Από πέρυσι τον Ιούλιο η υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως ζήτησε, στη Σύνοδο Πρυτάνεων, τα ΑΕΙ να προτείνουν συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων τους. Η κ. Κεραμέως έκανε αναφορά στο δύσκολο πολιτικά εγχείρημα και στη Σύνοδο Πρυτάνεων του Σεπτεμβρίου 2021, όταν είχαν ανακοινωθεί οι βάσεις εισαγωγής και είχαν μείνει 17.162 κενές θέσεις στα ΑΕΙ. Εκτοτε το θέμα της αναδιάρθρωσης του ακαδημαϊκού χάρτη είχε τεθεί προφορικά από την υπουργό και άλλες φορές. Αλλά τα ΑΕΙ στην ουσία αδιαφόρησαν.
Για τα ΑΕΙ δεν υπάρχει υπερπληθωρισμός τμημάτων σε κάποιους τομείς, αλληλοεπικάλυψη αρκετών γνωστικών αντικειμένων από διαφορετικά ΑΕΙ, κατακερματισμός γνωστικών αντικειμένων σε επιμέρους τμήματα, προγράμματα σπουδών ξεπερασμένα από τις επιστημονικές εξελίξεις και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Δυστυχώς, οι άνθρωποι στα ΑΕΙ λειτουργώντας απολύτως αμυντικά –εμφανίζονται κατώτεροι του λειτουργήματός τους– δεν θέλουν να ξεβολευτούν, να χάσουν θέσεις, μικροτιμάρια. Είναι προφανές ότι τα ακαδημαϊκά κριτήρια υποτάσσονται στα συντεχνιακά (ή στην καλύτερη περίπτωση ισχύουν μόνο για το γειτονικό ΑΕΙ και όχι για το δικό μας). Ετσι, από τον Σεπτέμβριο έως και σήμερα ελάχιστες προτάσεις για συγχωνεύσεις τμημάτων έχουν κατατεθεί.
Ομως, είναι αναμενόμενη η στάση των ΑΕΙ. Οπως δεδομένες είναι οι οχλήσεις που δέχεται η υπουργός από βουλευτές της επαρχίας κάθε φορά που ένα δημοσίευμα παρουσιάζει σχέδια για καταργήσεις τμημάτων σε περιφερειακά ΑΕΙ. Αρα, είναι απορίας άξιο γιατί η κ. Κεραμέως επέλεξε να στείλει μόλις την Τρίτη επιστολή στα ΑΕΙ ζητώντας τους επισήμως προτάσεις μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Γιατί η καθυστέρηση της επίσημης έναρξης; Καθώς το επιτελείο της αναφέρει ότι «είναι η πρώτη φορά που στέλνεται στα ΑΕΙ έγγραφο με συγκεκριμένα κριτήρια και προθεσμία», εύλογο είναι το ερώτημα εάν μετρά ο λόγος της υπουργού στις προηγούμενες Συνόδους Πρυτάνεων. Επίσης, καθώς η υπουργός στο έγγραφο υπογραμμίζει ότι «η αναδιάρθρωση του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας αποτελεί εγχείρημα εθνικής σημασίας», μήπως θα χρειαστεί να δοθεί παράταση μέχρι τον Μάρτιο στα ΑΕΙ για να προετοιμαστούν; Τα εγχειρήματα εθνικής σημασίας, που σημαίνουν ριζικές αλλαγές και όχι μικροαλλαγές, απαιτούν σχέδιο και ισχυρή πολιτική βούληση, η οποία να αποτυπώνεται σε ξεκάθαρα μηνύματα.