Οι ακροάσεις της επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων που διερευνά τα γεγονότα που οδήγησαν στην εξέγερση της 6ης Ιανουαρίου 2021 αναδεικνύουν την προσπάθεια του Ντόναλντ Τραμπ να ανατρέψει την εκλογική νίκη του Τζο Μπάιντεν και πως το μεγάλο ψέμα περί «κλεμμένης εκλογής» συνεχίζει να δηλητηριάζει την πολιτική σκηνή της χώρας. Η εξέταση των γεγονότων είναι χρήσιμη όχι μόνο για να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι και για να θωρακιστούν οι δημοκρατικοί θεσμοί, αλλά για να βλέπουμε και εμείς σε άλλες χώρες το μέγεθος της απειλής του τραμπισμού.
Η αμερικανική δημοκρατία αντιστάθηκε στον Τραμπ και η χώρα έχει την ευκαιρία να επανέλθει στην κανονικότητα. Ομως, οι ακροάσεις με πρωταγωνιστές της αποτυχημένης ανατροπής που επιχείρησε ο Τραμπ δείχνουν ότι αυτή ήταν πιο σοβαρή και συντονισμένη απ’ ό,τι φαινόταν αρχικώς. Και είναι φανερό ότι η απειλή δεν έχει εκλείψει, λόγω της επιρροής που ο Τραμπ ασκεί στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Προχθεσινή δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Quinnipiac βρήκε ότι ενώ έξι στους δέκα Αμερικανούς πιστεύουν ότι ο Τραμπ φέρει «πολλή» ή «αρκετή» ευθύνη για τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, επτά στους δέκα Ρεπουμπλικανούς πιστεύουν το αντίθετο. Ενόψει εκλογών για το Κογκρέσο τον ερχόμενο Νοέμβριο, αυτό δείχνει τον κίνδυνο να εκλεγούν ακόμη περισσότεροι οπαδοί του Τραμπ. Ισως και ο ίδιος να καταφέρει να επανέλθει στην προεδρία το 2024.
Οι πέντε (έως χθες) ακροάσεις της επιτροπής έδειξαν ότι παρότι κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και μέλη της οικογένειάς του, δεν ασπάστηκαν τα περί νοθευμένης διαδικασίας, ο Τραμπ μπόρεσε με λίγους φανατικούς συμβούλους να ξεσηκώσει τα πλήθη, να προκαλέσει κύμα απειλών εναντίον ανθρώπων που υπηρετούσαν την εκλογική διαδικασία, από μέλη τοπικών εκλογικών επιτροπών έως τον ίδιο τον αντιπρόεδρό του. Αυτή την τακτική συνεχίζουν ο τέως πρόεδρος και οι οπαδοί του, από μέλη του Κογκρέσου έως πολίτες που βλέπουν τον κόσμο όπως αυτοί θέλουν και απειλούν όποιον θεωρούν εμπόδιο στα σχέδια του Τραμπ.
Καθώς εμείς εισερχόμαστε σε προεκλογική περίοδο εν μέσω πολλών κινδύνων, ας αναλογιστούμε –κόμματα και πολίτες– την ευθύνη μας όταν ανταλλάσσουμε ύβρεις και υπερβολές. Η επιπολαιότητα μπορεί να υπηρετεί το κομματικό συμφέρον, όμως ο διχασμός έχει εθνικό κόστος.