Είναι πολιτικά πολύ ευφυής ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ώστε να αγνοεί ότι η αναφορά του στο θέμα των υποκλοπών που συνταράσσει την πολιτική σκηνή –κατά την ομιλία του στα Ανώγεια της Κρήτης– θα προκαλούσε μείζονες αναταράξεις. Κάθε άλλο. Εκρινε όμως ότι ήταν σκόπιμο και αναγκαίο να ομιλήσει.
Και ανεξαρτήτως των θεσμικών επιχειρημάτων που ανέπτυξε γύρω από την πράγματι «ανόητη» απόφαση παρακολουθήσεως των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του τότε υποψήφιου προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη και του δημοσιογράφου Αθανάσιου Κουκάκη, η ομιλία του κ. Καραμανλή είχε σαφώς και στόχευση «παραταξιακή».
Κάποιοι βεβαίως αμφιβάλλουν –και ίσως δεν έχουν άδικο– εάν η Ν.Δ. εξακολουθεί να είναι «παράταξη», που κάποτε την ονόμαζαν Δεξιά, αργότερα Κεντροδεξιά και σήμερα Φιλελεύθερη. Ή εάν σταδιακώς δεν έχει εκπέσει σε σύστημα νομής ή διαχειρίσεως της εξουσίας. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Σκανδάλισε ιδιαιτέρως ορισμένους η θέση του κ. Καραμανλή ότι «η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημοσίου βίου». Αναμενόμενο από μίαν άποψη, διότι η τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού σαφέστατα αποκλίνει από την πολιτική της κυβερνήσεως κατά τη διαχείριση του μείζονος προβλήματος που έχει ανακύψει.
Η στήλη δεν θα αξιολογήσει την ορθότητα ή το αβάσιμο αυτών των δύο προσεγγίσεων. Βεβαίως οι υπερασπιστές της διαφυλάξεως «του απορρήτου» θα πρέπει να γνωρίζουν ίσως ότι εμμένοντας στην προσέγγισή τους καθιστούν τον κ. Μητσοτάκη στόχο «αυταρχικής πολιτικής συμπεριφοράς» – όχι μόνον για την αντιπολίτευση αλλά και για πολλές έγκριτες εφημερίδες της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Ας τα διαχειριστούν όμως τα θέματα αυτά κατά την κρίση τους οι αρμόδιοι.
Ο κ. Καραμανλής δεν επιδιώκει ασφαλώς ανατροπή του κ. Μητσοτάκη, που ήταν παρεμπιπτόντως ο μόνος πρόεδρος της Ν.Δ. που δεν αντιμετώπισε τη βάσανο της «εσωκομματικής αντιπολιτεύσεως», όπως συνέβη με τους Γεώργιο Ράλλη, Ευάγγελο Αβέρωφ, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Μιλτιάδη Εβερτ και Αντώνη Σαμαρά.
Πέραν αυτού και μόνον η παρουσία των κ. Καραμανλή και Σαμαρά στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. απέτρεψε την ανάδειξη ηγετικών φιλοδοξιών κάποιων βουλευτών που είναι λογικό να υπάρχει σε κόμματα εξουσίας.
Παρατηρήθηκε ωστόσο σημαντική αποξένωση βουλευτών αλλά και στελεχών της Ν.Δ. που ανήκουν στη λεγόμενη «λαϊκή Δεξιά» λόγω της υπεροπτικής συμπεριφοράς κάποιων ενοίκων του Μαξίμου.
Αλλά ένα κόμμα δεν είναι ανώνυμη πολυεθνική εταιρεία που διοικείται από διευθύνοντες συμβούλους. Ερωτηθείς κάποτε ο Χέλμουτ Κολ πώς κατένεμε τον χρόνο του όταν ασκούσε το αξίωμα του καγκελαρίου απάντησε: «Τη μισή μέρα ασχολούμουν με το κόμμα και την άλλη μισή με την κυβέρνηση».
Ισως σε αυτούς τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να απευθύνθηκε ο κ. Καραμανλής καλώντας τους όχι βεβαίως σε εξέγερση, αλλά επιχειρώντας να αποκαταστήσει νέες ισορροπίες. Δεν είναι τυχαίο ότι την επομένη «κύκλοι» από τις δύο πλευρές μιλούσαν για «ταυτότητα απόψεων». Τέλος οι μαντινάδες. Μήνυμα «ενότητος» εξέπεμψε η παρουσία του κ. Μητσοτάκη και του υπουργού Μεταφορών Κ. Καραμανλή στις Σέρρες. Κάποιοι ελπίζουν πως ίσως κάτι αλλάξει τελικώς…