Το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών θα βλάψει την Τουρκία, την Ελλάδα, την ευρύτερη περιοχή και τη δημοκρατία γενικότερα. Οσο και αν κανόνας της δημοκρατίας είναι να σεβόμαστε την κρίση του κυρίαρχου λαού, τόσο παραμένει διαχρονική αδυναμία της ότι συμβάλλει η ίδια στην αποδυνάμωσή της. Ετσι, παρά τα 21 χρόνια στην εξουσία, παρά τον αντίκτυπο των σεισμών, την οικονομική κρίση, τη διαφθορά, την επιθετικότητα εντός και εκτός συνόρων, την κυνική εκμετάλλευση κρατικών θεσμών, οι μισοί ψηφοφόροι επέμειναν στην επιλογή του Ερντογάν. Εμπιστεύονται αυτόν που προκαλεί τα μεγάλα προβλήματα της χώρας για να τα λύσει. Αυτό υπογραμμίζει και το προσωπικό χάρισμα του Ερντογάν και ότι πολλοί δεν ενοχλούνται από την οικονομική κρίση και την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών. Ο Ερντογάν πετυχαίνει ακόμη να μεταδίδει τη φαντασίωση μιας πανίσχυρης Τουρκίας, ενώ οι αντίπαλοί του παγιδεύτηκαν στη δική τους φαντασίωση ότι ο ορθολογισμός θα επικρατούσε.
Ο Ερντογάν πετυχαίνει ακόμη να μεταδίδει τη φαντασίωση μιας πανίσχυρης Τουρκίας…
Η κεκτημένη ταχύτητα του 49,4%, όπως και οι περισσότερες έδρες στην Εθνοσυνέλευση, ευνοούν τον Ερντογάν στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Το πιθανότερο είναι ότι αυτός θα νικήσει. Αμεση συνέπεια θα είναι η βαθιά διχασμένη χώρα να πέσει σε μεγαλύτερη διχόνοια. Ο ίδιος ο Ερντογάν δήλωσε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι κρατούσε σημειώσεις για να εκδικηθεί όσους τον ενοχλούσαν. Επίσης, κακός οιωνός είναι το γεγονός ότι ο εθνικισμός (ήδη κυρίαρχος στην πολιτική σκηνή) φούντωσε ακόμη περισσότερο, επιβραβεύοντας τα κόμματα που τον εκφράζουν, σε όποιον από τους δύο εκλογικούς συνασπισμούς και αν βρίσκονται. Ο Ερντογάν θα κινείται με ολοένα μεγαλύτερη επιθετικότητα εναντίον εσωτερικών αντιπάλων και στη διεθνή σκηνή. Αφενός, θα εξαφανίζει επικριτικές φωνές και, αφετέρου, θα αποσπά την προσοχή των Τούρκων από τα προβλήματα τα οποία θα αδυνατεί να λύσει.
Η επιθετικότητα δεν βλάπτει μόνο τους πολίτες της Τουρκίας, και τις σχέσεις με την Ελλάδα και άλλες χώρες, αλλά προκαλεί και ανάλογες αντιδράσεις στους γείτονες. Πιθανότατα, ο Ερντογάν δεν θα υιοθετήσει αρχές της Ε.Ε., όπως διακήρυττε η αντιπολίτευση πριν από τις εκλογές, ώστε να επιδιώξει στενότερη σχέση μαζί της. Ούτε θα «υποταχθεί» στις ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη απομάκρυνση από την έννοια του κράτους δικαίου. Οι Τούρκοι πολίτες που ασφυκτιούν, οι νέοι που αναζητούν ελευθερία και ευκαιρίες, θα πρέπει να συμφιλιωθούν με το καθεστώς Ερντογάν ή να μεταναστεύσουν. Ολοένα λιγότεροι πολίτες και πολιτικοί θα βλέπουν με θετικό βλέμμα την ειρηνική συνύπαρξη εντός Τουρκίας και με τους γείτονες, καθώς οι περισσότεροι θα επικροτούν ακραίες πολιτικές.
Αυτά βλάπτουν τις προοπτικές της Τουρκίας, τις σχέσεις της με άλλες χώρες, και ενθαρρύνουν τον εθνικισμό και σε αυτές. Το πλήγμα για τη δημοκρατία είναι ότι ο κόσμος όλος βλέπει πως εκλογές που υπόσχονται αλλαγή μέσω ειρηνικών διαδικασιών, μπορούν να νομιμοποιήσουν, να ενισχύσουν, μια ήδη αυταρχική εξουσία.