Προχθές στη Βουλή ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε στη δευτερολογία του πως η μήτρα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στον ευρωκομμουνισμό. Θα έτριξαν τα κόκαλα του Μπερλινγκουέρ, του Αμέντολα και του Ιγκράο. Είπαμε, ισχύει το ό,τι δηλώσεις, αλλά και σε αυτό υπάρχει μέτρο. Ως γνωστόν, ο Αλ. Τσίπρας τα πρώτα βήματά του στην πολιτική τα έκανε στη Νεολαία του ΚΚΕ και όχι στην ανανεωτική Αριστερά. Και το ΚΚΕ άκουγε για ευρωκομμουνισμό και έβγαζε φλύκταινες. Τα στελέχη του που συγκρότησαν την ανανεωτική Αριστερά, μετά τη διάσπαση του 1968, τα αποκαλούσε «περιττώματα που απέβαλε ο υγιής οργανισμός». Επιπλέον, το Κόμμα, στο πλαίσιο του προλεταριακού διεθνισμού, είχε ως πρότυπο οικοδόμησης του σοσιαλισμού το σοβιετικό απεχθές μοντέλο, του οποίου την πτώση θρήνησαν άπαντες, συμπεριλαμβανομένου τότε και του νεανία Τσίπρα. Δεν γίνεται να είσαι στην ΚΝΕ και συγχρόνως να θαυμάζεις τον ευρωκομμουνισμό! Κάτι δεν πήγε καλά τότε ή μας περνάει ψιλό γαζί σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει το αναμφισβήτητο ταλέντο να αλλάζει δέρμα ανάλογα με τις περιστάσεις, όμως υπάρχει και η αποκαλούμενη ιστορική μνήμη.
Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζουν τα επόμενα «ευρωκομμουνιστικά» βήματα του ΣΥΡΙΖΑ πλέον. Το βασικότερο χαρακτηριστικό των Ιταλών κομμουνιστών ήταν ο συναινετικός λόγος τους, που εκφράσθηκε μέσα από τη στρατηγική του «ιστορικού συμβιβασμού». Μια στρατηγική που αμφισβητούσε ευθέως την πολιτική των λαϊκών μετώπων, καθώς ζητούσε τη σύγκλιση των τριών μεγάλων ρευμάτων της ιταλικής κοινωνίας, του χριστιανοδημοκρατικού, του κομμουνιστικού και του σοσιαλιστικού. Στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε πώς ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε, μέσα σε τρία χρόνια, από το ταπεινό 4%, στην εξουσία και πώς τη διαχειρίστηκε. Μπέρδεψαν τον ευρωκομμουνισμό με το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας αποδείκνυε σταθερά την προσήλωσή του στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, όταν κινητοποιούσε εκατομμύρια μέλη του σε συγκεντρώσεις εναντίον της τρομοκρατίας των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Ουδέν στέλεχος του ΚΚΙ δήλωσε ποτέ πως οι τρομοκράτες είχαν υψηλά ιδανικά και ούτε στελέχη του παρήλασαν ως μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες τρομοκρατών. Ούτε διαδήλωσαν ζητώντας την αποφυλάκισή τους. Τι σχέση, λοιπόν, μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ευρωκομμουνισμό; Ο,τι σχέση έχει ο Μαδούρο με τον Μπερλινγκουέρ.