Ποιος δεν αγαπάει τα παιδιά; Σε ποια καρδιά, σε ποιον πολιτισμό δεν λειτουργεί το ένστικτο που οδηγεί γονείς να φροντίζουν τα βλαστάρια τους με τρυφερότητα, ελπίδα και αυτοθυσία; Γνωρίζουμε ότι το μέλλον μιας οικογένειας, ενός έθνους, του ίδιου του είδους μας εξαρτάται από τη γέννηση και την επιτυχή ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των νέων μελών της κοινωνίας. Οταν μιλάμε για τα παιδιά άλλων, και ας είναι των εχθρών μας, δηλώνουμε πομπωδώς ότι αυτά δεν ευθύνονται για τις πράξεις των προγόνων τους. Είναι εύκολο, λοιπόν, να πούμε ότι όλοι αγαπάμε τα παιδιά. Στα λόγια.
Από την Τροία έως την Ουκρανία, όμως, γνωρίζουμε ότι στον πόλεμο ο φόνος παιδιών δεν είναι μόνο «αναπόφευκτος» αλλά και «καλή» πολιτική, καθώς εξουδετερώνει μελλοντικό κίνδυνο. Στα πιο πρωτόγονα τμήματα της κοινωνίας, άνθρωποι πιστεύουν ότι το να κατηγορούν άλλους δείχνει τη δική τους ανωτερότητα. Με άλλα λόγια, εάν σε κατηγορήσω ότι κακομεταχειρίζεσαι παιδιά ή ότι κάνεις παρέα με βιαστές, παιδεραστές κ.ά., εγώ, εκ των πραγμάτων, είμαι καλός. Ομως, οι οπαδοί της συνωμοσίας QAnon δεν έγιναν ξαφνικά καλοί επειδή ισχυρίζονται ότι σατανικό κύκλωμα παιδεραστών κινεί τα νήματα στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, από τα καφενεία έως τα ανώτατα κλιμάκια της πολιτικής, αρκετοί πιστεύουν ότι όσο πιο χυδαία καταγγέλλουν τους αντιπάλους τους τόσο επιβεβαιώνουν τη δική τους ανωτερότητα, το δικό τους «ηθικό πλεονέκτημα».
Η αγάπη για τα παιδιά δεν αποδεικνύεται με το τι λέμε, αλλά με το τι κάνουμε. Αγάπη είναι να προστατεύεις το παιδί από τις αδυναμίες του (π.χ. για ζαχαρούχα ποτά) και να γνωρίζεις τις δικές σου που του δυσκολεύουν τη ζωή. Είναι να του παρέχεις την εκπαίδευση και να εμπνέεις τις αρετές που χρειάζεται για να συναγωνιστεί επαξίως τα παιδιά όλου του κόσμου. Αγάπη είναι να επιδιώκουμε να χτίσουμε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θέλουν και μπορούν να κάνουν παιδιά, όπου οι νέοι δεν αναζητούν το μέλλον εκτός συνόρων. Αγάπη για τα παιδιά δεν είναι το χρέος και η κλιματική κρίση που φορτώνουμε σε επόμενες γενιές. Ας αναρωτηθούν, λοιπόν, αυτοί που καταγγέλλουν άλλους, που θέλουν να κολακεύουν τους νέους, πόσο οι ίδιοι αγαπούν τα παιδιά.