Δεσπόζοντας στην πολιτική (αλλά και στην οικονομική και κοινωνική) ζωή της Τουρκίας για πάνω από 20 χρόνια, o Ερντογάν έχει ταυτιστεί με τη χώρα του. Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι ίσως πλησιάζει το τέλος της ταραχώδους ηγεμονίας του. Ομως, καθώς ουδείς εμπιστεύεται τις δημοσκοπήσεις σε μια χώρα όπου ο πρόεδρος ελέγχει τον Τύπο και χρησιμοποιεί τους θεσμούς για να πατάξει κάθε ανεξάρτητη φωνή, είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψει κανείς τι ακριβώς θα γίνει στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της 14ης Μαΐου. Εάν δεν υπάρξει νικητής (με πάνω από 50%) για την προεδρία, θα διεξαχθεί δεύτερος γύρος στις 28 Μαΐου. Μεταξύ των κρίσιμων ερωτημάτων που προκύπτουν είναι τι θα συμβεί εάν ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης κερδίσει την προεδρία αλλά το AKP του Ερντογάν κατακτήσει τις περισσότερες έδρες στη Βουλή. Πώς θα μπορέσει ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου να υλοποιήσει τη δέσμευσή του να καταργήσει την παντοδύναμη εκτελεστική προεδρία που θέσπισε ο Ερντογάν; Επαναφέροντας το βουλευτικό σύστημα, θα παρέδιδε την εξουσία στον αντίπαλό του. Επίσης, εάν η χώρα πάει σε επαναληπτικές εκλογές (πράγμα πρωτόγνωρο στην Ιστορία της), είναι σίγουρο ότι ο νυν πρόεδρος θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να εξασφαλίσει τρίτη θητεία. Στο παρελθόν, όταν δεν τον ευνοούσε το αποτέλεσμα, δεν δίστασε να οδηγήσει τη χώρα σε επανάληψη εκλογών.
Το γεγονός ότι τα συνεργαζόμενα έξι κόμματα της αντιπολίτευσης δεν διαμαρτύρονται για την παραβίαση του Συντάγματος (το οποίο αποκλείει τρίτη θητεία) δείχνει πόσο διστάζουν να προκαλέσουν τους οπαδούς του Ερντογάν, θέλοντας να τον νικήσουν στην κάλπη. Ο ίδιος δεν διστάζει να εφαρμόσει κάθε μέτρο για να πετύχει τους σκοπούς του. Επιπλέον, ενώ οι αντίπαλοί του φαίνονται απρόθυμοι να ελέγξουν τον Ερντογάν για τα πεπραγμένα του, αυτός δηλώνει ότι σημειώνει στο τεφτέρι του όσα λένε και ποιούν άλλοι σήμερα και ότι μετά τις εκλογές θα το ανοίξει.
Η Τουρκία σήμερα δεν αντιμετωπίζει κάποιον εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό που θα μπορούσε να «δικαιολογήσει» την ύπαρξη αυταρχικής κυβέρνησης.
Στο αυταρχικό σύστημα που έστησε, ο Ερντογάν έχει ανάγκη να νικάει συνεχώς και οι αντίπαλοί του να είναι καταδικασμένοι πάντα σε ήττες. Ομως, έμπειροι Τούρκοι αναλυτές πιστεύουν ότι η οικονομία και ο σεισμός καθιστούν την ήττα του Ερντογάν αναπόφευκτη. Καθώς αυτός και η κυβέρνησή του αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, αποκαλύπτεται η εξάντληση του ιδίου και του συστήματός του. Ο σεισμός αποκάλυψε το μέγεθος της διαφθοράς, της οποίας ο Τούρκος πρόεδρος είναι κεντρικό πρόσωπο, καθώς εδώ και χρόνια συντελείται τεράστια λεηλασία δημοσίου χρήματος προς όφελος φίλων και συγγενικών προσώπων του προέδρου. Επιπλέον, ο σεισμός έπληξε την εικόνα του παντοδύναμου ηγέτη. Τώρα, σύμφωνα με έγκυρο Τούρκο δημοσιογράφο, η αλλαγή κυβέρνησης εξαρτάται από τη θέληση του λαού να εξασφαλίσει την αξιοπιστία των εκλογών – να διαφυλάξει τη διαδικασία μέτρησης και επικύρωσης των ψηφοδελτίων. Ο Ερντογάν θα πρέπει να αναλογιστεί εάν αξίζει το ρίσκο να απορρίψει το αποτέλεσμα και να γίνει ακόμη πιο αυταρχικός. Ομως, όπως είπε ο ίδιος δημοσιογράφος σε πρόσφατη συζήτηση, η Τουρκία σήμερα δεν αντιμετωπίζει κάποιον εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό που θα μπορούσε να «δικαιολογήσει» την ύπαρξη αυταρχικής κυβέρνησης. Αυτό καθιστά εξαιρετικά απίθανη την εγκαθίδρυση δικτατορίας, πρόσθεσε.
Σημαντικός παράγοντας στην Τουρκία σήμερα, μετά τη σαρωτική παρουσία του Ερντογάν, είναι η δίψα των πολιτών να δηλώσουν «παρών». Αυτό παρατηρούν άνθρωποι που ζουν εκεί και που έχουν πληρώσει τίμημα για την αντίστασή τους στον Ερντογάν. Εάν δεν διαψευστούν οι ελπίδες τους, η πολιτική επιστρέφει στην Τουρκία. Και η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ενωση θα κληθούν να αντιμετωπίσουν μια νέα κατάσταση.