Οι μαζικές δολοφονίες συνήθως σε σχολεία, η πιο ακραία μορφή μηδενισμού και βίας για τη βία, είναι ένα τυποποιημένο επαναλαμβανόμενο φρικώδες λουτρό αίματος στις ΗΠΑ της πόλωσης. Συνέβη προ ημερών και στη Ρωσία της μαζικής λιποταξίας. Αύριο, άγνωστο πού. Ο γρίφος, πώς γίνεται να φουντώνει σε νεαρές ψυχές τέτοια φονική μανία, είναι αδύνατον να λυθεί μόνο με τις συνήθεις στερεοτυπικές ερμηνείες. Οτι οι δράστες πλάστηκαν μέσα σε οδυνηρές συνθήκες απανωτών κρίσεων, επαγγελματικών αδιεξόδων ή στασιμότητας, απουσίας προοπτικών, σκοτεινού παρόντος και δυσδιάκριτου μέλλοντος, παγκόσμιων απειλών και φτώχειας· οι μεγάλοι χαμένοι, οι Millennials (εκείνοι που γεννήθηκαν μεταξύ 1981 και 1996, όπως ο δράστης στη Ρωσία) εμφανίζουν το χαμηλότερο ποσοστό τεκνοποίησης από κάθε άλλη γενιά στην Ιστορία, όμως η συνθήκη αυτή δεν φτάνει για να εξηγήσει το τόσο αίμα. Πίσω του ενδεχομένως σωρεύονται δύσκολα χρόνια αδιέξοδου θυμού, ουσιαστικής μοναξιάς, μικρής αυτοεκτίμησης, περιθωριοποίησης, ρατσισμού, στέρησης, κακοποίησης, ψυχικών νόσων. Ακόμη, φονταμενταλισμοί και ιδεολογικά μίση, αμέτρητες ώρες στο σκοτεινό Διαδίκτυο με τα απειράριθμα παραδείγματα νεοναζιστικής επιθετικότητας και βαναυσοτήτων. Η επιθετικότητα, που γίνεται όλο και πιο συχνά ρυθμιστής των ανθρώπινων σχέσεων, μαθαίνεται. Καθημερινά ερέβη «διδάσκουν» πως η ωμή βία είναι ο πιο γρήγορος δρόμος προς την επικυριαρχία, την απόκτηση αγαθών, την επίλυση των διαφορών.
Ομως η κουλτούρα της εύκολης εξόντωσης του εισβολέα, της ένοπλης αυτοάμυνας που εγκατέστησε στα σπίτια η ελεύθερη οπλοφορία είναι που τροφοδοτεί τη μιμητική παράνοια των ασύλληπτα συχνών μαζικών δολοφονιών στις ΗΠΑ. Σχεδόν καθημερινά είναι τα –εκτός φώτων της επικαιρότητας– μικρομακελειά στα αμερικανικά σχολεία· 137 μέσα στο 2022, 249 το 2021. Περισσότερα από 20 εκατ. πυροβόλα όπλα διατίθενται κατ’ έτος στις ΗΠΑ, όπου από το 2014 έχουν σημειωθεί 435 πολύ σοβαρά περιστατικά μαζικών πυροβολισμών με περισσότερα από 2.300 θύματα. Το χέρι που κινητοποιείται από το πισωγύρισμα σε εποχές ανατριχιαστικού κυνισμού, φιλοπόλεμων μύθων, μισαλλόδοξων θεωριών και σύγκρουσης βαρβαροτήτων, οπλίζει ανεμπόδιστα. Δεν αφοπλίζεται. Οι άλλοι εξοπλίζονται κι άλλο.
Κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες στη διάχυση της βίας στα μύχια του κοινωνικού οικοδομήματος. Παντού όμως αυτή εκδηλώνεται μέσα σε ένα σύνθετο πλαίσιο πολιτισμικών επιρροών, μιμητισμού και ολέθριων πρακτικών δυνατοτήτων.