Την τηλεδιοίκηση, όταν λειτουργεί μόνο τοπικά, μπορούμε να τη λέμε «τηλεδιοίκηση» ή πρέπει να της βρούμε άλλο όνομα; Μήπως είναι πιο πρέπον να την ονομάζουμε «τοπική ηλεκτρονική χάραξη δρομολογίου», μέχρι να δικτυωθεί με τις υπόλοιπες τοπικές χαράξεις και να κατακτήσει έτσι τον υπερτοπικής περιωπής τίτλο της τηλεδιοίκησης; Και τι έχει σημασία; Οτι το βράδυ εκείνο μπορούσε τοπικά να λειτουργήσει ένα σύστημα που θα απέτρεπε το ατύχημα, αν στη βάρδια βρισκόταν ένας στοιχειωδώς καταρτισμένος χειριστής; Ή πόσο ημιτελές ήταν το υπερτοπικό δίκτυο στις 28 Φεβρουαρίου σε σύγκριση με τις 7 Ιουλίου του 2019;
Σε αυτό το εκτός θέματος βραχυκύκλωμα έχει, προβλέψιμα, καταλήξει η πολιτική αντιπαράθεση για το δυστύχημα στα Τέμπη. Η αφύπνιση της αυθεντικής συριζαϊκής αντιπολίτευσης αντεπιτέθηκε χθες με υπερπαραγωγή εναλλακτικών γεγονότων: Αντί του χώρου όπου λειτουργεί το τοπικό σύστημα στη Λάρισα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέλεξε να περιοδεύσει σε υπό ανέγερση κτίριο που προορίζεται να στεγάσει το υπερτοπικό σύστημα όταν ολοκληρωθεί. Γιατί να εμφανιστεί εκεί που κάτι λειτουργεί ενώ δίπλα δεν λειτουργεί ακόμη τίποτε;
Ως απάντηση στην εναλλακτική πραγματικότητα, ένας υφυπουργός Μεταφορών αναγκάστηκε να κάνει για πρώτη φορά γνωστή την ύπαρξή του εμφανιζόμενος στον πίνακα που λειτουργεί σε «λάιβ» μετάδοση. Ετσι βρέθηκε τελικώς να μετέχει σε αυτοσχεδιαστική τραγικωμωδία, με τους «φρουρούς» του ΟΣΕ να τον «διορθώνουν» για το τι συνιστά και τι όχι, στον δικό τους κόσμο, «τηλεδιοίκηση».
Η κακοφωνία που περιμέναμε, αλλά δεν αποφύγαμε.
Την ίδια ώρα στη Βουλή, την επίθεση της σιδηροδρομικής ηθικολογίας για το πώς έπρεπε να είχαν εκτελεστεί εγκαίρως οι συμβάσεις οδηγούσε ένας πρώην υπουργός, η ομόφωνη καταδίκη του οποίου για παραβίαση του Συντάγματος δεν έχει ακόμη καλά καλά καθαρογραφεί. Ο επιτιθέμενος από την πλευρά της «αλήθειας» ήταν ο Νίκος Παππάς. Και ο στόχος ήταν ο προσφάτως παραιτηθείς υπουργός, που αναγκάζεται να επιστρατεύει ως μόνη αποτελεσματική αυτοάμυνα την (προεκλογική) παραίτησή του.
Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ποιον ευνοεί αυτή η κατασκευή αντίπαλων πραγματικοτήτων. Συντελείται η χάραξη μιας νέας τάφρου –πάνω εκεί που μόλις είχε επιχωματωθεί η προηγούμενη–, εκατέρωθεν της οποίας οι αντίπαλες παρατάξεις δεν φωνάζουν για να συνεννοηθούν, αλλά για να σβήσουν την άλλη όχθη.
Εχουμε, βέβαια, εκλογές. Δεν θα μπορούσε ο προεκλογικός διάλογος για την πιο βαριά τραγωδία μετά το Μάτι να γίνεται με άνθη και αβρότητες. Ομως, στην προεκλογική ζυγαριά, αυτό το ταγκό της σύγχυσης, όπου καταλήγει να αμφισβητείται ακόμη και το τι είναι τρένο, μόνο τους αυτουργούς της πόλωσης δεν ευνοεί.
Ελεγαν ότι μια σύγκρουση επί πτωμάτων δεν θα έχει κερδισμένους και χαμένους. Το έλεγαν, αλλά δεν την απέφυγαν.