Κάτι λιγότερο από εξίμισι χρόνια έχουν μεσολαβήσει από την ημέρα που οι Βρετανοί ψηφοφόροι επέλεξαν την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στο διάστημα αυτό, η χώρα τους άλλαξε τρεις φορές πρωθυπουργό, χωρίς να προηγηθεί κάποια εκλογική ήττα, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά τουλάχιστον μετά το 1900. Ο δε τέταρτος –η τέταρτη για την ακρίβεια– χαρακτηρίζεται ήδη «ζόμπι», αν και δεν έκλεισε περισσότερο από ενάμιση μήνα στην Ντάουνινγκ Στριτ 10.
Οι δύο από τους απελθόντες είχαν κερδίσει, μάλιστα, εκλογές. Η Τερέζα Μέι, η οποία ανέλαβε μετά τον Ντέιβιντ Κάμερον, επικράτησε στις κάλπες το 2017, αποτυγχάνοντας όμως να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία. Δύο χρόνια αργότερα και αφού απέτυχε οικτρά να διαχειριστεί τις διαδικασίες εξόδου από την Ε.Ε., υπέβαλε την παραίτησή της, συμπληρώνοντας 3 χρόνια και 11 ημέρες στην πρωθυπουργία.
Τη διαδέχθηκε ο εκ των ηγετών της εκστρατείας υπέρ του Brexit, Μπόρις Τζόνσον, που το 2019 οδήγησε το Συντηρητικό Κόμμα σε εκλογικό θρίαμβο, πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη πλειοψηφία από το 1987. Τρία χρόνια και 45 ημέρες αργότερα, έμελλε και αυτός να παραιτηθεί μετά τις αποκαλύψεις για τα κορωνοπάρτι στην πρωθυπουργική κατοικία την περίοδο της καραντίνας και υπό το βάρος των αλλεπάλληλων και ανερυθρίαστων ψεμάτων που είχε ξεστομίσει.
Η Λιζ Τρας, φωνή του σκληρού πυρήνα του Συντηρητικού Κόμματος και θαυμάστρια της Μάργκαρετ Θάτσερ, κέρδισε την εσωκομματική αναμέτρηση, αλλά μέσα σε ένα μήνα έχασε τα πάντα. Θυσίασε έπειτα από μόλις 38 ημέρες τον υπουργό επί των Οικονομικών της και σε αντίθεση με τη Θάτσερ, που διατυμπάνιζε ότι «δεν έστριβε», εγκατέλειψε το οικονομικό της πρόγραμμα μετά την αντίδραση των αδυσώπητων αγορών, στις οποίες ομνύει. Εξ ου και περισσότεροι στη Βρετανία αναρωτιούνται ποιος είναι ο λόγος να υπάρχει κυβέρνηση με επικεφαλής την ίδια, και οι επίδοξοι διάδοχοί της ετοιμάζονται για μια νέα κούρσα διαδοχής.
Οι υποστηρικτές του Brexit είχαν πανηγυρίσει τη νίκη τους, επειδή η Βρετανία θα ανακτούσε εκ νέου την κυριαρχία της και η λυτρωτική, όπως τη χαρακτήριζαν, απόδρασή της από τον κλοιό της Ε.Ε. θα λειτουργούσε ευεργετικά για την οικονομία και τους πολίτες της. Πριν κλείσουν δύο χρόνια από τότε που η Ε.Ε. επικύρωσε τη συμφωνία αποχώρησης, το Ηνωμένο Βασίλειο, αντί να εκτοξεύσει την οικονομία του, βρέθηκε να αντιμετωπίζεται από τις αγορές ομολόγων ως παρίας. Την ίδια στιγμή, πολλοί πολίτες του, αντί να απολαμβάνουν τα οφέλη από την εξοικονόμηση 350 εκατ. λιρών την εβδομάδα που κόστιζε στη χώρα η συμμετοχή στην Ε.Ε., όπως τους είχαν υποσχεθεί οι υποστηρικτές του Brexit, αντιμετωπίζουν το δίλημμα «θα φάμε ή θα ζεσταθούμε» τον χειμώνα, καθώς υποφέρουν πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους από την ενεργειακή κρίση.