Το κλισέ που θέλει όποιον δεν μαθαίνει από τα λάθη του να τα επαναλαμβάνει και ενίοτε να καταστρέφεται από αυτά φαίνεται πως έχει γίνει η απόλυτη συνήθεια, αν όχι και επιλογή, για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυόμισι χρόνια μετά την τριπλή ήττα στις κάλπες του 2019 δεν έχουν καταλάβει τίποτε ή, ακόμη χειρότερα, αρνούνται να αποδεχθούν την πραγματικότητα και μαλώνουν με φαντάσματα σε ένα δικό τους σύμπαν. Πέραν της τοξικότητας στην πολιτική ζωή και της χυδαιότητας στην αντιπαράθεση με τους αντιπάλους τους, αρνούνται και την απλή ανάγνωση των όσων συμβαίνουν. Τελευταίο παράδειγμα αυτής της συμπεριφοράς είναι η υποδοχή εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα των ανακοινώσεων της κυβέρνησης για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Είναι να απορεί κανείς με την προσέγγιση, λες και οι πολίτες δεν θα δουν σε μερικούς μήνες τον λογαριασμό για να συγκρίνουν και να κρίνουν αν τους αφορά η μείωση. Ο κ. Τσίπρας που έλεγε ότι «…ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας παράλογος φόρος, δεν διορθώνεται, καταργείται…», αλλά στη θητεία του ως πρωθυπουργός τον αύξησε, τώρα ανακαλύπτει ότι οι μειώσεις αφορούν λίγους και εκλεκτούς. Την ίδια στιγμή, εκτός από την κυβέρνηση που έχει προφανείς λόγους να ασκεί αυτή την πολιτική, όλοι οι ειδικοί της αγοράς εξηγούν ότι οι μειώσεις αφορούν σχεδόν το 80% των πολιτών που διαθέτουν ακίνητη περιουσία. Επιπροσθέτως τονίζουν ότι οι μεγάλες ποσοστιαία μειώσεις επηρεάζουν κυρίως τη μικρή και μεσαία ιδιοκτησία και αντιθέτως επιβαρύνονται οι μεγάλοι ιδιοκτήτες ακινήτων.
Αυτή η αντιπολιτευτική συμπεριφορά δεν είναι απλώς μεμψίμοιρη ή έστω μικροκομματική, είναι απλώς λάθος. Δεν μπορεί να ζεις έξω από τον κόσμο αλλά να θέλεις να τον εκφράσεις πολιτικά.
Οσο θα προσπαθούν να ξεφύγουν από τη δική τους εσωστρέφεια, τόσο θα κλιμακώνουν την πολιτική οξύτητα και θα επιχειρούν να μετατρέψουν τον δημόσιο διάλογο σε βούρκο.
Το ίδιο βεβαίως πράττει ο κ. Τσίπρας στα περισσότερα πολιτικά ζητήματα όταν αφήνει τον κ. Πολάκη να συμπεριφέρεται σαν νταής στο Κοινοβούλιο. Αυτή η εμμονή στις θεωρίες συνωμοσίας, σε συνδυασμό με την πλήρη διαστρέβλωση όσων συμβαίνουν στον τόπο, τους έχει καθηλώσει στη θέση που βρίσκονται και κινδυνεύουν να πάνε ακόμη πιο κάτω. Κάθε λογικός άνθρωπος θα διόρθωνε αυτή την τακτική αν ήθελε να ορθοποδήσει το κόμμα του, αλλά φαίνεται ότι πλέον δεν μπορούν. Αντιθέτως, επενδύουν στην ένταση και στη χυδαιότητα στον πολιτικό λόγο θεωρώντας ενδεχομένως ότι μπορεί να επαναληφθεί ως εκ θαύματος ό,τι συνέβη στον τόπο μετά το 2011, που τους οδήγησε στην εξουσία το 2015.
Ο κ. Τσίπρας μεταξύ των άλλων επιχειρεί διάφορους αντιπερισπασμούς, όπως η πρόταση δυσπιστίας, καθώς αντιμετωπίζει και ισχυρές εσωκομματικές αναταράξεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ελέγχει τον κεντρικό κορμό του κόμματός του. Δεν μπορεί όμως να περάσει την πρότασή του για ανάδειξη αρχηγού και Κεντρικής Επιτροπής με άμεση εκλογή από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και είναι έτοιμος για ένα συμβιβασμό. Οσοι ξέρουν καλά τα εσωκομματικά τους υποστηρίζουν ότι στο τέλος θα φθάσει με τη μισή πρόταση, ώστε να εκλεγεί μόνο ο αρχηγός με καθολική ψηφοφορία και η Κ.Ε. από το συνέδριο.
Οσο θα προσπαθούν να ξεφύγουν από τη δική τους εσωστρέφεια τόσο θα κλιμακώνουν την πολιτική οξύτητα και θα επιχειρούν να μετατρέψουν τον δημόσιο διάλογο σε βούρκο. Αυτό ξέρουν, αυτό μπορούν.