«Η σύνδεση της Ακαδημίας Πλάτωνος με τις βασικές τουριστικές και ιστορικές περιοχές της πρωτεύουσας είναι ένα σχέδιο με πολλαπλά και μακροπρόθεσμα οφέλη. Κυρίως, είναι ένα σχέδιο που ελπίζει να αποκαταστήσει μια τεράστια “ανορθογραφία” της ελληνικής κοινωνίας. Αναρωτιέται κανείς σε ποια πολιτισμένη πόλη θα είχαν εγκαταλείψει τον Πλάτωνα, δημιουργώντας ολόγυρα ένα οικιστικό περιβάλλον που δεν τιμά κανέναν».
«Ακόμη και αν το Μουσείο της Αθήνας, που εξαγγέλθηκε στην ίδια περιοχή, είναι μια ασαφής ιδέα που αφήνει πολλά κενά για την αναγκαιότητά της (το μόνο πράγμα που δεν χρειάζεται πλέον η Ελλάδα είναι κρατικά μουσεία), δημιουργεί ένα κλίμα ευφορίας που μπορεί να αλλάξει προοπτικά και δυνητικά την εσωτερική γεωγραφία της Αθήνας».
Τα δύο αποσπάσματα προέρχονται από ένα άρθρο του Νίκου Βατόπουλου γραμμένο το μακρινό 2010 (24/3) για την τότε προσπάθεια των υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού και Περιβάλλοντος να αναβαθμίσουν την Ακαδημία Πλάτωνος, συνδέοντάς την με τις πιο προβεβλημένες περιοχές της Αθήνας. Δώδεκα χρόνια μετά, το γεγονός ότι μιλάμε ακόμη για την ανάγκη αναβάθμισης της περιοχής και για την ανέγερση του ίδιου μουσείου μάλλον είναι ενδεικτικό της ταχύτητας με την οποία κινούνται τα πράγματα.
Την πρώτη φορά που πήγα στην Ακαδημία Πλάτωνος, πριν από λίγα χρόνια, σχεδόν χάθηκα. Νόμιζα, δηλαδή, πως είχα βγει από μια λάθος έξοδο στη λεωφόρο Κηφισού, αφού το μόνο που έβλεπα τριγύρω ήταν κάτι συνεργεία, αποθήκες, εργοστάσια και φορτηγά. Πολλά φορτηγά.
Οταν όμως μπήκα στον περιφραγμένο χώρο, η εικόνα άλλαξε. Οικογένειες με παιδιά που έκαναν βόλτα και έπαιζαν κάτω από τα δέντρα, ποδηλάτες και δρομείς που αθλούνταν στα μονοπάτια του πάρκου, κάποιοι είχαν στήσει ένα παιχνίδι πετάνκ σε μια γωνιά. Δεν ήταν δύσκολο να διακρίνει κανείς τις πολυκαιρισμένες υποδομές και την έλλειψη φροντίδας, αλλά το πάρκο, η ευρυχωρία, η ανάσα του πρασίνου ήταν εκεί. Οπως εκεί ήταν και οι αρχαιότητες, τα ευρήματα και οι ανασκαφές στο Γυμνάσιο και στο Περιστύλιο, παρόλο που οι πινακίδες ήταν μουντζουρωμένες και τα όρια του αρχαιολογικού χώρου δεν ξεχώριζαν από τα όρια του πάρκου.
Είναι θετικό που το υπουργείο Πολιτισμού και ο Δήμος Αθηναίων φαίνεται να έχουν πάρει στα σοβαρά την αναβάθμιση της περιοχής μέσα από ένα σχέδιο με δύο σκέλη: την επανέναρξη των ανασκαφικών εργασιών από το ΥΠΠΟ και την ανανέωση του πάρκου από τον δήμο με νέα μονοπάτια, φυτεύσεις, παιδική χαρά, φωτισμό κ.τ.λ., με ορίζοντα ολοκλήρωσης των έργων το 2024.
Η Ακαδημία θα εξακολουθεί να συνορεύει με εργοστάσια, φορτηγά και συνεργεία, αλλά τουλάχιστον θα συνεχίσει να προσφέρει τις απαραίτητες ανάσες πρασίνου για την περιοχή και τους επισκέπτες της. Οσο για το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, σίγουρα θα συζητήσουμε ξανά όταν τελειώσει ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ιδεών.