Κάποιες παραστάσεις των Επιδαυρίων συνεχίζουν να παίζονται εδώ κι εκεί, l ιδίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη· l στην οποία μάλιστα έχει στηθεί πάλι η πιο προβεβλημένη θεατρική σκηνή της χώρας, στις φιλόξενες εγκαταστάσεις της ΔΕΘ. l Οπου χτες το βράδυ έδωσε παράσταση το πιο μεγάλο θεατρικό ταλέντο της πολιτικής μας ζωής. l Στο βήμα της Βουλής, ιδίως, το χαρισματικό μιμητικό της πολιτικής πανίδας μας εκδηλώνεται πολύ πειστικότερα ως αντίγραφο του πρωτοτύπου l – τι η κίνηση, τι η χροιά της φωνής, το στήσιμο του σώματος, τα χεράκια… l Αλλά και χτες στη Σκηνή της ΔΕΘ, δεν μπορεί, «θα έδωσε τον καλύτερο εαυτό του», όπως λένε οι αθλητές. l Αξίζει αριά και που το βάσανο να τον παρακολουθείς στην τηλεόραση – με κλεισμένη τη φωνή φυσικά, μόνο κίνηση· l βάσανο, είπαμε, όχι και αυτομαστίγωση. l
Στις παραστάσεις αρχαίας, τώρα, τραγωδίας, φαίνεται ότι δεν υπήρξαν φέτος πολύ υψηλές πτήσεις· l αν κρίνω τουλάχιστον από τις δύο αξιολογότερες παραστάσεις, όπως κρίθηκαν αρμοδίως, τις οποίες αξιώθηκα να δω κι εγώ τώρα. l Αξιόλογες όντως και οι δύο, για αρκετές επιτεύξεις τους, σκηνοθετικές, ερμηνευτικές και άλλες, αλλά και κάπως τραβηγμένες από τα μαλλιά επίσης, προκειμένου να μπει το αρχαίο έργο στα παπούτσια της σκηνοθετικής αντίληψης. l Αυτό βέβαια δεν θεωρείται πλέον «αμάρτημα» στο θέατρο· l στο δικό μας δε επιζητείται, και μάλιστα επίμονα, αν όχι στανικά, από κρατικούς και ιδιωτικούς οργανισμούς, l και χειροκροτείται από αφροψαρικό κοινό, l που και γελοιότητες εκλαμβάνει για «νέα ματιά», l και από απροσδιόνυσο, το οποίο ποικιλοτρόπως εξαπατάται. l Νομίζει λ.χ. ότι είδε Σοφοκλή, ενώ είδε τηλεοπτικούς αστέρες να ταλαιπωρούνται με κείμενα ανεπίγνωτα, συν λόγια αλούτερα, ένθετα, συν σκηνοθετικές μοντερνιές. l Η εξαπάτηση αρχίζει ενίοτε κι απ’ τη διαφήμιση, όπου κάποια αποκαλείται «εμβληματική» πριν ανεβαστεί καν, l άλλη σημειώνει ότι ένας ηθοποιός παίζει τρεις ρόλους λόγω «σκηνοθετικής άποψης», ενώ τσεκουρώνει για οικονομία, l άλλη βάζει στο στόμα του Αισχύλου αντιπολεμικές ατάκες μιλώντας ταυτόχρονα στη διαφήμισή της «για εξαντλημένους του καιρού μας» κ.ο.κ. l – ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή. l Και χαρά οι κρατικές και ιδιωτικές πηγές χρηματοδότησης. l
«Γιατί δεν θέλω να μιλάω. Και μου φαίνεται ότι εκεί θα καταλήξω – στη μούγγα».
Πολλές οι φωτογραφίες από τραγουδιστική συναυλία στο Ηρώδειο. l Οπου παρέστη μέγα μέρος «κοσμικής» Αθήνας. l Λες και άνοιξε το μπαούλο της Πανδώρας. l Τι μαντάμ Βερντιρέν του Προυστ, τι μαντάμες Ορτάνς του Ζορμπά, τι γερασμένα πορτρέτα Ντόριαν Γκρέι, τι παραφουσκωμένα ζόμπι «δημοσιογραφίας», τι μπουκέτα προσωπικοτήτων από πρωινάδικα, τι γραφίδες και προσωπίδες… l Εγώ έλειπα για να είναι ο πίνακας σκέτος Ιερώνυμος Μπος. l
Πολλοί θάνατοι λίγο πριν παραδοθεί η στήλη: l Ειρήνη Παπά, Δημήτρης Παντερμαλής, Κώστας Καζάκος, ο Γκοντάρ έξω. l Την Ειρήνη Παπά τη γνώρισα, ζεστά, φιλικά. l Κάναμε και δύο συνεντεύξεις για την «Κ», εξομολογήσεις εκ βαθέων, ιδίως η πρώτη, το 2003 – ήταν τότε 74· μερικά χρόνια πριν βυθιστεί στην άνοια. l Επιλέγω την κατάληξη της πρώτης μας συνέντευξης: l
«Γίνεται βαρύτερη με τα χρόνια η μοναξιά;», ερωτώ. «Εγώ είμαι πάρα πολύ μόνη μου. Θα μπορούσα να έχω πολύ κόσμο γύρω μου, αλλά…»· κομπιάζει. «Πολύ δύσκολα βρίσκεσαι με ανθρώπους που μπορείς να επικοινωνήσεις. Φοβάμαι την παρερμηνεία, δεν την μπορώ πια. Ολοι έχουν μια έτοιμη άποψη για σένα, ακόμα κι οι δικοί σου, δεν θέλουν ν’ ακούσουν. Δεν σε ρωτάνε. Κι έτσι κι εγώ το βουλώνω. Οσο περνάει ο καιρός μιλάω και λιγότερο. Αφού παρατηρώ τελευταία ότι δεν βρίσκω τις λέξεις, εγώ που είχα πλούσιο λεξιλόγιο, ελληνικά και αγγλικά. Γιατί δεν θέλω να μιλάω. Και μου φαίνεται ότι εκεί θα καταλήξω – στη μούγγα».