To 1998 πήγαινα ακόμη στο λύκειο. Μέχρι το 2002, το highlight στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν ήταν η πενταήμερη εκδρομή στη Ρόδο και στη συνέχεια οι Πανελλαδικές Εξετάσεις. Μέσα σε αυτά τα τέσσερα τόσο ξέφρενα χρόνια για μένα σημειώθηκαν, σύμφωνα με τις Αρχές, μια σειρά αδικημάτων με κυριότερα το ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος και τον χρηματισμό προσώπων για προμήθεια υλικών, υπερτιμολογήσεις συμβάσεων και τα λοιπά. Αυτό δηλαδή που ύστερα από λίγα χρόνια, το 2006, έμελλε να γίνει γνωστό ως το σκάνδαλο, ή επί το λαϊκότερον, τα «μαύρα ταμεία» της Siemens.
To 2006 που λέτε, ξεκινούσα τη δημοσιογραφία και είχα την τύχη να δουλέψω στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ 3 στη Θεσσαλονίκη. Οταν «έσκασε» το θέμα, θυμάμαι που ασυναίσθητα κοιτάξαμε όλοι στο γραφείο τις τηλεφωνικές μας συσκευές, που ήταν –τι άλλο;– Siemens. Το σκάνδαλο ήταν μια υπόθεση υπέρογκου «λαδώματος» προσώπων στις κατάλληλες θέσεις, ώστε η εταιρεία να παίρνει μεγάλα συμβόλαια σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Μη σας τα πολυλογώ, το σκάνδαλο πήρε γρήγορα διαστάσεις, άρχισαν ανακρίσεις, κρατήθηκαν ορισμένα πρόσωπα και ακολούθησε αυτό που λέμε «χιονοστιβάδα» αποκαλύψεων για τους εμπλεκομένους. Ολα έδειχναν μια δεμένη υπόθεση που αφορούσε συγκεκριμένα πρόσωπα. Πιάστηκαν στα πράσα.
H δίκη ξεκίνησε σχετικά γρήγορα για τα ελληνικά δεδομένα. Υπήρχε άριστη συνεργασία με τις γερμανικές αρχές και τα πράγματα έδειχναν να προχωράνε. Δύο κατηγορούμενοι προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τα πολιτικά κόμματα ήρθαν σε μια πρωτοφανή συνεννόηση και, αφήνοντας στην άκρη τις γνωστές αγκυλώσεις και τις φασαρίες στα παράθυρα, βοήθησαν τη Δικαιοσύνη στο έργο της. Από την πλευρά της, η Δικαιοσύνη κινήθηκε με απίστευτη ταχύτητα για τα δεδομένα της υπόθεσης. Μιλάμε για μια ογκώδη δικογραφία και για πολλά εκατομμύρια ευρώ. Κανείς δεν ήθελε να ζημιωθεί περαιτέρω η χώρα, καθώς ήταν από τότε ορατή η οικονομική κρίση που θα ερχόταν τα επόμενα χρόνια.
Κάποιοι σίγουρα θα πουν ότι το αποτέλεσμα της δίκης άργησε, αλλά τι είναι επτά ή οκτώ χρόνια μπροστά στην απονομή της δικαιοσύνης; Τα αδικήματα δεν παραγράφηκαν και η νομοθεσία δεν άλλαξε για να πέσουν οι κατηγορούμενοι στα «μαλακά». Πολλοί λένε σήμερα ότι χρειαζόμασταν αυτό το «ταρακούνημα» για να καταλάβουμε ως χώρα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ότι χρειαζόταν αλλαγή πορείας. Σήμερα, 16 χρόνια μετά το ξεκίνημα αυτής της περιπέτειας, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι η λύση του σκανδάλου ήταν λυτρωτική για να επιστρέψει η εμπιστοσύνη του κόσμου στους θεσμούς. Ηταν λυτρωτική, αλλά τόσο… φανταστική.