αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ. Μπορεί όλα τα υπόλοιπα να αφορούν τον κόσμο της Κεντροαριστεράς, όμως οι συνεργασίες αφορούν όλο το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες, στον βαθμό που η κυβερνητική σταθερότητα ή αστάθεια επηρεάζει τις ζωές τους.
Το ΚΙΝΑΛ από τη θέση του στην πολιτική γεωγραφία είναι καταδικασμένο να συνεργαστεί με το πρώτο κόμμα, εφόσον βεβαίως αυτό δεν έχει κατακτήσει την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές. Νομίζω ότι έχει αποδειχθεί επαρκώς πως η συζήτηση για σχηματισμό «προοδευτικής» κυβέρνησης μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική είναι ανούσια. Δεν βγαίνουν οι αριθμοί, όταν αντιστοιχίζονται με τις στρατηγικές συγκεκριμένων κομμάτων.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, τόσο ο Ανδρ. Λοβέρδος όσο και ο Γ. Α. Παπανδρέου άνοιξαν τα χαρτιά τους πάνω στο ζήτημα των συνεργασιών, δηλώνοντας ο καθένας με τον τρόπο του με ποιο κόμμα ΔΕΝ θα συνεργασθεί. Ο Ανδρ. Λοβέρδος απερίφραστα αποκήρυξε κάθε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Γ. Α. Παπανδρέου εμμέσως μεν, σαφώς δε, απέκλεισε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία.
Τι άλλο νόημα είχε η αναφορά του πως η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία το 2012 ζημίωσε το Κίνημα; Ο δε Ν. Ανδρουλάκης εξακολουθεί να δηλώνει πως είναι νέος. Ουδέν νεότερο για τα άλλα σημαντικά ζητήματα.
Εχω την εντύπωση πως οι δηλώσεις των κ. Λοβέρδου και Παπανδρέου για τις συνεργασίες περισσότερο αφορούν την προσπάθεια των δύο να δώσουν ένα πολιτικό στίγμα περιχαρακώνοντας τα ακροατήριά τους ενόψει της αναμέτρησης, παρά αποτελούν μια δέσμευση για το μέλλον. Αλλωστε, θα ήταν αφελές να ζητάμε από μελλοντικούς πολιτικούς αρχηγούς να δεσμευθούν από τώρα με ποιους θα συνεργαστούν, όταν δεν υπάρχουν τα εκλογικά δεδομένα.
Με διαφορετικούς όρους θα συνεργαστεί το ΚΙΝΑΛ αν λάβει 8% και με διαφορετικούς αν λάβει 15%. Το σίγουρο είναι πως οποιοσδήποτε επικρατήσει στις εσωκομματικές εκλογές δεν θα αφήσει την Ελλάδα ακυβέρνητη με δική του ευθύνη. Το παράδειγμα της Γερμανίας είναι πρόσφατο και ας αποτελέσει ένα υπόδειγμα για τις διαδικασίες με τις οποίες συγκροτούνται κυβερνήσεις συνασπισμού.