Δεν είναι εύκολο να αποδράσει κανείς από «συνδέσμους» σαν τη Χρυσή Αυγή. Ακόμα κι αν είναι απλό μέλος –ρομποτικός χειροκροτητής, αχθοφόρος της ντουντούκας του αρχηγού ή νυχτερινός «ξυλοκόπος» που ενεδρεύει για μετανάστες, για να τους διδάξει εμπράκτως τι εστί «κρυπτεία»– έχει προλάβει να μάθει πως η οργάνωσή του θεμελιώνεται στον φόβο. Στον φόβο που θέλει να προκαλεί στους «εχθρούς», αλλά και στον δίδυμό του φόβο που φυτεύει στο μυαλό των ίδιων των μελών της. Που μαθαίνουν σιγά σιγά (λ.χ. με τον πρώτο προπηλακισμό κάποιου «συναγωνιστή» που τολμά να ψελλίσει κατιτίς) πόσο ευσταθεί η ποιμενική παροιμία πως ο φόβος φυλάει τα έρμα. Τα δικά τους έρμα είναι η σωματική τους ακεραιότητα, η οικογενειακή ησυχία, το πρόσωπό τους στη μικροκοινωνία τους.
Είναι, λοιπόν, σημαντική η πρώτη απόδραση στελέχους από το χρυσαυγίτικο «οχυρό». Και μάλιστα ενός βουλευτή που μέχρι τώρα ήταν πειθαρχημένος στρατιώτης και δεν είχε δώσει κανένα δείγμα διαφοροποίησης, όπως έχει δώσει λ.χ., πιθανόν δασκαλεμένος από τον δικηγόρο του, ο προφυλακισμένος βουλευτής Κορινθίας κ. Στ. Μπούκουρας. Ο κ. Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος, βουλευτής Λάρισας, στην επιστολή ανεξαρτητοποίησής του δηλώνει ότι «δεν γνώριζε» (ίσως, αλλά όχι και μέχρι χθες) και ότι καταδικάζει «απερίφραστα δράσεις και ενέργειες» εγκληματικού περιεχομένου, γιατί «δεν του τις επιτρέπει η συνείδησή του». Προσθέτει δε ότι «πολλοί συναγωνιστές του» συμμερίζονται τα αισθήματά του.
Η βουλευτική ιδιότητα του κ. Αλεξόπουλου δεν αυξάνει μόνο τη σημασία του πρώτου ρήγματος στον χώρο μιας Ακροδεξιάς με αχαλίνωτο πάθος για τον ναζισμό. Λειτουργεί και σαν ασπίδα που μπορεί να τον προστατέψει (όχι απολύτως) από τις πιθανές εκδικητικές διαθέσεις όσων φοβούνται ότι το δημόσιο σπάσιμο της ομερτά απειλεί σοβαρά την υπόσταση της Χ.Α. Ενας βουλευτής συμμετέχει σε διαβούλια στελεχών (αλλά και σε συμπόσια, όπου το κρασάκι λύνει τη γλώσσα), γνωρίζει τη «γραμμή» καλύτερα από τους «βαστάζους» και μάλλον κάποια στιγμή θα χαζογέλασε κι αυτός ακούγοντας ιστορίες «ηρωισμού» εις βάρος «σκουληκιών». Για να φτάσει, λοιπόν, να δηλώσει μετανιωμένος, δεν μπορεί να βασίστηκε αποκλειστικά στη «σωρεία των αποκαλύψεων» που ξέρουμε όλοι. Αλλά προς το παρόν κρατάει σαν όπλο του το ενδεχόμενο να προβεί στις δικές του αποκαλύψεις.
Η αντίδραση της ηγεσίας, αναμενόμενη: «Ιούδας». Οχι Εφιάλτης ή Πηλιογούσης, αλλά Ιούδας, γιατί αυτός τυγχάνει διπλά κατάπτυστος για τους ΧΑΐτες: και προδότης και Εβραίος. Και βολές περί χρηματισμού: «Είναι πολλά τα λεφτά, Αρη», ακούσαμε από τον κ. Κασιδιάρη. Αλλά στην Ιστορία θα μείνει η αμίμητη αυτοκριτική που κάνουν άθελά τους οι Τοπικές Οργανώσεις Θεσσαλίας στην ανακοίνωσή τους: «Δεν θα ασχοληθούμε άλλο με τον κ. Αλεξόπουλο. Εχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε. Και το σοβαρότερο είναι να γκρεμίσουμε το σάπιο κατεστημένο. Η ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον πως «ο πατριωτισμός είναι το έσχατο καταφύγιο κάθε απατεώνα» επιβεβαιώθηκε προφανώς για μία ακόμη φορά». Ο,τι πείτε.