Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Ν.Δ. δεν έχει αντίπαλο. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζονται για τη δεύτερη θέση σε ποσοστά που πολύ απέχουν από τη δυναμική ενός κόμματος εξουσίας, αριστερότερα υπάρχει κινητικότητα που περιορίζεται στη σφαίρα της διαμαρτυρίας, ενώ δεξιότερα του κυβερνώντος κόμματος καταγράφεται αντοχή ακραίων δυνάμεων που είναι όμως κατακερματισμένες.
Με αυτά τα δεδομένα, όση φθορά και αν υποστεί η Ν.Δ. στην κάλπη των ευρωεκλογών, δεν θα κλονιστεί η παντοδυναμία της, ελλείψει εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση. Οι εθνικές εκλογές αργούν, το 2027 εκτός μεγάλου απροόπτου, και μέχρι τότε μπορεί να συμβούν πολλά, όχι απαραίτητα σημαντικά για τη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών.
Επειδή το ΠΑΣΟΚ ωφελείται από την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, η συσπείρωσή του θα ενισχύεται ανεξάρτητα από τις χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις, ενώ στον χώρο της Αριστεράς θα υπάρχει αμοιβαδοποίηση. Η συνθήκη αυτή δεν ευνοεί τη δημιουργία νέου κόμματος αριστερά της Ν.Δ. και οι διεργασίες που ήδη γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση δύσκολα θα καταλήξουν σε μια πρωτοβουλία με εχέγγυα επιτυχίας.
Ολα αυτά συντηρούν τη μεταρρυθμιστική αδράνεια της κυβέρνησης, ενισχύουν την αλαζονεία της πολιτικής ηγεσίας και προκαλούν ακραία φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας.
Η βεβαιότητα της Ν.Δ. ότι δεν υπάρχει απειλή για την πολιτική κυριαρχία της στο ορατό μέλλον απελευθερώνει υπουργούς να προσβάλλουν τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και όσους δεν ξεχνούν τη σιδηροδρομική τραγωδία με τον ισχυρισμό ότι δεν ενδιαφέρει την κοινή γνώμη και άλλους να προσβάλλουν την κοινή λογική προαναγγέλλοντας την κατάργηση των προσφορών 1+1 στα σούπερ μάρκετ στο όνομα της καταπολέμησης της ακρίβειας, η οποία έχει πάρει αδικαιολόγητα δραματικές διαστάσεις.
Η απουσία πολιτικής έκφρασης της συλλογικής απογοήτευσης ή και απόγνωσης για την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης δεν αποδεικνύει ότι δεν κινούνται κοινωνικά ρεύματα ανησυχίας, αναζήτησης, αγωνίας.
Στις δημοσκοπήσεις ενισχύεται διαρκώς η καταλληλότητα του «Κανενός» για την πρωθυπουργία και για την επίλυση των προβλημάτων της οικονομίας και της καθημερινότητας.
Ο «Κανένας» καθρεφτίζεται στην αποχή από τις κάλπες, στην άρνηση απάντησης στις δημοσκοπήσεις, στη θυμωμένη σιωπή των οδηγών στο μποτιλιάρισμα, στο παράπονο της σερβιτόρας που έριξε κατά λάθος νερό στον πελάτη και «τα άκουσε», στην κούραση της εργαζομένης στο ταμείο που «χτυπάει» προϊόντα χωρίς να παίρνει ανάσα, στον θυμό του μισθωτού των 800 ευρώ που μαθαίνει από τα δελτία ειδήσεων ότι η οικονομία πάει καλά, στην απελπισία του αναπήρου που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει με ασφάλεια, στη μοναξιά ηλικιωμένων χωρίς οικογένεια, αρρώστων και φτωχών που έχουν ξεχαστεί κάπου σκοτεινά.