Το πόσο θα επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, θα φανεί στις ευρωεκλογές. Ολες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών άλλες είναι οι προτεραιότητες. Μπορεί ένα σημαντικό ποσοστό από τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας να διαφωνεί με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, όμως φαίνεται πως δεν προσβάλλει τον πυρήνα της ταυτότητάς του κι έτσι δεν κόβονται οι σχέσεις του με την κυβερνητική παράταξη. Βέβαια, αυτό μένει να φανεί και στην κάλπη.
Κάποιοι συγκρίνουν τη σημερινή κατάσταση με τη μάχη των ταυτοτήτων του 2000 που έδωσε η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Σημίτη πρωτίστως με την Εκκλησία και τον μακαριστό Χριστόδουλο. Αλλοι καιροί και κυρίως διαφορετικές οι πολιτικές συνθήκες. Τότε υπήρχε μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε με οριακό ποσοστό στη δεύτερη τετραετία και είχε απέναντί της μια ρωμαλέα αξιωματική αντιπολίτευση. Επιπλέον ο Κώστας Σημίτης –σχεδόν από την πρώτη ημέρα της εκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ– έπρεπε να διαπραγματεύεται με τους διάφορους βαρώνους του κόμματος. Και τέλος ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος πολλές φορές είχε μετατρέψει τον άμβωνα σε πολιτικό βήμα. Ηταν ένας παρεμβατικός ιεράρχης που δεν δίστασε να πει το πρωτοφανές για ένα δημοκρατικό πολίτευμα: «ας λέει ο νόμος ό,τι θέλει, αν ο λαός δεν συναινεί, δεν εφαρμόζεται». Ετσι το θέμα της αναγραφής ή όχι του θρησκεύματος στις ταυτότητες κατέληξε στις λαοσυνάξεις και στο λάβαρο της Επανάστασης του 1821 που έφεραν κάποιοι φανατικοί από την Αγία Λαύρα. Να μην ξεχάσω και τη συλλογή υπογραφών κατά του νόμου, όπου φιγουράριζαν όλα τα ηγετικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας πρωτοστατούντος του Κώστα Καραμανλή και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Από αυτό το κλίμα του φανατισμού απείχε ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος ο οποίος τήρησε μια σώφρονα και μετριοπαθή στάση. Τελικά ο μακαριστός διαψεύστηκε. Ο νόμος για τις ταυτότητες μια χαρά εφαρμόστηκε.
Οι νέες γενιές έχουν τα δικά τους ερεθίσματα και απόψεις, η κοινή γνώμη εξοικειώθηκε με αντιλήψεις και συμπεριφορές που πριν από είκοσι χρόνια φάνταζαν παράταιρες.
Σήμερα, οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές. Υπάρχει μια πανίσχυρη κυβέρνηση, χωρίς αξιωματική αντιπολίτευση –που και αυτή επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου συμφωνεί με την κυβέρνηση– και ένας πανίσχυρος πρωθυπουργός στο κόμμα και στην κοινωνία. Το πολιτικό τοπίο είναι απολύτως ξεκάθαρο. Ενώ στην ηγεσία της Εκκλησίας βρίσκεται ένας σοβαρός ιεράρχης –που ακολουθεί τον δρόμο της σύνεσης του μακαριστού Σεραφείμ– ο οποίος μέχρι στιγμής κλείνει τα αυτιά του σε όσους τον καλούν να ξανασηκώσει το λάβαρο της Επανάστασης. Αλλά κυρίως σε αυτά τα 24 χρόνια άλλαξε η ελληνική κοινωνία. Οι νέες γενιές έχουν τα δικά τους ερεθίσματα και απόψεις, η κοινή γνώμη εξοικειώθηκε με αντιλήψεις και συμπεριφορές που πριν από είκοσι χρόνια φάνταζαν παράταιρες. Συνεπώς όσοι ονειρεύονται και κυρίως όσοι μεθοδεύουν λαοσυνάξεις θα βρεθούν με το γνωστό γραφικό κοινό που καταριέται το 666 και τον αντίχριστο. Σήμερα κανένα νομοσχέδιο δεν μπορεί να αποσταθεροποιήσει μια πανίσχυρη, νεοεκλεγμένη κυβέρνηση.