Προφανώς δεν βλέπουμε όλοι τα ίδια πράγματα ατενίζοντας την πραγματικότητα, ούτε στην πολιτική. Κάποιος που τώρα ασκεί εξουσία αισθάνεται χαρά και εντελώς διαφορετική πλευρά της πραγματικότητας από κάποιον άλλον που κινείται στην «κανονική» πλευρά της ζωής! Μια χαρακτηριστική φράση που αποδίδεται στον Γερμανό φιλόσοφο Ιμάνουελ Καντ είναι ότι «Ο ένας κοιτάει τον νερόλακκο και βλέπει τη λάσπη, ο άλλος στον ίδιο λάκκο βλέπει τα άστρα που καθρεφτίζονται στο νερό».
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση ανάμεσα στα μέτρα που προτείνει προκειμένου να συγκεντρώσει έσοδα και να ικανοποιήσει τις ανάλογες απαιτήσεις των δανειστών είναι και η επιβολή φόρου διαμονής στα νησιά με λιγότερους από 3.000 κατοίκους, όπου εφαρμόζεται συντελεστής ΦΠΑ 6%. Υποτίθεται πως ο νέος αυτός φόρος θα είναι 3% για τα ξενοδοχεία τριών αστέρων, 4% στα ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων και 5% στα ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, υπάρχουν υπουργοί που προτείνουν να μην ισχύει ο φόρος αυτός στα ξενοδοχεία τριών αστέρων, με τη λογική προφανώς ότι είναι «ξενοδοχεία των φτωχών»… Μια άλλη ιδέα είναι ο μεν φόρος διαμονής στα (πολυτελή) ξενοδοχεία να είναι μικρός αλλά να επιβληθεί φόρος στα (πολυτελή;) καταστήματα στα ίδια νησιά…
Είναι θλιβερό πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι όλοι όσοι ασχολούνται με την ιδέα αυτού του φόρου. Προφανώς δεν θα είναι καταστροφή είτε υιοθετηθεί είτε όχι, είναι όμως ενδεικτικό της λάθος κατεύθυνσης που έχουν πάρει οι αρμόδιοι. Απλώς θα προστεθεί ακόμα ένα στοιχείο στη μακρά σειρά λάθος επιλογών…
Σκέπτονται -υποτίθεται με κοινωνική ευαισθησία- να εφαρμόσουν έναν φόρο στον τουρισμό, πλήττοντας την ανταγωνιστικότητα του σημαντικότερου εξαγωγικού τομέα της χώρας. Αντί να προσπαθήσουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα ώστε να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους εύπορους τουρίστες που ξοδεύουν μεγαλύτερα ποσά, κάνουν το αντίθετο: δίνουν κίνητρο να προσελκύσουν περισσότερους φτωχούς!
Προβληματίζονται και αρνούνται να υιοθετήσουν την κατάργηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου, για να μην πληγούν οι κάτοικοι των νησιών. Οι κάτοικοι που δεν έχουν στοιχειώδη κοινωνική προστασία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, συχνά ούτε εκπαιδευτικούς. Και δεν συνειδητοποιούν ότι οι τουρίστες που πάνε στην Κρήτη ή στα Επτάνησα επιβαρύνονται με κανονικό συντελεστή ΦΠΑ.
Στη Γερμανία, το 2008, μειώθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές και αυξήθηκε ο συντελεστής ΦΠΑ. Ετσι το ευρύτερο Δημόσιο δεν έχασε έσοδα, αλλά ευνοήθηκαν οι εξαγωγές και έγιναν ακριβότερα τα εισαγόμενα προϊόντα, αφού τα εγχώρια είχαν χαμηλότερο ασφαλιστικό κόστος.
Στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση αντιστάθηκε και πέτυχε να μην αυξηθούν οι χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές στα εταιρικά κέρδη, επειδή αυτό είναι ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χώρας.
Στην Ελλάδα, οι κυβερνήσεις δεν διστάζουν να πλήξουν την ανταγωνιστικότητα αρκεί να έχουν το άλλοθι ότι πήραν μέτρα δικαιοσύνης υπέρ των φτωχών!
Κι αυτό δεν ισχύει μόνον του τελευταίους μήνες. Τα πέντε χρόνια που πέρασαν η φορολογική πολιτική που εφαρμόστηκε είχε πάντα ως προτεραιότητα την είσπραξη φόρων από εύκολες πηγές όπως οι μισθωτοί και τα ακίνητα, αλλά ποτέ την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων προϊόντων και υπηρεσιών. Συνεχίζουν να βλέπουν τη λάσπη κι όχι τα αστέρια…