Εχει αφρίσει το πανελλήνιο με τον «γάμο των ομόφυλων ζευγαριών». l Από τον πρωθυπουργό έως κάτι γερουνδιακά στην προμεσονύχτια εκπομπή του Σκάι FM. l (Αφήνω την σεβασμιωτάτην Ιεραρχία. l Διότι, φαντάσου τι γίνεται στα παρακάτω της, αν μιλάει έτσι –όξος και χολή– ο θεωρούμενος ως «ο πλέον μορφωμένος και πνευματικός ιεράρχης», l ο μητροπολίτης που ήταν εισηγητής της «Ιεράς Συνόδου» στο φλέγον –πιο φλέγον κάρβουνο– ελληνικό πρόβλημα. l Δηλαδή, φαντάσου πιο κάτω!). l Τέτοια «γλώσσα», τέτοιο μένος, τόσος χρόνος σπαταλημένος. l Για ένα θέμα αυτονόητων πολιτικών δικαιωμάτων. l Ενώ μένουμε αφασικοί κι αδιάφοροι όταν δεν αντιμετωπίζονται αλλά αναβάλλονται από χρόνο σε χρόνο, από κυβέρνηση σε κυβέρνηση πολλά σοβαρά ζητήματα, όπως λ.χ. τα εξής: l
Α. Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εγκαθιστά κάμερες παντού, και πρώτα στα φανάρια, όπως γίνεται στις πολιτισμένες χώρες; l Ακόμα και για κάμερες στις στολές των αστυνομικών, αγκομαχάει. l
Β. Γιατί η κυβέρνηση δεν εγκαθιστά επιτέλους τον μηχανισμό εκείνον που θα ενώσει όλες τις ταμειακές με τις φορολογικές αρχές; l Ως πότε φοροδιαφυγή εις υγείαν των κορόιδων; l
Γ. Γιατί και η κυβέρνηση δεν εγκαθιστά τους δέοντες καταμετρητές στα –όχι και σπανίως μαφιόζικα– βενζινάδικα, όπως έχει αποφασιστεί εδώ και χρόνια, χωρίς ποτέ να εφαρμοστεί σοβαρά και με συνέπεια; l
Δ. Γιατί τώρα ξύπνησε η κυβέρνηση και τιμωρεί με πρόστιμα αναίσχυντες ιθαγενείς και … αποικιακές εταιρείες, για υπερτιμολογήσεις προϊόντων; l Γιατί τόσα χρόνια τουμπεκί; l Επρεπε πρώτα να μας ρημάξει (σε σημείο που κινδυνεύει να ρημάξει κι αυτήν) καρχαρίας πληθωρισμός; l
Ερωτούν αναγνώστες γιατί ένιωσα «απορία θεμάτων» μετά την απόσυρση Τσίπρα, l συμφωνώντας επ’ αυτού, όπως έγραφα στο προηγούμενο Υποβολείο, με όσα είπε η Ρούλα Γεωργακοπούλου σε πρόσφατη συνέντευξή της στον Σκάι FM και την Κωνσταντίνα Βαρσάμη («Μια Κυριακή από τη ζωή σου»). l Λίγο υλικό, με ερωτούν, παρέχει η παραμένουσα και μετά Τσίπρα τσιρκολάνικη κατάσταση στον Σύριζα και σύμπασα την αριστερά; l Αλλά και εδώ συμφωνώ απολύτως με την Ρούλα: l Τους βαριέμαι όλους αυτούς. l Συνήθως. l Λες και μετά το σκάσιμο της δεκαετούς φούσκας «Τσίπρας – Σύριζα» καταλάγιασα. l Κάπως, δηλαδή. l Η μετά Τσίπρα «επιθεώρηση» δεν είναι περισσότερο θλιβερή από την επί Τσίπρα, ενώ λιγότερο επικίνδυνη είναι. l Ασε που συχνά είναι και διασκεδαστική. l Τέτοιο αυτοτρολάρισμα οι «πολιτικοί» της «ριζοσπαστικής (τρομάρα της) αριστεράς»! l Και οι κασσελακικοί, και οι πούροι αριστεροί, πουρότατοι μάλιστα, είπαμε, αν και σαραντάρηδες ακόμα, της «Νέας Αριστεράς». l Αλλά για δες και παραπέρα: l Ο Κουτσούμπας και σύμπαν ΚουΚουΕ ένα και το αυτό με τον Πειραιώς, και τον Μεσογαίας. l Θρησκευτικός γαρ ηγέτης και ο του ΚΚΕ. l Κι ακόμα παραπέρα: l Εκειός ο Ανδρουλάκης, δείτε τον: l η κυρίαρχη πολιτική συμπεριφορά του είναι «να κρατάει την αναπνοή του ώσπου να σκάσει», l (λ.χ. αντίδραση στην επιστολική ψήφο), l τιμωρώντας έτσι, νομίζει, «τον κύριο πολιτικό του αντίπαλο», τον Μητσοτάκη! l Νηπιώδης αντίδραση. l Οπως ακριβώς κάνει κι εκείνος ο αμίμητος μπόμπιρας στον «Αστερίξ». l
Ανίκανα να παράγουν πολιτική τα κόμματα της αντιπολίτευσης· l μόνο σέρνονται, ανεπαρκή και αξιοθρήνητα, πίσω από κυβερνητικές ή δικαστικές πρωτοβουλίες l – παραδείγματα: ο «γάμος», η επιστολική ψήφος, τα μη κρατικά ΑΕΙ, η δικαστική μόχλευση των Τεμπών l (μετά απ’ αυτήν, τον Οκτώβριο, «θυμήθηκε» τα Τέμπη η αντιπολίτευση), l τα πρόστιμα για αισχροκέρδεια κ.ά. πολλά. l Τι σχολιαστικό «ψαχνό» να βγάλεις από τέτοιο χάλι. l Α, ναι: l Οι ντακούνες Louboutin «τάκου τάκου ο αργαλειός μου» στα πλακόστρωτα των Σπετσών.