Η πληροφορία ότι μόνο 9.000 περίπου έχουν εγγραφεί στους καταλόγους των αποδήμων, έφερε ξανά το θέμα στην επικαιρότητα. Παλαιότερα (19-20/6/2021) είχα γράψει για το θέμα και διαβάζοντάς το διαπίστωσα με έκπληξη ότι είναι προτιμότερο να επαναλάβω τις θέσεις μου, ενισχυμένες και βελτιωμένες, για να διαπιστώσετε ότι ήταν προφητικό, όχι γιατί είμαι προφήτης αλλά γιατί διαθέτω την κοινή λογική.
«Ψήφος Αποδήμων. Σήμερα θα ξεκινήσω το κείμενό μου με μια νεκρολογία. «Την 26 Μαΐου του 2021 κηδεύσαμε διά δευτέρα φορά την διευκόλυνση των αποδήμων Ελλήνων ώστε να ψηφίζουν στις εκλογές. Νεκροθάφτες και πάλι ο Σύριζα, το ΚΚΕ και το απρόβλεπτο ΜέΡΑ25, που με την αποχή και καταψήφιση στη Βουλή της πρότασης του Υπουργείου Εσωτερικών, δεν συγκεντρώθηκαν οι απαιτούμενες 200 ψήφοι.
Ο Σύριζα και το ΚΚΕ παρά τις διακηρύξεις τους ότι ενδιαφέρονται για την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή στις εκλογές, για διαφορετικούς λόγους, απέδειξαν εμπράκτως ότι ουδόλως τους ενδιαφέρει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αλλά μόνον (πιθανά) κομματικά οφέλη. Δυστυχώς, το ΚΚΕ ακόμα δεν έχει αντιληφθεί ότι αντιπροσωπεύει τα προϊόντα ενός εργοστασίου (το Σοβιέτ) το οποίο έχει κλείσει εδώ και δεκαετίες και φυσικά δεν παράγει προϊόντα.
Ο Σύριζα αντιθέτως που συνεχώς “υπερασπίζεται” τα πάσης φύσεως δικαιώματα, θέλει να διευκολύνουμε τους αποδήμους, αλλά η ψήφος τους να μην επηρεάζει το αποτέλεσμα της Επικράτειας! Πιο αντιδημοκρατική θέση δεν υπάρχει. Ενας κάτοικος εξωτερικού μπορεί να πάρει το αεροπλάνο και να ψηφίσει στην Ελλάδα, οπότε η ψήφος του θα μετράει στο σύνολο της Επικράτειας, ενώ ο ίδιος άνθρωπος αν ψηφίσει στο προξενείο της Ελλάδας σε μια ξένη χώρα, το οποίο θεωρείται ελληνικό έδαφος, η ψήφος του δεν θα προσμετράται στο σύνολο της Επικρατείας. Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω αν η διάκριση αυτή είναι αντισυνταγματική, αλλά σίγουρα είναι εντελώς παράλογη. Δεν είναι δυνατόν η ψήφος να προσμετράται διαφορετικά ανάλογα με τον τόπο ψηφοφορίας. Δυστυχώς, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας το είδαμε και αυτό. Αιωνία η μνήμη στην ψήφο των αποδήμων».
Η πρώτη κηδεία έγινε με την ανεπαρκή ρύθμιση που ψήφισε η Βουλή με τον Νόμο 4648/2019. Η πρώτη νεκρολογία μου για την ψήφο των αποδήμων, παρουσιάστηκε σε μια ημερίδα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής με θέμα: «Εκλογικός Νόμος – Επιλέγοντας Κανόνες Αντιπροσώπευσης» την 8η Φεβρουαρίου 2020, όπου έκλεισα τότε την ομιλία μου με την ακόλουθη εκτίμηση: «Ψήφος Αποδήμων. Και στην περίπτωση αυτή η παρέμβαση που έγινε, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα έχει αποτέλεσμα. Η εκτίμησή μου είναι ότι πολύ λίγοι θα μπουν στον κόπο και στη διαδικασία για να ψηφίσουν από το εξωτερικό. Στις πρόσφατες Ευρωεκλογές οι Εγγεγραμμένοι ήταν περίπου 15.000 εκ των οποίων ψήφισαν μόνο 11.800 περίπου».
Οπως μπορείτε να διαπιστώσετε η εκτίμησή μου βγήκε αληθινή. Μέχρι την 26/5/2021 μόνο 1.200 Ελληνες του εξωτερικού έδειξαν ενδιαφέρον, εκ των οποίων μόνο 120 υπέβαλαν τα πλήρη στοιχεία τους. Φυσικά, έχουμε χρόνο μέχρι τις επόμενες εκλογές, αλλά οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Οι περιορισμοί και η γραφειοκρατία αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες. Είναι πραγματικά κρίμα να αποκλείουμε μια σημαντική μερίδα του Ελληνικού Λαού.
Η ιστορία της δεύτερης κηδείας είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα για να καταλάβουμε τι σημαίνει Αριστερά και ιδιαίτερα Σύριζα. Ξεκίνησε από τη διαστημική γκάφα της βουλευτού του Σύριζα και αναπληρώτριας τομεάρχη Εξωτερικών με αρμοδιότητα τους αποδήμους (χαρακτηριζόμενη από τα 12ποντα ψηλοτάκουνα που τα φοράει ακόμα και στα χωράφια), η οποία σε συνέντευξη σε εμβληματικό Μέσο της Ομογένειας, τον «Εθνικό Κήρυκα», διατύπωσε την άποψή της ότι οι περιορισμοί για τους αποδήμους είναι «άδικοι» και «υποτιμητικοί» και πως το κόμμα της πρωτοστάτησε στο να μην υπάρχουν και ότι όταν θα επανέλθουν στην εξουσία, θα τους καταργήσουν.
Φυσικά, όλα αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Ο πονηρός Βορίδης είδε αμέσως τη διαστημική γκάφα και ξανάφερε το θέμα για να στριμώξει τον Σύριζα στη γωνία, πράγμα το οποίο πέτυχε πανηγυρικά. Ο Σύριζα για άλλη μια φορά απέδειξε την ανακολουθία λόγων και έργων και δεν μετείχε στην ψηφοφορία ώστε να μη συγκεντρωθούν οι 200 ψήφοι για τη διευκόλυνση των αποδήμων. Τώρα γνωρίζετε. Ο,τι και να υπόσχονται είναι ψέματα. Γνωρίστε τους και μαυρίστε τους! […]
Αποχή. Η Αποχή είναι το αγαπημένο θέμα των δημοσιογράφων, οι οποίοι συνεχώς μας τονίζουν ότι είναι ιδιαίτερα υψηλή. Στις Εκλογές της 9ης Ιουλίου 2019, εμφανίζονται σαν εγγεγραμμένοι 9.984.934 πολίτες εκ των οποίων μόνο 5.769.644 ψήφισαν και έτσι η Αποχή είναι 42,22%. Σας πληροφορώ ότι αυτή η Αποχή την οποία αναφέρουν τα επίσημα στοιχεία του Υπ. Εσωτερικών είναι λάθος! Η απόδειξη είναι εξαιρετικά απλή. Ο πληθυσμός της Ελλάδας σύμφωνα με την εκτίμηση του Ιουλίου 2020 (CIA Factbook) είναι 10.607.051 άνθρωποι. Οι νέοι ηλικίας 0+ – 14 ετών οι οποίοι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να είναι εγγεγραμμένοι εκλογείς είναι 1.540.827. Δεδομένου ότι δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι διανύουν το 17ο έτος της ηλικίας τους πρέπει να εξαιρέσουμε και τους 15-16 ετών. Εκτιμάται ότι αυτοί είναι περίπου 220.000.
