«Είναι τυχερός ο Μητσοτάκης, γιατί έχει απέναντί του μια ασύντακτη (ή «διαλυμένη») αντιπολίτευση». l Και γι’ αυτό «είναι τυχερός ο Μητσοτάκης»; l Επεσε μήπως όξινη βροχή και διέλυσε την αντιπολίτευση; l Η ανικανότητά της, η αναξιοπιστία της και η «αξιωματική», η επίμονη χαμέρπειά της την διέλυσαν. l Αυτά και πολλά άλλα κουσούρια της την αποσάθρωσαν εντέλει. l Η κατάστασή της αυτή συγκρινόμενη με την πολιτική Μητσοτάκη κάνουν τη διακυβέρνησή του να πιστοποιείται ως νοικοκυρεμένη και μεταρρυθμιστική, έστω και μετ’ εμποδίων και σοβαρών ελλείψεων. l Σε ένα κράτος δε, όπου δεν υπάρχει υπηρεσία του χωρίς σάπια σανίδια στο πάτωμά της και σπασμένα κεραμίδια στη στέγη. l Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις… l Δεν είναι ο «τυχερός Μητσοτάκης», ανόητε, είναι ο δουλευτής που πασχίζει έναντι αεροκοπανατζήδων και παλιατζήδων που «ρητορεύουν». l
Η παρουσία Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης l –μπουχτίσαμε πια στους τάχα μου προοδευτισμούς του στιλ «Προστασία του Πολίτη– l άρχισε να λειτουργεί: l Εν τω άμα ξωπέταξε η αστυνομία από την πρυτανεία του Πολυτεχνείου τους προκόπηδες που απασχολούνται στην Καταλήψεις – Καταστροφές Πανεπιστημιακών Χώρων Α.Ε. l Να δούμε τώρα αν η κυβέρνηση και ιδίως οι πρυτανείες των ΑΕΙ θα δώσουν στον υπουργό τη δυνατότητα να κάνει τη δουλειά του στις «καταλήψεις» που εξαγγέλλουν τα φερέφωνα της αριστεροκομματίλας. l «Δεν θέλουν» τα μη κρατικά πανεπιστήμια. l (Και γι’ αυτό κάνουν κατάληψη στα κρατικά!) l (Και τινάζουν στον αέρα την εξεταστική περίοδο, αδιαφορώντας για τους φοιτητές που αγωνιούν να ολοκληρώσουν τις πτυχιακές). l Τα φοβάται δηλαδή η αριστερά, καθόλου παλαβή εδώ, μη και χάσει το κουμάντο στα ΑΕΙ. l Και τα φοβούνται πολύ περισσότερο καθηγητές και λοιποί ημέτεροί της εκεί, που τώρα l –τι «τώρα»· 40, 45 χρόνια– την περνάνε κοτσάνι χωρίς κανένα έλεγχο. l Ηδη το «προοδευτικό» Πάντειο και το Πειραιώς ανακοίνωσαν ότι κλείνουν από μόνα τους εν όψει καταλήψεων. l Οχι θα κάτσουν να σκάσουν για τις υποχρεώσεις στους φοιτητές τους. l Θα στρώσουν και κόκκινο χαλί για να υποδεχτούν τους προκόπηδες; l
Αν είχαν φωνή θα το πιστοποιούσαν και τα… παλαιολιθικά σπήλαια.
«Εφυγε ο Τσίπρας και έχω χάσει την πηγή θεμάτων μου, δεν έχω τι να γράψω πια στα σχόλιά μου!» l έλεγε την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι στον Σκάι 100,3 η απολαυστική και πολυτάλαντη Ρούλα Γεωργακοπούλου, συγγραφέας πεζών και θεατρικών έργων, σχολιογράφος (στα Νέα του Σαββάτου), μεταφράστρια κ.ά. πολλά. l Τα έλεγε στην εξαιρετική εκπομπή «Μια Κυριακή από τη ζωή σου», με την οποία θεωρώ ότι βρήκε την πραγματική της «φωνή» η γνωστή από την εργασία της στον σταθμό Κωνσταντίνα Βαρσάμη. l Επιτέλους συνεντεύξεις με πρόσωπα που και μόνο η επιλογή τους είναι μαγνήτης. l Αλλά μαγνητικό και το δίωρο που διαρκούν (12 με 2). l Πέρα απ’ όλα αυτά, ακούγοντας τα περί «απορίας» της μετά την παραίτηση Τσίπρα l «Κι εγώ, Ρούλα!» αναφώνησα. l Γιατί, το ίδιο διάστημα ένιωθα εξίσου αμήχανος για το Υποβολείο. l «Δεν έχω ήχο, δεν έχω υλικό» ένα πράγμα. l Βέβαια οι… απώλειες αμβλύνονται με τον χρόνο. l Οχι όμως ότι δεν έχασε κι η σχολιαστική Βενετιά βελόνι. l Και τι βελόνι ο Τσίπρας. l Κένταγε! l
Καλά κάνει η κυβέρνηση και ενημερώνει εαυτούς και αλλήλους για τις θέσεις της περί τα ομόφυλα ζευγάρια. l Αλλά μου φαίνεται μάταιη κάθε προσπάθεια να πειστεί κανείς για τα δικαιώματα των ανθρώπων αυτών αν ακόμα δεν έχει πιστέψει την πρώτη και βασική αλήθεια: l Ομοφυλόφιλος δεν επιλέγεις να γίνεις. l Γεννιέσαι. l Και αυτό συνέβαινε ανέκαθεν στην ανθρωπότητα· l δηλαδή αν είχαν φωνή θα το πιστοποιούσαν και τα… παλαιολιθικά σπήλαια. l Που κι αν έχουν δει τα μάτια τους. l Αντε, τελειώνετε πια, κύριοι Αντώνηδες.