Τα πορίσματα της πρώτης Συνόδου των Κοσμητόρων φιλοσοφικών και ομοειδών σχολών εστιάζονται σε εύρος θεσμικών και λειτουργικών θεμάτων. Βεβαίως, μείζον ζήτημα είναι ο αριθμός των εισακτέων ανά τμήμα ετησίως αλλά και σε βάθος χρόνου. Ενας παρατηρητής θα έλεγε ότι το τελευταίο είναι η «ταμπακιέρα», σε συνδυασμό με τις αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας για συγχωνεύσεις τμημάτων παρεμφερών αντικειμένων.
Οι κοσμήτορες ζητούν «τροποποίηση του συστήματος ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ), ώστε ο καθορισμός των ελάχιστων προσόντων εισαγωγής να βασίζεται σε αντικειμενικά και σταθεροποιημένα κριτήρια και να μην κυμαίνεται εξαρτώμενος από την επίδοση των υποψηφίων κάθε χρονιά». Μα αυτό είναι λάθος. Η ΕΒΕ για κάθε επιστημονικό πεδίο (π.χ. φιλολογίες, φυσικομαθηματικά, πολυτεχνεία, ιατρικές, οικονομικά) διαμορφώνεται από τον μέσο όρο των επιδόσεων των υποψηφίων του πεδίου κάθε χρονιά, ενώ κάθε τμήμα θέτει έναν γενικό συντελεστή (από 0,8 έως 1,2) επί της ΕΒΕ και έναν ειδικό συντελεστή για καθένα από τα τέσσερα εξεταζόμενα μαθήματα. Αρα οι πανεπιστημιακοί έχουν λόγο στη διαμόρφωση της ΕΒΕ. Και φυσικά, η ΕΒΕ αυξομειώνεται ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας των θεμάτων στις Πανελλαδικές κάθε χρονιά, αλλά ο αριθμός όσων δεν πιάνουν την ΕΒΕ είναι σταθερός ετησίως (στο 1/3). Προτιμούν, δηλαδή, οι κοσμήτορες να τεθεί ένας μόνιμος κόφτης (π.χ. 10 στα 20) και ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας των θεμάτων ετησίως όποιον πάρει ο «χάρος»; Ας αναλογιστούμε ενδεικτικά ότι οι φουρνιές της πανδημίας είχαν εύλογα χειρότερες επιδόσεις από τις προηγούμενες.
Οσο για τον αριθμό εισακτέων, είναι γνωστό στους παροικούντες ότι τα τμήματα των κεντρικών ΑΕΙ θέτουν υψηλό συντελεστή στην ΕΒΕ. Σκοπός τους είναι να δεχθούν λιγότερους εισακτέους τον Αύγουστο ώστε να υποδεχθούν τους μετεγγραφόμενους τον Νοέμβριο από τα περιφερειακά τμήματα, τα οποία μεν βάζουν χαμηλό συντελεστή στην ΕΒΕ και γεμίζουν εισακτέους τον Αύγουστο, ωστόσο, χάνουν αρκετούς τον Νοέμβριο…
Οι κοσμήτορες αρνούνται να δεχθούν συγχωνεύσεις τμημάτων τα οποία ιδρύθηκαν αλόγιστα, με μικροκομματικά κριτήρια –και με δική τους υπογραφή, αφού δημιουργούνταν θέσεις εργασίας– τις προηγούμενες δεκαετίες. Προτιμούν να διατηρήσουν τα πανεπιστημιακά «τιμάρια», κάνοντας πως αγνοούν τον κορεσμό της αγοράς εργασίας. Να τονισθούν δύο στοιχεία. Το πρώτο: όλοι οι πτυχιούχοι ανεξαρτήτως ειδίκευσης (φιλολογία, ιστορία, φιλοσοφία κ.ά.) καταλήγουν να έχουν κύρια επαγγελματική διέξοδο το σχολείο και τα φροντιστήρια. Το δεύτερο: προ δεκαετίας, τις ανθρωπιστικές επιστήμες επέλεξαν 35.000 18χρονοι και φέτος 18.000…