Σε περιόδους κρίσεως και καταθλίψεως πολιτικής υπάρχει τάση εξωραϊσμού των δεδομένων, διαδικασία αναγκαία προς υπερκέραση ενός αδιεξόδου και δημιουργία νέου σημείου εκκινήσεως προς επίτευξη του μόνου πολιτικού στόχου, της κατάκτησης της εξουσίας.
Δόκιμα όλα αυτά και κατανοητά από τη στιγμή που δεν αμφισβητείται το υπάρχον πρόβλημα, όπως αυτό χαρτογραφήθηκε στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας. Την εικόνα της καταστάσεως αποδίδει εν μέρει η σύγκριση των αριθμών, διότι δεν πρέπει να αγνοείται και ο παράγων της «δυναμικής».
Εντυπωσιακή χαρακτηρίσθηκε η προσέλευση την περασμένη Κυριακή, αν και ξεπέρασε κατά τι μόνον το ήμισυ των ψηφοφόρων που συμμετείχαν στην ανάδειξη προέδρου της Ν.Δ. στις 29 Νοεμβρίου 2009. Οι φόβοι διατυπώνονταν κυρίως από στελέχη και βουλευτές του κόμματος, που έχοντας υπ’ όψιν τον επικρατούντα φατριασμό, προέβλεπαν μειωμένο ενδιαφέρον. Ο αριθμός των προσελθόντων είναι ίσως το μόνον θετικό συμπέρασμα του πρώτου γύρου και οφείλεται αποκλειστικά στη νομιμοφροσύνη των πολιτών που πλαισιώνουν τη Ν.Δ.
Χαρακτηριστικό της τελευταίας αναμετρήσεως ήταν ο εμφύλιος πόλεμος στον κεντρικό κορμό του κόμματος. Ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης με ποσοστό περίπου 40% και ο κ. Απόστολος Τζιτζικώστας με κάτι περισσότερο από 20% αγνόησαν τους δύο άλλους διεκδικητές της προεδρίας.
Ο παραδοσιακός κομματικός μηχανισμός της Ν.Δ. κινήθηκε μετά πάθους εναντίον του κ. Τζιτζικώστα, που παρά ταύτα επρώτευσε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη, σε ένα από τα δύο προπύργια της Δεξιάς, μαζί με την Πελοπόννησο. Κατά τρόπο παράδοξο την ηγεσία θα διεκδικήσουν δύο πολιτικοί έλκοντες την καταγωγή από την Κρήτη, όπου στη διάρκεια ενός αιώνος ουδέποτε πλειοψήφησε η Δεξιά.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Αξιος ο μισθός, πράγματι. Ο εκπρόσωπος της «φιλελευθέρας» τάσεως εξασφάλισε ποσοστό 28,5% – ένδεκα μονάδες λιγότερο από την αδελφή του, κ. Ντόρα Μπακογιάννη, στις εκλογές του 2009, δίχως τη συνδρομή «φίλων» ή «συμπαθούντων».
Καθ’ όσον αφορά στον άλλο υποψήφιο, κ. Αδωνι Γεωργιάδη, που εξασφάλισε 11%, είναι γνωστό ότι η ελληνική Δεξιά έλκεται από το «γραφικό» στοιχείο. Συμβαίνει και στην Ιταλία ως πολιτική παρακαταθήκη της opera buffa, αλλά και στην Ελλάδα ως μεταφορά μιας κουλτούρας αναψυκτηρίου και επιθεωρήσεως στην πολιτική. Παρεμπιπτόντως, το 2009 ο κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης είχε αποσπάσει κάτι περισσότερο από 10%.
Τέλος, όσον αφορά την «κεντροδεξιά» φυσιογνωμία της Ν.Δ., προσεχώς. Αυτή δεν εξασφαλίζεται εάν ο κ. Μεϊμαράκης ορίσει αντιπρόεδρο τον κ. Μητσοτάκη ούτε εάν αυτός συμπήξει μέτωπο με τον κ. Γεωργιάδη. Η πολιτική δεν είναι «κοκτέιλ» και εξάλλου δεν υπάρχει δεξιοτέχνης μπάρμαν. Εν ολίγοις, δεν αρκεί να θωπεύουμε ένα πληγωμένο κόμμα· προέχει η διαπίστωση της νόσου. Κατά τα άλλα, καλά Χριστούγεννα σε όλους μας.