Ηαναταραχή που επικρατεί στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύει πως δύσκολα θα συγκροτηθεί ένας αξιόπιστος κομματικός σχηματισμός, που θα απειλήσει την κυριαρχία της κυβερνητικής παράταξης στον χώρο της παραδοσιακής Δεξιάς. Είναι αλήθεια πως ανέκαθεν η Νέα Δημοκρατία εκπροσωπούσε στις τάξεις της και ένα σημαντικό τμήμα των παραδοσιακών συντηρητικών ψηφοφόρων. Δηλαδή πολίτες που αδυνατούσαν ή δεν ήθελαν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις σε όλα τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα και ιδεολογικά καλύπτονταν από το «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Είναι αυτό που αποκαλούμε «σκληρή» Δεξιά.
Το γεγονός ότι όλος αυτός ο κόσμος εκφραζόταν πολιτικά –παρ’ όλες τις επιφυλάξεις του– από τη Νέα Δημοκρατία ήταν το εμπόδιο για τη δημιουργία ενός σοβαρού, ακραιφνώς δεξιού κόμματος, που να απειλεί την ηγεμονία της. Και όσες φορές φάνηκε ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, δεν πραγματοποιήθηκε τελικά, λόγω του δικομματισμού. Ο φόβος του «άλλου» λειτουργούσε συσπειρωτικά για τη Νέα Δημοκρατία.
Σήμερα, όμως, με τη μετατόπισή της προς τον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, χωρίς να υπάρξει κάποιο σημαντικό άνοιγμα προς τα δεξιά της ως αντιστάθμισμα –η δεξιά διεύρυνση του 2012 έχει εξαντλήσει τη δυναμική της– η Νέα Δημοκρατία, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να απειληθεί από ένα κόμμα που θα κάλυπτε το κενό που αυτή έχει αφήσει στο συντηρητικό ακροατήριο. Αλλά αυτές οι προϋποθέσεις δεν υφίστανται. Τα γεγονότα το αποδεικνύουν. Διασπάσεις επί διασπάσεων και προσωπικές αντιπαλότητες ταλαιπωρούν την ακραιφνή Δεξιά. Ενώ οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ευνοϊκές, κυριαρχούν οι υποκειμενικές αδυναμίες, που εμποδίζουν το σχετικό εγχείρημα. Σχεδόν σε όλη την Ευρώπη διακρίνονται τέτοια κόμματα, με αξιοπρεπή κοινοβουλευτική παρουσία και αξιόπιστο πολιτικό λόγο. Ενδεικτικά αναφέρω το κόμμα της Τζόρτζιας Μελόνι, που κυβερνάει την Ιταλία και την Ισπανίδα Ιζαμπέλα Ντίαζ Αγιούσο, που ελέγχει το τοπικό κοινοβούλιο της Μαδρίτης. Δεν πουλάνε κηραλοιφές ούτε μπλέκουν σε μικροπολιτικούς καβγάδες. Η μεν Μελόνι επικράτησε στις εκλογές με μια πολύ συγκεκριμένη συντηρητική ατζέντα συνεκτικά συγκροτημένη, η δε Ντίαζ Αγιούσο ιδεολογικοποίησε πλήρως την πολιτική αντιπαράθεση, καθώς κατέβηκε στις τοπικές εκλογές με το σύνθημα «ελευθερία ή κομμουνισμός» και θριάμβευσε.
Στην πατρίδα μας ισχύει το γνωστό γνωμικό, πως «οι λαγοί κοπάδι δεν γίνονται».