Πρώτο στιγμιότυπο από το κέντρο της πόλης: είμαι μέσα σε ταξί, εν μέσω τουριστικής περιόδου. «Πάω στο Κολωνάκι, στη διασταύρωση των οδών…», λέω στον οδηγό. «Α, δεν ξέρω πού είναι αυτό, είμαι από Πειραιά και δεν έχω GPS». Κατεβαίνω και βγάζω επιδεικτικά φωτογραφία την πινακίδα του. Μου χαμογελάει προκλητικά, ίσως επειδή ξέρει ότι και να τον καταγγείλω δεν θα βρω ποτέ το δίκιο μου.
Δεύτερο στιγμιότυπο από το κέντρο της πόλης: πάνω σε πεζοδρόμιο κάνω σλάλομ ανάμεσα σε τραπέζια επιχείρησης εστίασης, που έχουν καταλάβει μια ολόκληρη κατηφόρα από την εποχή του κορωνοϊού. Το γκαρσόνι πέφτει κατά λάθος πάνω μου και γυρίζει ενοχλημένο τα μάτια στον ουρανό, ενώ πίσω μου μια άλλη γειτόνισσα απειλεί να φέρει τη Δημοτική Αστυνομία.
Τρίτο στιγμιότυπο από το κέντρο της πόλης: πίσω από διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, γιγάντια φορτηγά ξεφορτώνουν σε στενούς δρόμους μέρα μεσημέρι. Τουριστικά πούλμαν σταματούν στα πιο ακατάλληλα σημεία. Τη στάση τους υποδέχονται υστερικές κόρνες. Ολοι βρίζονται, ζεσταίνονται και αγανακτούν.
Στην πρόσφατη δημόσια διένεξη του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκο, η συζήτηση επικεντρώθηκε στην ασφάλεια. «Τάκη, έχουμε πρόβλημα και πρέπει να κάνουμε κάτι για να το λύσουμε», είπε ο πρώτος και ο δεύτερος απάντησε με διαρροές μέσω κύκλων του: «Τι, αλήθεια, θέλει; Την εφαρμογή των νόμων ή την κατάσταση ανομίας που επικρατούσε στο κέντρο της πρωτεύουσας;» αφήνοντας υπόνοιες πως ο δήμαρχος φάνηκε να διαφωνεί με τις επιχειρήσεις «σκούπα». Παρά τη λαϊκίστικη αιχμή, όμως, περί ανοχής στους παράτυπους μετανάστες εκ μέρους του κ. Μπακογιάννη, όλοι οι κάτοικοι της πόλης γνωρίζουμε ότι τα κρίσιμα προβλήματα είναι άλλα και προϋποθέτουν συνεργασία κυβέρνησης και δημοτικών αρχών: ανύπαρκτα πεζοδρόμια που έχουν καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα, υποφωτισμένοι δρόμοι τα βράδια, κεντρικές πλατείες του κέντρου (Συντάγματος – Κολωνακίου) καλυμμένες από λαμαρίνες εν μέσω τουριστικής περιόδου, έλλειψη δημόσιου χώρου, κατεστραμμένες παιδικές χαρές που ανακαινίζονται εδώ και χρόνια (π.χ. στη Δεξαμενή), αδιανόητη ηχορρύπανση έως τα ξημερώματα, διακίνηση και χρήση ναρκωτικών παρά τα πανηγυρικά εγκαίνια του πρώτου χώρου εποπτευόμενης χρήσης του ΟΚΑΝΑ, οδηγοί ταξί σε κατάσταση απόλυτης ασυδοσίας. Και όλα αυτά τη στιγμή που μια ολόκληρη εθνική οικονομία εξαρτάται από τον τουρισμό και τις καλές εντυπώσεις που υποτίθεται ότι θέλει να αφήσει στους ξένους επισκέπτες.