Ακριβώς επειδή η απάντηση είναι δύσκολη, Τεμπονέρας (ΣΥΡΙΖΑ) – Χριστοδουλάκης (ΠΑΣΟΚ) – Αχτσιόγλου (Νέα Αριστερά), που έθεσαν το ερώτημα ως προμετωπίδα πολιτικής εκδήλωσης για τις προοδευτικές συγκλίσεις, το γύρισαν από το «ποιος» στο «πώς». Ο Στ. Κασσελάκης απάντησε «μα εγώ!», επιβάλλοντας την παρουσία του στην εκδήλωση και τρολάροντας, με τον τρόπο του, τη διαδικασία. Και το «πώς» έμεινε, τελικά, ασαφές, αφού οι πρωταγωνιστές συμφώνησαν απλώς να επαναλάβουν τη συζήτηση – ούτε καν υπαινίχθηκαν ότι μετά τις ευρωεκλογές, αν ο Κ. Μητσοτάκης βγει σχετικά αλώβητος από τη δοκιμασία, θα επιδιώξουν ανατροπές στον πολιτικό χώρο αριστερά της Ν.Δ.
Ετσι κι αλλιώς, τα πράγματα είναι δύσκολα για όσους φιλοδοξούν να ηγηθούν ενός μετώπου απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη. Οι σημερινοί πρωταγωνιστές δεν πρόκειται να θυσιαστούν για το κοινό καλό. Ο Στ. Κασσελάκης, όποια και αν είναι η εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο, θεωρεί πως θα κριθεί στις εθνικές εκλογές, το 2027, σύμφωνα με τον προγραμματισμό. Αν αμφισβητηθεί πιεστικά, θα προσφύγει στη βάση για να ανανεώσει την εντολή του, παρασύροντας τους αντιπάλους του στα αλώνια της αδιαμεσολάβητης επαφής με τον λαό. Και ο Ν. Ανδρουλάκης, που έχει πετύχει με συστηματική δουλειά να ελέγξει το κόμμα του, δεν σκοπεύει να το παραδώσει, ακόμη και αν φανεί στην κάλπη ότι δεν έχει τη δυνατότητα να απειλήσει τον Κ. Μητσοτάκη.
Ο Αλέξης Χαρίτσης ως επικεφαλής της Νέας Αριστεράς, ο Π. Κόκκαλης με τον «Κόσμο» και ο Ανδρέας Λοβέρδος σε ρόλο –προσεχώς– (εκ νέου) πολιτικού αρχηγού θα συνωθούνται με Κασσελάκη και Ανδρουλάκη στον χώρο από το Κέντρο και πέρα, προς τα αριστερά, κάνοντας πιο ανάλαφρη την πολιτική ατμόσφαιρα για τη Ν.Δ. και πιο ζεστή για τον Δ. Κουτσούμπα του ΚΚΕ, που στέκεται παράμερα και δυναμώνει.
Οι σοβαρές διεργασίες για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου μάλλον θα ξεκινήσουν πριν από τις εθνικές εκλογές.
Η πιο εύλογη απάντηση στην ερώτηση «απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;» θα μπορούσε να είναι, εφόσον η συζήτηση αφορά μόνο τους γνωστούς, ο Αλ. Τσίπρας έπειτα από χρόνια ή ο Χ. Δούκας, αφού πρώτα αποδείξει ότι μπορεί να είναι καλός δήμαρχος Αθηναίων. Και γι’ αυτό οι σοβαρές διεργασίες για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου μάλλον δεν θα ξεκινήσουν μετά τις ευρωεκλογές, αλλά πριν από τις εθνικές εκλογές, όταν θα αχνοφανούν.
Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, κανείς δεν θα τους ανοίξει τον δρόμο. Αν υποθέσουμε ότι ένας από τους δύο ή και οι δύο θα θελήσουν να πάρουν τα ηνία, θα πρέπει να παλέψουν και να ματώσουν. Γιατί οι σύντροφοί τους ενδιαφέρονται πρωτίστως για την ήττα του Κ. Μητσοτάκη, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα έχουν συνδεθεί με τη νίκη.
Διαφορετικά, θα ήταν απαλλαγμένοι από εγωισμό και φιλοδοξία και τι δουλειά έχουν οι ανιδιοτελείς στην πολιτική;