Είναι γιατί πάντα αναζητάμε την καλή εκδοχή της ιστορίας, το «παραμύθι», που έχει χάπι εντ; Είναι γιατί τα παραδείγματα, τουλάχιστον με μιντιακούς όρους, δεν περισσεύουν; Είναι το πλατύ, γεμάτο φως και χαρά, χαμόγελο του 18χρονου Ιρανού πρόσφυγα Κουρός Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί, που αρίστευσε στις Πανελλαδικές και σε κάνει να νιώθεις κατάφαση στη ζωή και αισιοδοξία για το μέλλον;
Οπου κι αν βρίσκεται η απάντηση, το «σενάριο» του νεαρού που έφτασε, μαζί με τους γονείς του, με μια βάρκα στη Μυτιλήνη το 2019, στη Μόρια, και από πέρυσι, που τους χορηγήθηκε άσυλο, ζουν σε διαμέρισμα, έχει τη δυναμική η οποία μπορεί να μεταμορφώσει το αδύνατο σε δυνατό. «Χωρίς τους καθηγητές μου, τους συμμαθητές μου και τους ανθρώπους του υπουργείου δεν θα ήμουν εδώ», δήλωνε τρισευτυχισμένος μετά τα αποτελέσματα των εισαγωγικών. Τα υπουργεία Παιδείας και Μετανάστευσης τον βοήθησαν, όπως είπε, για να μπορέσει να πάρει επίσημα έγγραφα και να δηλώσει συμμετοχή στις εξετάσεις.
Την περασμένη Τρίτη διοργανώθηκε στα Σεπόλια η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Ανοδος: Η ιστορία των Αντετοκούνμπο». Το δικό τους american dream είναι δημοφιλές. Πώς έζησαν στα Σεπόλια, για χρόνια μέσα στη μεγάλη φτώχεια, αλλά με πείσμα και αξιοπρέπεια. Κι εδώ γείτονες και άνθρωποι με τους οποίους συναντήθηκαν, τους συνέτρεξαν και τους στήριξαν για να μπορέσουν να κάνουν το απίθανο άλμα τους στην κορυφή της πυραμίδας του κόσμου. Κι αυτό ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν το ξεχνάει. Φαίνεται σε κάθε του εκδήλωση. Και τώρα. Η πρεμιέρα έγινε εκεί όπου μεγάλωσε και αθλήθηκε, με προσκεκλημένους τους «δικούς του» ανθρώπους και όχι σελέμπριτις.
Πριν από λίγο καιρό ένας 17χρονος, αριστούχος, πρόσφυγας μαθητής από τη Γουινέα, ο Σαϊντού Καμαρά, κινδύνευε με απέλαση. Στο πλευρό του στάθηκαν το σχολείο, καθηγητές και συμμαθητές, βοήθησε το υπουργείο Παιδείας και του χορηγήθηκε εντέλει άσυλο.
Τέλος καλό, όλα καλά; Ναι, όταν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα αρμόδια υπουργεία ανταποκρίνονται στον ρόλο τους και οι μικρές κοινωνίες στον δικό τους: το σχολείο, η γειτονιά επιδεικνύουν ευαισθησία και ανθρωπιά. Οταν το «κύμα συμπαράστασης» δεν έχει πολιτικό πρόσημο, δεν ανήκει ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση, υποστηρίζει την αριστεία όχι με μέτρο τους βαθμούς μόνο, αλλά την προσπάθεια, την τόλμη, την επιμονή. Οταν επικοινωνία σημαίνει ανάγκη για συνύπαρξη και όχι ευκαιρία για προβολή.