Ψυχρά στερεότυπη η απάντηση του Κρεμλίνου σε κάθε καταγγελία του Κιέβου για φονικό βομβαρδισμό αμάχων στη μαρτυρική Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας, για πυραύλους εναντίον πολυκατοικιών και θεάτρων-καταφυγίων ή για κανονιοβολισμούς εναντίον γυναικόπαιδων που οδεύουν σε «ανθρωπιστικούς διαδρόμους διαφυγής»: «Ψέματα. Προπαγάνδα. Προβοκάτσια». Τον χαρακτηρισμό «παράπλευρες απώλειες» δεν τον έχουν χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής οι Ρώσοι. Ο δικός τους κυνισμός οχυρώνεται πίσω από άλλες φόρμουλες. Θέλει να εμφανίζεται σαν αμυντικός, και σαν ήπιος ακόμα. Ωστε να μην κατηγορηθεί ότι τυγχάνει αμερικανόπνευστος – ή «μπάσταρδος», στην ορολογία του στρατάρχη Πούτιν. Και ψέματα πολλά ακούγονται στους πολέμους, και προβοκάτσιες στήνονται, και η προπαγάνδα φροντίζει ανελλιπώς να κατασκευάζει «μαρτυρίες» στο εργαστήριό της. Κι ωστόσο, αν τα ρωσικά στρατεύματα δεν είχαν εισβάλει στην Ουκρανία, καταλύοντας την κυριαρχία της και απειλώντας την ίδια της την υπόσταση (την υπόσταση ενός λαού που κηρύχτηκε προοιμιακά «ανύπαρκτος» από τον Πούτιν), δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για προβοκάτσιες από την ουκρανική πλευρά, για ψέματα και για προπαγανδιστικά χαλκεία. Αν απελευθερώθηκαν τα δαιμόνια της παραποίησης και της παραπλάνησης, αν δηλαδή μπήκαν μπροστά όλες οι μηχανές που πιάνουν δουλειά στους πολέμους, φταίει ο επιτιθέμενος, όχι ο αμυνόμενος. Ευθύνεται αυτός που ξεκίνησε τον πόλεμο και, τάχα για να προστατέψει τους κατοίκους του Ντονμπάς, πολιορκεί το Κίεβο και οδηγεί τη Μαριούπολη στον θάνατο από πείνα και δίψα, όχι μόνο από σφαίρες και πυραύλους. Και επειδή ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, δεν θα μπορούσαν βέβαια οι ναζιστόλυκοι του Τάγματος Αζόφ να χάσουν την ευκαιρία και να φορέσουν τη στολή του πατριώτη. Και να επιβάλουν σαν πάνδημο αυτονόητο το σύνθημα «Δόξα στην Ουκρανία», «πνευματική ιδιοκτησία» του δωσίλογου εγκληματία Στεπάν Μπαντέρα, που στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε δουλικά τη ναζιστική Γερμανία, ως σύμμαχός της κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Ολα βαίνουν «βάσει σχεδίου», επιμένει ο Πούτιν. Αρα λοιπόν και ο βομβαρδισμός αμάχων είναι τμήμα του σχεδίου. Ούτε «ψέματα» ούτε «προβοκάτσια». Οι Ρώσοι ξέρουν ότι τους πολέμους τούς κερδίζουν οι άμαχοι, αν η ψυχική αντοχή τους κατανικήσει τον εύλογο φόβο και τις στερήσεις. Γι’ αυτό και τους βομβαρδίζουν. Για να τους τσακίσουν το ηθικό.
Άμαχοι στόχοι
1' 40" χρόνος ανάγνωσης
