Λίγο περισσότερη αυτογνωσία ας ευχηθούμε στην κοινωνία μας l και στον καθένα μας ξεχωριστά l για τον νέο χρόνο. l Δεν βοηθάει βέβαια η παιδεία μας, ούτε καν η εκπαίδευσή μας προς αυτό, αλλά ας ευχηθούμε να γίνουν επιτέλους κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση l – εκ των άνω μάλλον το περιμένουμε κι αυτό. l Διότι όποιος μόνος του νιώσει την ανάγκη αυτοβελτίωσης, θα επιδιώξει και την αυτογνωσία με κάποιον τρόπο. l Οι «βοϊδάμαξες» εξ ημών είναι το πρόβλημα, εκεί –κι είναι εκτεταμένο το πεδίο– υπάρχει ανάγκη ώθησης εκ των άνω. l Με το καλό ή με το στανιό, όπου δει. l Διότι καραδοκεί κίνδυνος γάγγραινας κοινωνικής, όταν κάποια μέλη κτλ. κτλ., ως γνωστόν. l
Γιοι δολοφονούν πατέρα κακοποιητή· l αδελφός, εφηβικής ή και «ώριμης» ηλικίας, σκοτώνει αδελφό άνευ «αποχρώντος λόγου» συνήθως· l άνδρες «κτηματίες» δολοφονούν γυναίκες «κτήματα», για μύριες όσες αιτίες l και το ίδιο συμβαίνει και αντιστρόφως, αλλά ασυγκρίτως πιο αραιά. l Υπερπλήρης ο κατάλογος τέτοιων συμβάντων τις ημέρες της εορταστικής οικογενειακής, εννοείται, θαλπωρής. l Αν και πάντα συνέβαιναν αυτά μέσα στους κόλπους της Αγίας Οικογένειας· l και άλλα πολλά φυσικά, όπως αιμομικτικοί βιασμοί, θηλέων και αρρένων, και μάλιστα πάσης ηλικίας – των ντιπ βρεφών μη εξαιρουμένων όπως πληροφορηθήκαμε πάλι προ κάποιων μηνών – από το Αγρίνιο νομίζω. l Ας τα λαμβάνουν αυτά κάπως σοβαρότερα υπόψη όσοι μανιοπυρέσσουν κατά των ρυθμίσεων σχέσεων και δικαιωμάτων ομοφύλων. l Καθείς και η γνώμη του βέβαια, σεβαστό, αλλά μέτρον άριστον l – ή κόψε λίγο μένος μπάρμπα. l Ας ανοίξουμε πρώτα καλά τα μάτια μας –τα έσω ιδίως– στα καζάντια της κοινωνίας μας κι ας αντιμετωπίσουμε μετριοπαθέστερα την ανάγκη κάποιων ανθρώπων να έχουν κι αυτοί διέξοδο παροχής αγάπης και στοργής σ’ ένα ανθρώπινο πλάσμα, σ’ ένα παιδί. l Θα έρθουν σίγουρα με τον καιρό στατιστικές που θα συγκρίνουν τα ποσοστά κακοποιητικής γονικής συμπεριφοράς μέσα σε «κανονικές», που λένε, και σε ομόφυλες οικογένειες, οπότε και θα ληφθούν, αν χρειαστεί, τα δέοντα μέτρα. l Προς το παρόν, γνώθι σαυτόν, οι ειδωλολάτρες, και αγαπάτε αλλήλους, οι χριστιανοί τουλάχιστον. l
Οι «βοϊδάμαξες» εξ ημών είναι το πρόβλημα
Οσο για το διαβόητο «Οχι, δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στην Εκκλησία! l Αν υπάρχουν να τους δείξετε!» l που προκλητικά άρθρωσε μητροπολίτης l –Μεσσηνίας αν δεν απατώμαι–, l αυτά, σεβασμιώτατε, προς τα υμέτερα, προς τα έσω ελεγκτικά της Εκκλησίας, αν σας προβληματίζουν, όχι προς την κοινωνία. l Διότι κάτι γνωρίζει το «τούμπανο» απ’ το «κρυφό καμάρι» l
Δολοφονίες μέσα στο σπίτι, επιθέσεις αγεληδόν ή και φόνοι l – αστυνομικοί και πολίτες «πέφτουν» συχνά τελευταία από χέρια είτε νεαρών ανεγκέφαλων καθαρμάτων (που συνηθίσαμε ευφημικώς, αν όχι επιεικώς, να αποκαλούμε «χούλιγκαν» ή «μπαχαλάκηδες»), είτε κακοποιών πάσης φύσεως – κάτι χαμένα κορμιά εκεί που όχι μόνο χτυπάνε βάρβαρα, αλύπητα, με μπουνιές και κλωτσιές ακόμα και τα ήδη πεσμένα στο έδαφος θύματά τους, αλλά και τραβάνε μαχαίρι ή πυροβολούν, με το παραμικρό πια στους δρόμους. l Νέο φρούτο; «Εξαρση εγκληματικότητας»; l Ο,τι κι αν συμβαίνει, έχει βαθιά τη ρίζα του – και στον χρόνο βαθιά: l Τριάντα και πλέον χρόνια τώρα γιγαντώνονται, χρόνο τον χρόνο, η ατομική και κοινωνική αγένεια, η χυδαιότητα, η υβριστική και βίαιη συμπεριφορά ακόμα και σε δημόσιους χώρους, σε δρόμους, πλατείες, γήπεδα, σχεδόν σε κάθε τόπο συγκέντρωσης ανθρώπων. l Ξεσπάσματα βαρβαρότητας και εχθροπάθειας με το παραμικρό ή και χωρίς κανένα λόγο. l Η οικονομική και κοινωνική κραιπάλη κολάστηκε, αν και δεν ιάθηκε πλήρως, με μια δεκαετή τραγική κρίση· l τι πρέπει άραγε να γίνει ώστε να πάψει η κατάσταση ζούγκλας στην κοινωνική μας συνύπαρξη και στη δημόσια συμπεριφορά μας;