Η «πολιτική πρωτοχρονιά» –γιατί αυτήν πρόκειται να γιορτάσουμε σε δύο μέρες και όχι τη «θρησκευτική», που έχει διαφορετικές αφετηρίες– είναι μία σύμβαση που ισχύει παγκοσμίως και ορίζει μίαν αφετηρία σχεδιασμού του μέλλοντος διαρκείας ενός έτους. Είναι ένα business plan –με δύο λέξεις του συρμού– που αφορά στο άτομο, στην οικογένεια, στην οικονομική δραστηριότητα μιας χώρας και στον πολιτικό σχεδιασμό.
Χρήσιμος και απολύτως απαραίτητος ο σχεδιασμός μιας μελλοντικής πορείας, διότι μία κοινωνία αλλά ακόμη και ένα άτομο δεν είναι δυνατόν να αφρολισθαίνουν μονίμως εις το κύμα. Μόνον που αυτή ακριβώς η άσκηση ετοιμότητος έχει ανάγκη σταθερών σημείων αναφοράς. Και είναι ακριβώς αυτές οι σταθερές που έχουν επικινδύνως κλονισθεί.
Ουδέποτε στα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου η πολιτική ηγεσία της Δύσεως –για να περιορισθεί κανείς στον χώρο που ανήκει η χώρα μας– ευρέθη ενώπιον προκλήσεων που αδυνατεί να αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα τη διαρκή απώλεια της αξιοπιστίας της.
Δεν είναι ασφαλώς πρώτη φορά που μία πανδημία πλήττει την ανθρωπότητα. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι ουδέποτε στο παρελθόν η εμπιστοσύνη στη δυνατότητα της επιστήμης να επιλύει ένα πρόβλημα ήταν τόσο εδραιωμένη όσο σήμερα. Οπως επίσης ποτέ κατά το παρελθόν δεν ήσαν οι πολίτες τόσο καλά πληροφορημένοι περί των μέτρων προστασίας που πρέπει να εφαρμόσουν.
Πλην όμως όλα αυτά αποδεικνύονται αναποτελεσματικά, καθώς εστίες εξεγέρσεως εκδηλώνονται σε όλη τη Δύση. Οχι μόνον από τους πάσης φύσεως «σκοταδιστές» ή «άλλες ανατρεπτικές πολιτικές δυνάμεις», όπως είναι η κρατούσα αντίληψη εν Ελλάδι. Στις βόρειες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ είναι οι Φιλελεύθεροι που εξεγείρονται στην καταλυτική επιβολή του κράτους, έναντι των ατομικών ελευθεριών.
Ερχεται όμως μία στιγμή, που η πορεία της ζωής σαρώνει εδραιωμένες αντιλήψεις και εμμονές ιδεολογικές. Είναι η ώρα της μεγάλης διαψεύσεως, που την εβίωσαν πριν από τριάντα χρόνια οι κομμουνιστές όταν κατέρρευσε ο επίγειος παράδεισος που επιχείρησαν να οικοδομήσουν. Οι δυτικές κοινωνίες δεν πρόκειται ασφαλώς να καταρρεύσουν λόγω του κορωνοϊού. Ισως θα παύσουν να είναι τόσο ανέμελες. Είναι μία ελπίδα μάλλον παιδική, που όμως ταιριάζει κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος.