Μια ενδιαφέρουσα έρευνα δημοσίευσε χθες το «Σημείο-για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς, μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών που παρακολουθεί συστηματικά το ακροδεξιό φαινόμενο», όπως αυτοπεριγράφεται η οργάνωση. Στην ερώτηση κατά πόσον «η δικτατορία της 21ης Απριλίου δεν έκανε μόνο κακό στη χώρα και μήπως είχε καλές πλευρές», το 23,5% των ερωτηθέντων συμφωνεί με αυτήν την άποψη. Δεν αιφνιδιάζει το υψηλό ποσοστό. Απηχεί τη γνωστή αποστροφή «α ρε χούντα που σας χρειάζεται!» ή τη διαπίστωση «στη διάρκεια της δικτατορίας έγιναν και σημαντικά έργα…». Προφανώς η Χρυσή Αυγή δεν ξεπήδησε από παρθενογένεση, ούτε εξαφανίστηκε μόλις συνελήφθη και καταδικάστηκε η ηγεσία της.
Πολλά ευρήματα της ίδιας έρευνας ενισχύουν την υπόθεση ότι οι ακροδεξιές απόψεις πλανώνται ορφανές στην ελληνική κοινωνία και ζητούν μια κομματική στέγη να τις εκφράσει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Π.χ. οι μισοί ερωτηθέντες πιστεύουν ότι «λείπει ένα ισχυρό κόμμα, το οποίο θα εκφράσει τα συμφέροντα της πατρίδας και του έθνους». Πάνω από το 55% θεωρεί ότι «οι Εβραίοι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη και κινούν τα παγκόσμια νήματα». Παράλληλα, σχεδόν επτά στους δέκα εκτιμούν ότι ο αριθμός των μεταναστών στην Ελλάδα είναι υπερβολικά μεγάλος. Από τις απαντήσεις αυτές προκύπτει μια δυνάμει εκλογική δεξαμενή της τάξης του 23%, από την οποία θα μπορούσε να αντλήσει ψηφοφόρους ένα ακροδεξιό κόμμα. Με δεδομένες την απλή αναλογική, με την οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές, και τη χαλαρή ψήφο που ενθαρρύνει το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα, δεν αποκλείεται να ζήσουμε μια επανάληψη του 2012, όταν ξεκίνησε η κατάρρευση του δικομματισμού και η γιγάντωση της ακροδεξιάς ψήφου.
Οι οιωνοί είναι ορατοί στα ψήγματα αντισυστημισμού, που εντοπίζει και η έρευνα του «Σημείου». Οταν καλούνται να απαριθμήσουν τα τρία βασικότερα προβλήματα για τη δημοκρατία σήμερα, οι ερωτηθέντες καταδεικνύουν τη διαφθορά/διαπλοκή σε ποσοστό 49,1%, το κομματικό/πελατειακό κράτος (40,8%), καθώς και την έλλειψη ανεξαρτησίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (35,9%). Η χρονική συγκυρία ευνοεί ένα deja vu του 2012: διπλές ίσως και τριπλές εκλογές, ακρίβεια, πληθωρισμός και ανασφάλεια ως παρενέργειες του πολέμου στην Ουκρανία, ανησυχία για τα εθνικά θέματα, αμφισβήτηση του πολιτικού προσωπικού και της αξιοπιστίας των ΜΜΕ.