Κατά συνέπεια οι δυνητικοί ψηφοφόροι είναι μόνον 8.846.224. Αυτό είναι το ανώτερο όριο των ψηφοφόρων στην Ελλάδα, το οποίο προϋποθέτει ότι όλοι οι κάτοικοι της χώρας έχουν δικαίωμα ψήφου, πράγμα το οποίο δεν ισχύει. Με αυτά τα δεδομένα το ανώτατο όριο της πραγματικής Αποχής το 2019 είναι 100 – (5.769.644 / 8.846.224) * 100 = 34,8%. Θα απορείτε φυσικά πού βρίσκονται οι χαμένοι εγγεγραμμένοι. Είτε έχουν πεθάνει και δεν έχουν διαγραφεί από τους εκλογικούς καταλόγους, είτε έχουν ξενιτευτεί, χωρίς να τους διευκολύνεται η άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος εξ αποστάσεως.
Κατά καιρούς είχα εισηγηθεί σε υπουργούς Εσωτερικών την αυτόματη διαγραφή όσων είναι πάνω από 100 χρονών. Μόνο ο Κώστας Σκανδαλίδης ανέλαβε την πρωτοβουλία να διαγράψει όσους ξεπέρασαν το 110 έτος. Εστω. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος υπερήλικας δεν μπορεί να ψηφίσει. Στο βιβλίο μου «40+1 Νύχτες Εκλογών – Μια 29χρονη περιπέτεια στην Πολιτική, τα Media και την Πληροφορική» (Εκδόσεις Καστανιώτη), περιγράφω την περίπτωση ενός ψηφοφόρου 112 ετών ο οποίος αν και διαγραμμένος ψήφισε κανονικά με χειρόγραφη προσθήκη του ονόματός του στον εκλογικό κατάλογο. Λύσεις υπάρχουν αρκεί να τις αναζητήσουμε και να τις υιοθετήσουμε.
Αυτά, λοιπόν, έγραφα τότε και πιστεύω ότι εξακολουθούν να είναι επίκαιρα ενόψει των προσεχών εκλογών. Παρακολουθώντας την επικαιρότητα, θέλω να προσθέσω μια ακόμα παρατήρηση. Γίνεται κουβέντα για τις 9 μονοεδρικές και ποιος θα τις κερδίσει. Θέλω να σας ξεκαθαρίσω κάτι: Οποιος και να κερδίσει τις 9 μονοεδρικές, δεν έχει καμία επίδραση στο σύνολο των εδρών του είτε με την Απλή Αναλογική είτε με την Ενισχυμένη Αναλογική.
Από τα δημοσιεύματα που διάβασα, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι από καθαρή άγνοια, κάποιοι ονειρεύονται την επανάληψη των Εκλογών της 8ης Απριλίου 1990. Σας θυμίζω ότι τότε έγινε η μεγαλύτερη πολιτική απρέπεια (σημ. ήπιος χαρακτηρισμός) προκειμένου να στερήσει από τη Ν.Δ. και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τη δυνατότητα να κυβερνήσει με άνετη πλειοψηφία. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ κατέβασαν κοινό υποψήφιο στις 5 μονοεδρικές με αποτέλεσμα η Ν.Δ. να κερδίσει μόνο 1 από τις 5, ενώ θα κέρδιζε και τις 5 αν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ κατέβαζαν δικούς τους υποψηφίους. Επιπλέον ο ληστρικός εκείνος Εκλογικός Νόμος, ο οποίος κακώς ονομάζεται Νόμος Κουτσόγιωργα, αλλά είναι Νόμος του Τσοχατζόπουλου, δεν είχε το κατώφλι του 3% και έτσι στην Ξάνθη και στη Ροδόπη είχαμε δύο Μουσουλμάνους βουλευτές και οι Οικολόγοι και η ΔΗΑΝΑ είχαν από ένα βουλευτή με ποσοστό μικρότερο του 1%. Πόσο διαφορετική θα ήταν η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας αν αντί για 151 βουλευτές, ο Μητσοτάκης είχε 158 βουλευτές, κανένας δεν γνωρίζει, αλλά σίγουρα θα μπορούσε ευκολότερα να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Επειδή έχω ενοχλητική μνήμη, σας θυμίζω ότι ακόμα και η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ που είχε προγραμματιστεί και είχε ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός, αναβλήθηκε λόγω αντιδράσεων βουλευτών της αντιπολίτευσης αλλά και της Ν.Δ. Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε!
Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.