Εξι χρόνια κρίσης, σειρά εκλογικών αναμετρήσεων, εναλλαγές κυβερνητικών σχημάτων, πέντε Πρόεδροι, ευρεία ανανέωση της σύνθεσης της εθνικής αντιπροσωπείας, και όμως… Η εικόνα του ελληνικού Κοινοβουλίου διατηρεί σχεδόν στο ακέραιο τα χαρακτηριστικά τα οποία έχουν διαχρονικά τροφοδοτήσει το κλίμα απαξίωσης του ναού της Δημοκρατίας. Ενδεικτικό είναι το τελευταίο –που δεν αναμένεται να είναι και έσχατο– παράδειγμα, με την ολοκληρωθείσα αργά χθες τη νύχτα κοινοβουλευτική διαδικασία επεξεργασίας και ψήφισης του νομοσχεδίου για τη νέα δέσμη προαπαιτουμένων: Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης που άρχισε το απόγευμα της Τετάρτης, εντός της αίθουσας της ολομέλειας κάθε στιγμή δεν βρίσκονταν, κατά μέσο όρο, περισσότεροι από είκοσι έως τριάντα βουλευτές. Την ώρα, μάλιστα, της προχθεσινοβραδινής τηλεοπτικής μετάδοσης ποδοσφαιρικών αγώνων ευρωπαϊκών κυπέλλων ήταν 13, ενώ μετά το τέλος των αγώνων και πριν ολοκληρωθεί η συνεδρίαση, μόλις πέντε. Πολλοί εκ των βουλευτών, διαχρονικά, διαμαρτύρονται επειδή εξαιτίας του Κανονισμού δεν προλαβαίνουν να μιλήσουν, καθώς «προσφέρεται» το προνόμιο σε υπουργούς και κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους να μιλάνε όποτε θέλουν και σχεδόν όσο θέλουν, με αποτέλεσμα για τους βουλευτές να μένει ελάχιστος ή και καθόλου χρόνος τοποθετήσεων. Επί της αρχής δεν έχουν άδικο. Ομως, για ποιο λόγο ουδείς έχει αναλάβει πρωτοβουλία κατάθεσης πρότασης για αλλαγή του Κανονισμού;
Στο ίδιο πλαίσιο: πώς και δεν έχει αναληφθεί συστηματική, ατομική ή ομαδική – διακομματική πρωτοβουλία βουλευτών, προκειμένου να δοθεί ξεκάθαρο και οριστικό τέλος στο περί το «πόθεν έσχες» τους ζήτημα, το οποίο επί χρόνια και έως τώρα βυθίζεται σε μαύρες τρύπες αδιαφάνειας; Την ίδια στιγμή, το γνωστό παλαιό και αρνητικό φαινόμενο των πολλών τροπολογιών (εκπρόθεσμων ή και ασχέτου περιεχομένου με τα σχέδια νόμου) συνεχίζεται σαν να μην έχει αλλάξει ούτε μέρα. Ταυτόχρονα, υπουργοί είτε δεν προσέρχονται στη διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου (χθες απαντήθηκαν μόνο έξι από τις 11 ερωτήσεις βουλευτών και την περασμένη εβδομάδα μόνο μία στις έντεκα), ή και δεν απαντούν ούτε γραπτώς στις απλές ερωτήσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση; Ο υπουργός Παιδείας έχει δεχθεί αποκλειστικά για το μείζον θέμα των προβλημάτων στην ειδική εκπαίδευση εννέα ερωτήσεις και αναφορές από τις 12 Οκτωβρίου και απάντησε μόνο σε μία, μόλις χθες. Αυτά και άλλα πολλά που καταγράφονται διαρκώς εντός του ναού της Δημοκρατίας, πριν αλλά, δυστυχώς, και κατά τη διάρκεια της τρέχουσας οξύτατης κρίσης, προσλαμβάνουν πλέον μια άκρως επικίνδυνη διάσταση: τη χαώδη κατάσταση και το κλίμα απαξίωσης έρχεται να εκμεταλλευθεί, άμεσα και έμμεσα, η πολιτική έκφραση των πιο ακραίων, μισαλλόδοξων και ρατσιστικών αντιλήψεων των πολιτών εκείνων, που με την ψήφο τους την έστειλαν στη Βουλή. Ο εκρηκτικός μηχανισμός που απειλεί τον κοινοβουλευτισμό, βρίσκεται πλέον εντός των τειχών. Η ανάγκη εξουδετέρωσής του είναι προφανώς άμεση και επιτακτική.