Η σύλληψη του κ. Πέτρου Τατσόπουλου δεν έφερε κανένα στοιχείο παρανομίας ή παρατυπίας. Το αστυνομικό όργανο ενήργησε ως ώφειλε να ενεργήσει από τη στιγμή που υποβλήθηκε η έγκληση. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται εδώ. Βρίσκεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα των διώξεων για απόψεις που διάφορα ιερατεία θεωρούν προσβλητικές ή αιρετικές. Και γι’ αυτό ενεργοποιείται η Ιερά Εξέταση, που στις ημέρες ακούει στο όνομα «πολιτική ορθότητα». Γιατί υπάρχει και η αντεστραμμένη πολιτική ορθότητα. Αν οι δογματικά «φιλελεύθεροι» επιδιώκουν με διάφορες νομικές κατασκευές να φιμώσουν φωνές με τις οποίες διαφωνούν, υπάρχουν και οι σκοταδιστές, που και αυτοί από τη σκοπιά τους το ίδιο ακριβώς επιδιώκουν: να φιμώσουν.
Δεν έχει σημασία αν ονομάζεσαι εθνικός μηνυτής ή πολιτευτάκιας του κόμματος των κηραλοιφών. Δεν έχει σημασία ο σκοπός. Σε αυτές τις περιπτώσεις η Ιστορία αποδεικνύει πως πάντα το μέσο χαρακτηρίζει τον σκοπό. Και στα δημοκρατικά πολιτεύματα η χειρότερη και η πιο εξευτελιστική μορφή λογοκρισίας είναι η αυτολογοκρισία. Διότι, πριν γράψεις ή πεις την άποψή σου, αναλογίζεσαι τις συνέπειες αυτής της πράξης σου. Αναλογίζεσαι αν θα διωχθείς ποινικά από κάποιους φανατικούς ή αν θα λιντσαριστείς ηθικά από τον όχλο του Διαδικτύου.
Οι οπαδοί του «πολιτικώς ορθού» που επιδοκιμάζουν τις διώξεις του εθνικού μηνυτή, δεν μπορούν να διαμαρτύρονται για το αυτόφωρο του κ. Τατσόπουλου. Είναι υποκριτικό. Δεν είναι νοητό, π.χ., να θεωρείς πως όσοι επισημαίνουν την αδυναμία προσαρμογής των μουσουλμάνων στους νόμους των δυτικών κοινωνιών διαπράττουν το ποινικό αδίκημα της ισλαμοφοβίας και από την άλλη να διαμαρτύρεσαι γιατί διώκεται κάποιος που αμφισβήτησε παγιωμένες αντιλήψεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αυτό που ξεχωρίζει μια ανοικτή κοινωνία από μια αυταρχική είναι η όσο το δυνατόν μικρότερη προσφυγή σε διασταλτικές ερμηνείες των νόμων. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μπορεί οι πάντες να σαρωθούν από τους ανέμους που απελευθέρωσε ο ασκός του Αιόλου του πολιτικώς ορθού. Η αμφισβήτηση του λόγου των Τριών Ιεραρχών δεν διαφέρει σε τίποτε από την αμφισβήτηση χωρίων του Κορανίου. Είναι ο λόγος όλων αυτών που σκέφτονται απροκατάληπτα και η δημοκρατική πολιτεία οφείλει να τους εξασφαλίζει, με το νομικό της πλαίσιο και την ελευθερία της έκφρασης.