Θα ήταν λάθος να αναφερθώ δημόσια στα μηνύματα που λαμβάνω από τότε που ξεκινήσαμε να παρακολουθούμε την υπόθεση της Μυκόνου. Αυτό που μπορώ να σας μεταφέρω είναι ότι διαπνέονται από την ίδια αμφιβολία, εάν η εκστρατεία κατά των πολεοδομικών και περιβαλλοντικών αυθαιρεσιών στους αιγιαλούς και στις παραλίες θα συνεχιστεί και την επομένη των εκλογών. Είτε πρόκειται για τη Μύκονο (όπου μετά την αρχική «έφοδο» οι ρυθμοί έπεσαν) είτε για τη Ρόδο (όπου δεν έχει γίνει τίποτα), είτε για οπουδήποτε αλλού.
Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν θα πρέπει να ενοχλείται από αυτό. Η ίδια άλλωστε επέβαλε διετή αναστολή όλων των κατεδαφίσεων στους αιγιαλούς, πράγματα που δεν νοούνται από μια παράταξη που θέλει να πείσει την κοινωνία ότι με αυτήν «θα αλλάξει σελίδα». Η αναστολή αυτή, όπως αποδείχθηκε, ήταν καταστροφική, αφού έδωσε την ευκαιρία στην παρανομία να αποθρασυνθεί.
Δεν είναι μόνο η παρανομία. Οι απευθείας μισθώσεις (απλής χρήσης) αιγιαλών μπροστά από ξενοδοχεία και ταβέρνες έχει οδηγήσει σε πολλές περιοχές της χώρας –Κρήτη, Χαλκιδική, Ρόδο– σε συνεχόμενα μέτωπα ομπρελοκαθισμάτων, χωρίς ένα μέτρο ελεύθερο. Το επιτρέπει η νομοθεσία, καθώς εκεί δεν ισχύει η ποσόστωση του 50%. Η εξυπηρέτηση των επιχειρήσεων προέχει του δικαιώματος των πολιτών.
Αν η όποια νέα κυβέρνηση θέλει όντως να αλλάξει σελίδα, πρέπει να κάνει την αρχή με ένα «δυνατό» σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό. Οχι υπέρ των συμφερόντων των ξενοδόχων ή των παραλιακών επιχειρήσεων. Αλλά υπέρ των πολιτών. Απαράδεκτες διατάξεις όπως αυτή που επιτρέπει να χτίζουν οι τουριστικές μονάδες έως 10 μέτρα από τον αιγιαλό, πρέπει να καταργηθούν… χθες. Να επιβληθεί ποσόστωση ελεύθερου/μισθωμένου χώρου και για τις παραλίες που βρίσκονται μπροστά από επιχειρήσεις. Το υπουργείο Οικονομικών και η ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου) να πάψουν να χρησιμοποιούν τους παλαιούς αιγιαλούς ως οικόπεδα και να τους αποδώσουν για πάντα σε δημόσια χρήση.
Οσο για όσους αυθαιρετούν; Η διαδικασία σφράγισης των παράνομων επιχειρήσεων και άμεσης κατάσχεσης όλου του εξοπλισμού τους πρέπει να απλοποιηθεί. Η άδεια λειτουργίας πρέπει να αναστέλλεται με την παραμικρή διαπιστωμένη πολεοδομική παρανομία – και στην πρώτη υποτροπή να αφαιρείται. Τέλος, πρέπει να βρεθεί ένα νέο μοντέλο κατεδαφίσεων γιατί είναι προφανές ότι η σημερινή διαδικασία των διαγωνισμών μέσω των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων δεν ευνοεί την άμεση επέμβαση…