Η είδηση ότι πάνω από 70 ανήλικοι έχουν ξεμείνει σε νοσοκομεία χωρίς να έχουν πρόβλημα υγείας, επειδή δεν τους «χωράει» το κοινωνικό κράτος, συνέπεσε με τις ανακοινώσεις (Β. Σπανάκης) ότι οι ιερείς που συνεχίζουν να ασκούν τα καθήκοντά τους και μετά τη συνταξιοδότησή τους θα παίρνουν το εφάπαξ τους.
Τα παρατημένα στα νοσοκομεία παιδιά πήγαν για εξετάσεις έπειτα από καταγγελία για κακοποίησή τους στο οικογενειακό περιβάλλον και ξέμειναν γιατί δεν βρέθηκε κάποια δημόσια δομή ή ανάδοχη οικογένεια να τα υποδεχθεί. Ετσι, θα περάσουν την Πρωτοχρονιά σε κάποιον κρύο διάδρομο κλινικής του ΕΣΥ και θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις συνθήκες πολέμου στα Επείγοντα, με ασθενείς να υποφέρουν σε ράντζα χωρίς μαξιλάρι και εξουθενωμένους από την αϋπνία γιατρούς να προσπαθούν να σώσουν ό,τι σώζεται.
Την ίδια ώρα, το κοσμικό κράτος περιθάλπει τους άνω των 67 ιερείς ικανοποιώντας ένα πάγιο αίτημά τους και αναλαμβάνοντας μια υποχρέωση που η –εύπορη– Εκκλησία ξεφορτώνεται επειδή μπορεί.
Η ρύθμιση για την αύξηση των μισθών εξωκοινοβουλευτικών υπουργών και γενικών γραμματέων συνέπεσε με την είδηση (ΠΟΕΔΗΝ) ότι περίπου 300 ηλικιωμένοι αρνούνται να πάρουν εξιτήριο από το νοσοκομείο γιατί δεν έχουν πού να πάνε, δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο ή και τον λογαριασμό της ΔΕΗ, δεν τους περιμένει κανείς, δεν έχουν πρόσκληση για κάποιο γιορτινό τραπέζι.
Και αυτοί, όπως τα παιδιά, έχουν αφεθεί στην τύχη τους, δεν «χωράνε» στο κοινωνικό κράτος, που είναι ένα από τα πιο σπάταλα της Ε.Ε. αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών γιατί είναι κατακερματισμένο, ανορθολογικό, πάσχει από απουσία κεντρικού συντονισμού, αξιολόγησης υπηρεσιών και λογοδοσίας.
Η καταναλωτική φρενίτιδα στα μεγάλα εμπορικά κέντρα αυτές τις μέρες, σε συνδυασμό με την υπερφαγία και τα πεταμένα κρέατα που περίσσεψαν, με φόντο τα γεμάτα καταλύματα στους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, επιβεβαίωσαν τον Economist για το ελληνικό οικονομικό θαύμα και έδωσαν επιχειρήματα στους επαγγελματίες αισιόδοξους του συστήματος εξουσίας να προβλέπουν καλύτερες μέρες.
Χαμηλοί μισθοί, υψηλός πληθωρισμός, χαμηλή παραγωγικότητα, υψηλός αριθμός συνταξιούχων, κακές επιδόσεις μαθητών στους διεθνείς διαγωνισμούς, έλλειψη προσωπικού υψηλής εξειδίκευσης, αλλά και εργατών, χειρωνακτών, τεχνιτών, με αναχρονιστικά εθνικά διλήμματα για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τα μη κρατικά πανεπιστήμια.
Απόφοιτοι ιδιωτικών κολεγίων που δεν ελέγχονται για την ποιότητα των σπουδών που προσφέρουν έχουν ήδη ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αποφοίτους της ανάλογης σχολής ΑΕΙ, αλλά εμείς θα κονταροχτυπηθούμε για το δικαίωμα του Γέιλ να κάνει μεταπτυχιακό στο ΕΚΠΑ.
Τουλάχιστον να μπορεί να παντρευτεί ο Κώστας τον Γιάννη μήπως και πάρουν κανένα από τα παιδιά που περιφέρονται στα νοσοκομεία μεγαλώνοντας βίαια.
Η κ. Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας.