Αφού εξάντλησε τις δυνατότητες του ρεπερτορίου του Ανδρέα, συμπεριλαμβανομένης και της φωνής του, ο Τσίπρας προσπαθεί τώρα να αντιγράψει τον πατέρα. Κηρύσσει ανένδοτο και επιτίθεται σε ανεμόμυλους, όπως ο Δον Κιχώτης. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Η αποχή από τις ψηφοφορίες στη Βουλή, τις όσες λίγες εβδομάδες που μας χωρίζουν από τις εκλογές, ουσιαστικά δεν έχει καμιά σημασία και θα ήταν αστείο αν δεν αφορούσε το δεύτερο σε δύναμη κόμμα της χώρας.
Δείχνει τη χαμηλή στάθμη της ομάδας εκείνης που στα δημοκρατικά πολιτεύματα αποτελεί την εναλλακτική κυβέρνηση. Δείχνει την περιφρόνησή της προς τον κοινοβουλευτισμό, πενία πολιτικού λόγου και θέσεων, επιπολαιότητα. Για να λειτουργήσει η όποια διακυβέρνηση, είτε αυτή αφορά ένα κράτος, ή άλλον οργανισμό, χρειάζεται όσοι μετέχουν στη διαδικασία να συμφωνούν επάνω σε ορισμένα βασικά. Οταν αυτό απουσιάζει προκύπτει χάος. Ο ανένδοτος αγώνας που προσπαθεί να μαϊμουδίσει ο Τσίπρας οδήγησε στη Χούντα. Τώρα βέβαια οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές αλλά η πείρα έχει δείξει ότι ένα σάπιο μήλο φτάνει για να σαμποτάρει μια διοίκηση και στην περίπτωσή μας σαμποτέρ είναι ο ένας από τους δύο πρωταγωνιστές του πολιτεύματος. Τι θα γίνει αν αυτή η αρνητική και στείρα νοοτροπία συνεχίσει και μετά τις εκλογές;
Η αποχή του ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες στη Βουλή δείχνει τη χαμηλή στάθμη της ομάδας εκείνης που στα δημοκρατικά πολιτεύματα αποτελεί την εναλλακτική κυβέρνηση.
Είναι απαραίτητο να καταλαγιάσει το κλίμα της όξυνσης και να επικρατήσει πιο νηφάλια αντιπαράθεση. Είναι προς το συμφέρον όλων μας γιατί αν συνεχίσει να ανεβαίνει η θερμοκρασία μπορεί να έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Η οικονομία έχει μπει σε σωστό δρόμο αλλά πολύ απέχει ακόμη από το σημείο που θα επέτρεπε εφησυχασμό. Η κατάσταση στην περιοχή είναι επίσης εκρηκτική και απρόβλεπτη και απαιτεί εσωτερική συνοχή και ομόνοια.
Προς την κατεύθυνση ελάττωσης της έντασης λίγα μπορούμε να περιμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως δείχνει η συμπεριφορά τους βρίσκονται σε σύγχυση. Η ευθύνη για τη δημιουργία πιο ήπιου κλίματος πέφτει αναγκαστικά στους ώμους της Ν.Δ. Οι εκλογολόγοι μας λένε ότι η ακραία πόλωση συμφέρει τα μεγάλα κόμματα, δηλαδή κυρίως τη Νέα Δημοκρατία, άρα οφθαλμόν αντί οφθαλμού κ.λπ. Εγώ νομίζω ότι πιο πολύ θα ωφεληθεί, και μαζί ο τόπος, αν κρατήσει μια τακτική που αποφεύγει τις ακρότητες και κυρίως τις αντιπαραβολές των σφαλμάτων και αμαρτιών που της προσάπτει η αντιπολίτευση με τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Δύο κακά δεν κάνουν ένα καλό.
Θα μου συγχωρήσετε τη σύγκριση, αλλά η στάση του Τσίπρα έχει κοινά με τη συμπεριφορά του Ερντογάν. Και οι δύο παίζουν τα ρέστα τους και χτυπούν αλλοπρόσαλλα προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό δείχνει αδυναμία, και όπως δεν έχουμε παρασυρθεί στην εξωτερική πολιτική να μιμηθούμε τους Τούρκους, την ίδια ρότα πρέπει να κρατάμε και μέσα.