Αρκετά χρόνια πριν είχε ακουστεί βροντερό και μαζικό το δόγμα «Ολοι τη μάσα έχουν στο μυαλό τους», όταν ο διευθύνων σύμβουλος της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, τελικά καταδικάστηκε για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος. Πεντέμισι εκατομμύρια ευρώ, κρατικές χορηγίες, αντί να γίνουν κατεψυγμένα κοτόπουλα, όπως ήταν το δεσμευτικό πρόγραμμα, ώστε να τραφούν οι πεινασμένοι σε Ασία και Αφρική, κατέληξαν να ζεσταίνουν τις τσέπες του αξιοτίμου CEO.
Προ διετίας, βροντερό και μαζικό ακούστηκε το δόγμα «Ολοι για τον εαυτούλη τους δουλεύουν», όταν ξέσπασε κύμα αποκαλύψεων για την «Κιβωτό του Κόσμου» και τον πατέρα Αντώνιο. Συμβαίνει και τώρα: Βροντερό, σχεδόν πάνδημο (αν βέβαια ο δήμος ισούται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), ακούγεται το δόγμα «Ολοι την κουτάλα λιμπίζονται», με αφορμή όσα λέγονται και γράφονται για τον «Αλλο Ανθρωπο» και τον ιδρυτή του, τον κ. Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο. Οίκοθεν νοείται ότι το «όλοι» αυτό δεν αφορά την ενάρετη αφεντιά μας.
Σαν να μη μας ηδονίζει τίποτε άλλο από το γκρέμισμα, απομυθοποιούμε κάθε φορά με συνοπτικές διαδικασίες, και με μόλις αποκρυπτόμενη χαιρεκακία, πρόσωπα που λίγο πριν τα δοξάζαμε. Σε ένα παράδοξο αναποδογύρισμα, αποκαθηλώνουμε τους αποθεωθέντες και αμέσως έπειτα τους σταυρώνουμε· τους κρεμάμε σε πρωτοσέλιδους ξύλινους γιγαντότιτλους ή τους λιθοβολούμε στα σόσιαλ μίντια. Για να διευκολύνουμε την κρημνιστική βουλιμία μας, δίνουμε την ίδια αξία στις επίσημες, έγκυρες αποκαλύψεις (του «Συνηγόρου του Πολίτη» για την «Κιβωτό», της ΑΑΔΕ για τον «Αλλο Ανθρωπο») και σε οφθαλμοφανώς αβάσιμα «στοιχεία του ρεπορτάζ». Θαρρείς και προτιμάμε να θριαμβεύει το Κακό «εκεί έξω», να είμαστε όντως όλοι ίδιοι, κι όλοι χαλασμένοι.
Φυσικά και απογοητευόμαστε βαθιά όταν άνθρωποι και θεσμοί που απέσπασαν τη συμπάθεια και την υποστήριξή μας αποδεικνύονται (ή καταγγέλλονται) πολύ μικρότεροι του ινδάλματός τους, όπως το πλάσαμε βασισμένοι στη διακινούμενη δημόσια εικόνα τους. Για απώλεια πρόκειται και για πένθος. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί τη σαρωτική γενίκευση, που μόνο τον ναρκισσισμό μας ικανοποιεί. Πανεύκολη είναι η αναγωγή από τον έναν ή τους πέντε που αμάρτησαν στο αθώο σύνολο, πλην απολύτως άδικη. «Εκεί έξω» υπάρχουν και όντως άλλοι άνθρωποι, ταμένοι στην προσφορά, την αλληλεγγύη και την ανιδιοτέλεια. Ακόμα κι αν βγήκαν και αυτοί από το καλούπι του κυνισμού, κατόρθωσαν να το σπάσουν.