Ο 42χρονος στο Κερατσίνι κακοποιούσε, εξευτέλιζε και ταπείνωνε δύο κατά πολύ νεότερά του άτομα με νοητική υστέρηση, όμως, δεν περιορίστηκε σε αυτό: είχε κανάλι συνδρομητικό στο YouTube και μετέδιδε σε ζωντανή μετάδοση την αρρωστημένη βία που ασκούσε στα δύο ανήμπορα άτομα. Είναι να απορεί κάποιος με το γεγονός ότι, τόσο καιρό, ο συγκεκριμένος άνθρωπος επιδιδόταν ανενόχλητος σε αυτές τις ειδεχθείς πράξεις, έχοντας μάλιστα κοινό που υπολογίζεται σε 23.000 άτομα(!).
Εδώ τίθεται ένα ερώτημα: Ο 42χρονος συνελήφθη, και μάλιστα επ’ αυτοφώρω, την ώρα που κακοποιούσε ξανά on camera τα θύματά του. Ολοι αυτοί, όμως, οι χιλιάδες θεατές που απολάμβαναν τη φρίκη δεν θα έπρεπε να μπουν στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης, με τον τρόπο που μπαίνουν άτομα που παρακολουθούν παιδική πορνογραφία;
Τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό Διαδίκτυο, έχουμε υποθέσεις σαδιστικής βίας ανήμπορων ανθρώπων (όπως και ζώων) μπροστά στην κάμερα, προς τέρψιν αρρωστημένων χρηστών του Διαδικτύου. Ειδικός δεν είμαι, αλλά δεν πρέπει να είναι δύσκολο, τεχνολογικά μιλώντας, να εντοπιστούν τα ηλεκτρονικά ίχνη αυτών των χρηστών, οι οποίοι, εντέλει, δίνουν «ψωμί» και υπόσταση σε άτομα όπως αυτός από το Κερατσίνι.
Η ηθική διάσταση της υπόθεσης δεν χωράει καμία συζήτηση: η εγγενής αδυναμία που έχουν τα ΑμεΑ, με νοητική ή άλλη υστέρηση, απέναντι σε ανθρώπους με βίαια και σαδιστικά ένστικτα είναι εκ προοιμίου δεδομένη. Το στοιχείο αυτό είναι αρκετό για να μας πείσει για το ποιόν του ανθρώπου που ασκεί τέτοια βία. Είναι αρκετό, πάντως, για να μας πείσει και για το ποιόν των ανθρώπων που πληρώνουν για να βλέπουν τέτοια «θεάματα».
Να σταθούμε, όμως, εδώ και σε κάτι άλλο. Ακόμα και με θολή εικόνα, ακόμα και σε αποσπάσματα, το ότι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες αναπαράγουν τέτοια βίντεο, πρέπει να μας προβληματίσει: δεν προσφέρουν καμία πληροφορία, δεν τεκμηριώνουν καμία είδηση, δεν αποτελεί δημοσιογραφία αυτή η συστηματική ανακύκλωση του σαδισμού. Αντιθέτως, εμμέσως, εθίζει στην εικόνα του πόνου των άλλων.
Το έχουμε δει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια· πράξεις βίας, συχνά μεταξύ ανηλίκων, εις βάρος γυναικών, εις βάρος ανυπεράσπιστων ζώων, να καταγράφονται στην κάμερα, το υλικό να μοιράζεται σε παρέες και/ή να ανεβαίνει στο Διαδίκτυο.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η υπόθεση από το Κερατσίνι μπορεί να είναι οδηγός, κυρίως για τις Αρχές, ώστε να αποδυθούν σε συστηματική έρευνα όχι μόνον αυτών που πραγματοποιούν τέτοια εγκλήματα, αλλά και αυτών που τα παρακολουθούν. Γιατί χωρίς τους τελευταίους οι πρώτοι ίσως και να μην έφταναν ώς εκεί.