Αν θέλουμε να κατανοήσουμε το παρόν και να ιχνηλατήσουμε το μέλλον, καλό είναι να μελετήσουμε το παρελθόν, δηλαδή να διαβάσουμε Ιστορία.
Είναι γνωστό ότι την ενοποίηση της Γερμανίας δεν την ήθελαν ούτε η Θάτσερ ούτε ο Ρέιγκαν –ο οποίος αρκούνταν σε ενδογερμανικούς διακανονισμούς, μακριά από την επανένωση–, ούτε ο Γκορμπατσόφ –ο οποίος είχε δηλώσει πως «ο σοβιετικός λαός δεν θα μας συγχωρήσει ποτέ αν χάσουμε τη ΛΔΓ»– ούτε ο Μιτεράν.
Ακόμα και ο Χέλμουτ Κολ με το σχέδιο των Δέκα Σημείων (28 Νοεμβρίου 1989) προέβλεπε συνομοσπονδιακές δομές, με κατάληξη μια μορφή ομοσπονδιοποίησης. Ολα αυτά από τον Νοέμβριο του 1989 έως τις 18 Μαρτίου 1990.
Τι έγινε τότε; Διεξήχθησαν οι πρώτες ελεύθερες εκλογές στην Ανατολική Γερμανία στις οποίες ο βραχίονας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος έλαβε το 48% των ψήφων, έχοντας ως κεντρικό του σύνθημα την ενοποίηση της Γερμανίας.
Αποδείχθηκε πως αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα καταλυτικό γεγονός. Ολες οι άλλες λύσεις για το μέλλον των δύο Γερμανιών που βρίσκονταν στο τραπέζι των συζητήσεων παραμερίστηκαν. Το ζητούμενο πλέον δεν ήταν αν θα επανενωθεί η Γερμανία, αλλά η διεθνής θέση της. Θα καταστεί ένα ουδέτερο κράτος ή θα παραμείνει στο ΝΑΤΟ; Από όλα αυτά προκύπτει ότι το σκηνικό για ένα τόσο μεγάλης ιστορικής σημασίας ζήτημα το άλλαξε η βούληση των πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας.
Για να χρησιμοποιήσω μια στερεότυπη έκφραση της Αριστεράς, «από τη στιγμή που παρεμβαίνουν οι μάζες στο ιστορικό προτσές, αυτές το διαμορφώνουν». Ο Λένιν έλεγε πως την Ιστορία δεν τη γράφουν οι χιλιάδες ή οι εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά τα εκατομμύρια. Και η Ιστορία, τη διετία 1989-1991, πλήρωσε τη μαρξιστική Αριστερά με τα δικά της λόγια. Την Ιστορία την έγραψαν τα εκατομμύρια.
Γιατί κάνω αυτή την ιστορική αναδρομή; Για να τεκμηριώσω πως τα μεγάλα προβλήματα στην Ουκρανία, για τη Ρωσία του Πούτιν, θα αρχίσουν ευθύς ως θελήσει να επιβάλει, διά της βίας, τους σχεδιασμούς του σε ένα λαό που αντιτίθεται ολοκληρωτικά σε αυτούς.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα λάβει το μήνυμα από την Ιστορία με συστημένο γράμμα, αλλά θα είναι αργά.