Συνέβη σε λύκειο της Πελοποννήσου πριν από τρεις δεκαετίες. Τελειόφοιτος την πρώτη φορά που έδωσε Πανελλαδικές Εξετάσεις με στόχο να εισαχθεί σε κάποια ιατρική σχολή της χώρας δεν τα κατάφερε, παίρνοντας πολύ μέτριους βαθμούς και στα τέσσερα μαθήματα. Οι καθηγητές της είχαν προδικάσει την αποτυχία με βάση την εικόνα της στο λύκειο, αλλά η θέλησή της να γίνει γιατρός ήταν μεγάλη. Τη δεύτερη χρονιά που έδωσε εξετάσεις, συνελήφθη στο μάθημα της Χημείας να έχει αντιγράψει (στα πόδια της, μάλιστα) μέρη της θεωρίας του μαθήματος και μηδενίστηκε, με αποτέλεσμα και πάλι να μην τα καταφέρει. Τελικά, η κοπέλα επέλεξε να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο βαλκανικής χώρας και τώρα έχει επιστρέψει στη χώρα μας με πτυχίο Ιατρικής. (Κατόπιν τούτου, έχω χάσει τα ίχνη της.)
Από την Ιστορία ανακύπτουν κρίσιμα ερωτήματα, σε συνδυασμό με την πρόθεση της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει μη κρατικά ΑΕΙ. Το πείσμα της κοπέλας να γίνει γιατρός αρκεί, ακόμη κι αν εκείνη δεν μπόρεσε να περάσει πάνω από τον υψηλό πήχυ των ελληνικών ιατρικών σχολών; Γνωρίζουμε ότι οι βάσεις εισαγωγής των σχολών επηρεάζονται από τη ζήτηση των υποψηφίων και δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα και τη δυσκολία κάθε σχολής. Για παράδειγμα, η Φιλολογία ΕΚΠΑ με βάση 13.012 μονάδες το 2023 είναι ευκολότερη από την Ιατρική των 19.000 μονάδων;
Και καθώς η κοπέλα δεν είχε εισαχθεί σε Ιατρική της Ελλάδας, πώς την επέλεξε η Ιατρική της βαλκανικής χώρας; Μήπως κυρίως με ιδιοτελή κριτήρια; Ποιος υπεύθυνος φορέας από την Ελλάδα το γνωρίζει, ποιος το έχει ελέγξει;
Και αφού επέστρεψε γιατρός στην Ελλάδα, πόσο επηρεάζει την επιστημονική της επάρκεια στην άσκηση του λειτουργήματός της, η «περιπέτειά» της στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, αλλά και ο τυχόν χαμηλός βαθμός του βαλκανικού πτυχίου της; Αλλη αξία έχουν όσοι αποφοιτούν με μέσο όρο 6 με άριστα το 10 και άλλοι με 8;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα είναι κρίσιμες εάν θέλουμε να γίνει σοβαρός διάλογος στα επιχειρήματα της κυβέρνησης υπέρ των μη κρατικών ΑΕΙ (π.χ., πολλοί σπουδάζουν στο εξωτερικό επειδή δεν εισάγονται σε ελληνικό ΑΕΙ) και όσων τάσσονται κατά των κρατικών ΑΕΙ (υποστηρίζουν ότι «υπάρχουν παιδιά που κουράστηκαν και τα κατάφεραν και άλλα που θα πάρουν πτυχίο από ιδιωτικό ΑΕΙ πληρώνοντας»).
Το κυρίαρχο είναι πως για να πείσει το εγχείρημα των μη κρατικών ΑΕΙ, πρέπει να οριστούν αξιόπιστες και αδιάβλητες προϋποθέσεις εισαγωγής σε αυτά.