Ολες αυτές οι αντιδράσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς για τα Γλυπτά του Παρθενώνα και η αγωνία μήπως τελικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έρθουν στην Ελλάδα δεν πηγάζουν από κάποιον αρχαιολογικό σοβινισμό. Ούτως ή άλλως αυτός ο πολιτικός χώρος με μεγάλη ευκολία χρησιμοποιεί απαξιωτικά τη λέξη «προγονοπληξία» και γενικά έχει μάλλον κακές σχέσεις με αυτό που αποκαλούμε «ιστορική συνέχεια του ελληνισμού». Συνεπώς τα επιχειρήματα, επί της ουσίας, που προβάλλει για να μην εκτεθούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακροπόλεως ελάχιστα πειστικά είναι, ενώ παράλληλα η ριζοσπαστική Αριστερά δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες ευαισθησίες. Θυμάται τους αρχαίους ημών προγόνους μόνον όταν επιδιώκει να καθυστερήσει ή να ματαιώσει σημαντικές επενδύσεις. Αλλωστε όταν κυβερνούσε, παραιτήθηκε από τη νομική διεκδίκηση της ιδιοκτησίας των Γλυπτών.
Αυτό το οποίο φοβάται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και γι’ αυτόν τον λόγο αντιδρά στην προοπτική συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης με το Βρετανικό Μουσείο, είναι μήπως το όλο ζήτημα λειτουργήσει σε προεκλογική περίοδο θετικά για τη Νέα Δημοκρατία. Μήπως συγκινήσει ένα μικρό μεν, αλλά καθοριστικής σημασίας ποσοστό των ψηφοφόρων που μπορεί να αλλάξει το εκλογικό τοπίο. Μία μονάδα πάνω μπορεί να σημάνει πολλά στις εκλογές με την απλή αναλογική.
Αν δεχθούμε πως όντως μπορεί να συμβεί και αυτό, γιατί είναι κακό; Είναι αθέμιτο μια κυβέρνηση να καρπώνεται πολιτικά τις προσπάθειές της εφόσον αυτές ευοδώνονται; Υπάρχει κάποιος χρονικός περιορισμός στην κυβερνητική δράση; Δηλαδή ενόψει εκλογών παραλύουν οι κυβερνητικές δραστηριότητες; Ας είμαστε ρεαλιστές. Οι κυβερνήσεις, αν βεβαίως έχουν έναν υποτυπώδη στρατηγικό σχεδιασμό, ξεδιπλώνουν τους τακτικούς στόχους, μέσα στον χρόνο, με τρόπο που θα είναι επωφελής γι’ αυτές. Εκτός από την προσφορά στην πατρίδα, αποβλέπουν συγχρόνως και στην πολιτική εκμετάλλευση των θετικών τους κινήσεων. Ολα τα κόμματα εξουσίας έτσι λειτουργούν. Φυσικά, όσο έχει το δικαίωμα η κυβέρνηση να επιδιώκει να εισπράξει τα πολιτικά εύσημα από την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, άλλο τόσο έχει το δικαίωμα και η αξιωματική αντιπολίτευση να επιχειρεί να «κοντύνει» το κυβερνητικό επίτευγμα αφετηριακά. Να το υπονομεύσει στο ξεκίνημά του, γιατί απλούστατα έτσι παίζεται το πολιτικό παιχνίδι ενόψει εκλογών.