Είναι από τις σπάνιες στιγμές που κατά τη διεξαγωγή των εκλογών –η ημερομηνία των οποίων ορίσθηκε εντέλει για την 21η Μαΐου– τα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να ενταχθούν στην προεκλογική αναμέτρηση, μετά την ύφεση στις σχέσεις Αθηνών – Αγκύρας τις τελευταίες εβδομάδες. Πρόκειται ασφαλώς για μια ενθαρρυντική εξέλιξη, που κάποιοι θα έσπευδαν να χαρακτηρίσουν ίσως ως ένδειξη ωριμάνσεως των κυριότερων πολιτικών μας ηγετών, τουλάχιστον σε θέματα εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Μακάρι να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Η αποκλιμάκωση της εντάσεως –ασχέτως πώς προέκυψε– αποδόθηκε σε διαφόρους λόγους, με πληθώρα αναλυτών να προσπαθεί να ερμηνεύσει τη «μεταστροφή» του προέδρου Ερντογάν, τις αιτίες που «εξανάγκασαν» την Αγκυρα να μεταβάλει τη στάση της έναντι της Ελλάδος και τις προοπτικές των σχέσεών μας – μετά το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών. Ενδιαφέρουσα πράγματι η προσπάθεια. Αλλά ίσως επί της ουσίας να πρόκειται απλώς για κλασική περίπτωση ασκήσεως της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, που έχει στόχους και συνέπεια. Στη διάρκεια της κρίσεως, λόγου χάριν, η Αγκυρα επικαλούμενη τη Συνθήκη της Λωζάννης έθεσε θέμα αφοπλισμού των ανατολικών νήσων του Αιγαίου. Απαξ και ετέθη πλέον το ζήτημα, δεν πρόκειται να αποσυρθεί.
Αξιο μνείας, βέβαια, ότι επέτυχε η Αγκυρα τη στήριξη της διοικήσεως Μπάιντεν στο αίτημά της για την αγορά των εκσυγχρονισμένων αμερικανικών αεροσκαφών F-16. Επίσης εξασφάλισε ικανοποίηση των όρων που προέβαλε στη Φινλανδία και στη συνέχεια ήρε την επιφύλαξή της για ένταξη αυτής της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Ανοικτό παραμένει ακόμη το ζήτημα της συναινέσεως της Τουρκίας στην ένταξη της Σουηδίας στην Ατλαντική Συμμαχία. Η Αγκυρα αναμένει την ψήφιση του νέου αντιτρομοκρατικού νόμου, σε περίπου δύο μήνες από το σουηδικό Κοινοβούλιο, και εάν αυτός καλύπτει και τις ανησυχίες της για θέματα ασφαλείας, τότε θα υπάρξει και η προσδοκώμενη συναίνεση.
Δεν ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για επιπτώσεις θετικές, αλλά εφήμερες, όπως μια ηρεμία στο Αιγαίο στη διάρκεια του θέρους, στη διάρκεια της τουριστικής περιόδου. Η εξωτερική πολιτική της Αγκυρας έχει διάρκεια, συνέχεια και βάθος χρόνου. Δεν βιάζεται η Τουρκία, όποιος και εάν την κυβερνά. Αυτό είναι το πρόβλημα της όποιας κυβερνήσεως αναδειχθεί εντέλει στην Ελλάδα, μετά τις εκλογές.