Ο Πούτιν είναι χασάπης και καταστρέφει τον λαό του. Το φωνάζω γιατί το πιστεύω και θέλω να εκτονωθώ, αλλά εγώ είμαι ιδιώτης και αυτά που λέω δεν έχουν σημασία. Δεν είναι το ίδιο όταν ακραίοι χαρακτηρισμοί εκτοξεύονται από δημόσια πρόσωπα και μάλιστα από ηγέτες με μεγάλη δύναμη. Κατά κανόνα αρχηγοί κρατών όταν μιλούν δημόσια, αλλά ακόμη και όταν συζητούν ανεπίσημα, διαλέγουν προσεκτικά τι λένε γιατί γνωρίζουν ότι τα λόγια τους θα ερμηνευτούν σαν προθέσεις δράσης.
Οι δημόσιες προ- σβολές δεν βοηθούν τους Ουκρανούς, δεν οδηγούν στην πτώση του Πούτιν από μέσα και δεν συντομεύουν τον πόλεμο.
Οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί του Μπάιντεν αλλά και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων εναντίον του Πούτιν προβληματίζουν και δημιουργούν απορίες για τη σκοπιμότητά τους. Ιδιαίτερα, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς τέτοιοι χαρακτηρισμοί, όσο εύστοχοι και αν είναι, βοηθούν τους Ουκρανούς στον άνισο αγώνα τους. Μάλλον επιτυγχάνουν το αντίθετο, γιατί συσπειρώνουν εκείνους τους Ρώσους που ήδη στηρίζουν το Κρεμλίνο, και όχι μόνο αυτούς. Η αμφισβήτηση της καταλληλότητας της ρωσικής ηγεσίας από τον ηγέτη μιας αντίπαλης δύναμης αγγίζει ευαίσθητα νεύρα όλων όσοι δεν θέλουν έναν ξένο να ανακατεύεται με τα του οίκου τους. Οι αμερικανικές λεκτικές επιθέσεις γίνονται όπλο για τη ρωσική προπαγάνδα που παρουσιάζει στον λαό ένα εγκληματικό φιάσκο σαν πατριωτικό πόλεμο και την πατρίδα τους σαν θύμα. Επίσης, οι απειλές για διεθνή δικαστήρια, όταν γίνονται από πιθανούς μελλοντικούς συνομιλητές, πέφτουν στο κενό. Αλλο η μικρή Σερβία του Μιλόσεβιτς και οι Αφρικανοί δικτατορίσκοι και άλλο οι αξιωματούχοι μιας χώρας που κατέχει το ένα έβδομο της γης, μπορεί να εκβιάζει τον πλανήτη με τα πυρηνικά της και έχει τη στήριξη της Κίνας, μεταξύ άλλων. Η Ρωσία, όποιος και αν την κυβερνά, είναι ένας από τους μεγάλους παίκτες στη διεθνή σκηνή και αργά ή γρήγορα η Δύση θα καταπιεί την αηδία της και θα την ξανακαθίσουν στα μεγάλα τραπέζια.
Η στάση των ΗΠΑ, όπως προβάλλεται από τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, κάνει πιο δύσκολο ένα συμβιβασμό ανάμεσα στα εμπόλεμα μέρη και ανεβάζει τον πήχυ για τον Ζελένσκι. Αν οι Ρώσοι, αντιμέτωποι με αναπάντεχη αντίσταση και σχεδόν παγκόσμια κατακραυγή, έψαχναν εύσχημη διέξοδο, η συμπεριφορά της Αμερικής δεν βοηθά. Αντίθετα από τις πολύ αποτελεσματικές οικονομικές κυρώσεις, οι δημόσιες προσβολές δεν βοηθούν τους Ουκρανούς, δεν οδηγούν στην πτώση του Πούτιν από μέσα και δεν συντομεύουν τον πόλεμο. Μετά τις αποτυχίες στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν είναι φυσικό οι Αμερικανοί να χαίρονται γιατί ήρθε τώρα η σειρά της Ρωσίας. Επιπλέον ο Πούτιν τούς έκανε δώρο την ανασυσπείρωση της Ευρώπης κάτω από την ομπρέλα τους και του ΝΑΤΟ. Θα έπρεπε να αρκεστούν μ’ αυτά τα κέρδη.