Πόσες ερντογανοαπειλές χωράει το στομάχι μας; l Πόσες προσβολές αντέχει το νευρικό μας σύστημα; l Και ποιος εντέλει είναι ο στόχος και των δικών μας «δελτίων ειδήσεων» όταν μας βομβαρδίζουν με όποια τέτοια απειλή ή ύβρη εξεμούν όχι μόνο ο ίδιος ο Ερντογάν και οι παντοίοι παρατρεχάμενοί του, l αλλά και κάθε Τούρκος φούφουτος – ασήμαντοι καθηγητές, σχολιαστές κιτρινοφυλλάδων, ο κάθε σφουγγοκωλάριος; l Βεβαίως ενημέρωση, ιδιαίτερα τι συμβαίνει στην επικράτεια του απειλητικού μας γείτονα, αλλά ούτε πρώτο θέμα μπορεί να είναι όταν αναμασάει κάθε μέρα τα ίδια μ’ άλλα λόγια, l ούτε καν είδηση που δικαιολογεί τέτοιες στεντόρειες, αν όχι υστερικές, τάχα μου «ενημερωτικές», κορόνες. l Εχει καταντήσει αφόρητη γενικότερα η υπερβολή, το ζορ ζορινά αγκίστρωμα του ενδιαφέροντος του θεατή ή ακροατή των «ειδήσεων». l Δεν είναι ξύλινος «μπλάστρης» κουζίνας το Δελτίο Ειδήσεων ούτε ζυμάρι για άνοιγμα φύλλου η κάθε είδηση, ώστε να δικαιολογείται αυτό το ξεχείλωμα, αυτό το παρατραβηγμένο άπλωμα της «ύλης». l Πολύ περισσότερο όταν, πέρα από την κούραση και την ανία, παίζονται και πολύ σοβαρότερα πράγματα. l Εθνικά τα θέματα, λίγη σύνεση, κάποιο μέτρο. l Αρρωστήσαμε πια μ’ αυτή την κατάσταση. l Δηλαδή, παίζετε αφασικά το παιχνίδι του Τούρκου προκειμένου να κάνετε «νούμερα» τηλεθέασης; l
Η Σώτη Τριανταφύλλου γράφει σ’ ένα εξαιρετικό σχετικό άρθρο της (Νέα 10/6): l «Αφιερώνουμε υπερβολικά πολύ χρόνο και υπερβολικά πολλή ενέργεια στα λόγια ενός συμπλεγματικού ηγέτη, με καπρίτσια πριμαντόνας που επιβεβαιώνουν την έλλειψη κουλτούρας και ψυχικού αναστήματος…». l Και όχι μόνο στα λόγια του Ερντογάν, επαναλαμβάνω, αλλά και κάθε κοψομεσάκια του καθεστώτος του. l Πράγμα που φανερώνει «την έλλειψη κουλτούρας και ψυχικού αναστήματος» και κάποιων από την εδώ πλευρά του Αιγαίου. l Παίζουν εν ου παικτοίς. l
Επέρχεται η νέμεσις. l Παππάς και Παπαγγελόπουλος πάνε ειδικό δικαστήριο για όσα κατηγορούνται ότι διέπραξαν l επί τσιπροκαμμένων l εις βάρος θεσμών του δημοκρατικού πολιτεύματος. l Και ως συνήθως εν Ελλάδι, στο απυρόβλητο ο πασάς κι ο βεζύρης τους. l Κάτι χατζηαβάτηδες την πληρώνουν μονάχα. l Γαλλία, Βρετανία ή Ισραήλ ειμάστενε; l
«Καταγγέλλει ότι ο καταδικασθέντας…». l Δημοτική και καλά. l Δεν του αρέσει ο «καταδικασθείς», αλλά ούτε και ο «καταδικασμένος». l Πλεγματικοί του λόγου l ή εθισμένοι στην ξύλινη γλώσσα που έχει κατακυριεύσει τα ΜΜΕ. l Μηχανική «μετάφραση» της καθαρεύουσας l – όπως την επέβαλαν στο «δημόσιο λόγο» η αριστερά, ο εγγαστρίμυθός της Ανδρέας και η αμάθεια. l
Που δεν μαθαίνουν τα παιδιά σωστά τη μητρική τους κανέναν δεν απασχολεί.
«Τι είναι το Καποδίστριο;», ο μικρός, πίσω. l «Πού το άκουσες;», ο μεγαλύτερος, δίπλα του. l «Οδός Καποδιστρίου ρε, δεν βλέπεις;». l «Δεν ξέρω τι ήταν το Καποδίστριο· κάτι του Καποδίστρια μάλλον». l «Ο ταμίας, του ταμίου κλινόταν κάποτε και ο Καποδίστριας», παρεμβαίνει η γιαγιά, δίπλα στον οδηγό, με φωνή μαραμένη. l «Τα υπουργεία σας μέσα, για σχολεία και δασκάλους», υποτονθορίζει ο θείος στο τιμόνι, με μάτι θολό. l
Δεν είναι ανάγκη, φίλε Γιώργο Παπαχρήστο, να ακούς τα βατράχια που εκστομίζουν απόφοιτοι λυκείου και φοιτητές σε τηλεκπομπές «γνώσεων» για να αναρωτιέσαι, στα Νέα, κάτι σαν «Ρε πού πάμε;» l Σπίτι μας μέσα κοχλάζει το πράμα. l Γέλασα που κάποιος καθηγητής ΑΕΙ σε άρθρο του για τις πληγές της εκπαίδευσης ανέφερε, μεταξύ άλλων, και «την αποτυχία της διδασκαλίας ξένων γλωσσών στα σχολεία». l Οτι δεν τους μαθαίνουν καν τα ελληνικά, κουβέντα. l
Οι νόμοι πλαίσιο και η αλλαγή τίτλου των Πανελλαδικών μαράνανε τους πολιτικούς μας. l Που δεν μαθαίνουν τα παιδιά να μιλάνε και να γράφουν σωστά τη μητρική τους κανέναν δεν απασχολεί. l
Καημένε Αθανασόπουλε…