Η Πρόεδρος της ∆ημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου αποκλείστηκε –μαζί με τον πρωθυπουργό– από τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας, στο πλαίσιο των αντιποίνων της Εκκλησίας για την ψήφιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Υποθέτω ότι το παράπτωμά της είναι πως το βράδυ που πέρασε το νομοσχέδιο από τη Βουλή συμμετείχε σε εκδήλωση με κυβερνητικά στελέχη. Από ορισμένους η παρουσία της ερμηνεύτηκε ως «πρόκληση» και προσπαθώ να καταλάβω γιατί. Υπήρξε πάντα συνεπής υπέρμαχος των δικαιωμάτων. Στο συνέδριο της «Καθημερινής», όταν ρωτήθηκε σχετικά απάντησε με απόλυτη σαφήνεια: «Εάν κάποιοι προσβάλλονται επειδή μια άλλη ομάδα συνανθρώπων τους απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα με αυτούς, κάτι λάθος έχουν αντιληφθεί – πιστεύω».
Μπορεί ορισμένοι να δυσαρεστήθηκαν, να θεωρούν ότι είναι υπερβολικά woke, άλλοι να την αποκηρύσσουν ως φιλοκυβερνητική κι αρκετοί πως δεν είναι επαρκώς θρησκευόμενη ή πατριώτισσα. Εμένα, πάλι, δεν μου άρεσε που φωτογραφήθηκε μπροστά στον φράχτη του Εβρου, ένα σύμβολο της Ευρώπης-φρούριο. Kαι ότι δεν επέλεξε ένα άλλο φόντο που αντανακλά μία ανοιχτή, σύγχρονη αντίληψη της μετανάστευσης ως φαινομένου και όχι ως κρίσης. Θα ήθελα επίσης να έχει τοποθετηθεί στην υπόθεση των υποκλοπών με την ίδια ευθύτητα που το κάνει σε άλλα ζητήματα του κράτους δικαίου. Ομως, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει αποστολή να ικανοποιήσει τις μεμονωμένες φιλοδοξίες μας, αλλά να συγκεράσει αντιφατικά εθνικά αφηγήματα. Στόχος της, μεταξύ άλλων, είναι η υποστήριξη παραγκωνισμένων μειονοτήτων, όχι ο λαϊκισμός και το χάιδεμα της πλειονότητας, καθώς και η εκπροσώπηση της σημερινής μας εθνικής ταυτότητας.
Τι είναι η Ελλάδα; Μία σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, που προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη, τη συμπερίληψη, τα ίσα δικαιώματα για τους πολίτες της. Αυτό το μήνυμα έστειλε η Πρόεδρος.
Είναι αυτός θεμιτός λόγος για το εκκλησιαστικό μπλόκο; Δεν νομίζω. Σε αντίθεση με τους ιεράρχες δεν έσπειρε μίσος, αγάπη πρόσφερε. Δεν είπε π.χ. όπως κάποιοι μητροπολίτες ότι η ομοφυλοφιλία «είναι ψυχιατρική νόσος» (Μεσογαίας Νικόλαος), «ο ασφαλέστατος δρόμος για τις καρκινογενέσεις» (Πειραιώς Σεραφείμ) κι οι ομοφυλόφιλοι «άνθρωποι της ανωμαλίας» και «άρρωστοι» (Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρος, ο οποίος απεβίωσε τον Δεκέμβριο). Χάρηκε με τη χαρά μιας ομάδας συμπολιτών μας, που επί μακρόν ήταν στο περιθώριο. Η άμεση αντίδρασή της μετά την επίθεση κατά τρανς ατόμων στην πλατεία Αριστοτέλους δείχνει τη συνέπειά της.