Ενώ η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί τα προβλήματα σε ένα, μόνο, μέτωπο, επιδιώκει να ανοίγει ολοένα και περισσότερα μέτωπα, και όλα σε κρίσιμους τομείς της χώρας. Λειτουργεί βάσει σχεδίου ή το σχέδιο είναι μόνο να φαίνεται ότι κάνει πολλά χωρίς να κάνει τίποτα; Υποψιάζομαι το δεύτερο – ότι είναι σαν τον άπειρο ζογκλέρ, ο οποίος για να κρύψει την αδυναμία του να κρατήσει δύο μπάλες στον αέρα καταπιάνεται με 10, νομίζοντας ότι μέσα στη γενική αναταραχή και με πολλή κουβέντα για τους υψηλούς στόχους του κανείς δεν θα προσέξει ότι όλες οι μπάλες πέφτουν στο έδαφος.
Στο μέτωπο της οικονομίας, η κυβέρνηση συνεχίζει αυτό που κάνει από την αρχή: ενώ εξαντλεί τον χρόνο (και μαζί του ό,τι αποθέματα υπάρχουν ακόμη στην οικονομία και την κοινωνία), την τελευταία στιγμή επιχειρεί να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού. Πρώτα, προσπαθώντας να διασπάσει την τρόικα, ο πρωθυπουργός προσβάλλει κάποιον εκ των δανειστών (το ΔΝΤ σήμερα, ενώ παλαιότερα στόχοι υπήρξαν ο διοικητής της ΕΚΤ, η Κομισιόν και διάφοροι Ευρωπαίοι ηγέτες). Μετά, ζητεί τη στήριξη των άλλων μελών της τρόικας, με μόνο αποτέλεσμα να τους αναγκάσει να επαναλάβουν ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρεί τις δεσμεύσεις της. Επιχειρώντας να δείξει στο κομματικό κοινό ότι τρίζει τα δόντια στους δανειστές, η κυβέρνηση καταρρακώνει ό,τι απέμεινε από την αξιοπιστία της χώρας, ενώ αναγκάζεται να υποχωρήσει σε σημείο χειρότερο από εκεί όπου ξεκίνησε η εκστρατεία της.
Στο μέτωπο του μεταναστευτικού, η κυβέρνηση δεν ήταν η πρώτη που εφάρμοσε την τακτική της εθελοτυφλίας όσο η ροή ανθρώπων δεν σταματούσε εδώ. Πρωτοτυπεί, όμως, στο ότι, όταν οι γείτονες έκλεισαν τα σύνορα, εμείς συνεχίσαμε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίναμε, με διπλό στόχο: αφενός, ελπίζαμε, όπως και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, ότι, όταν θα έκλειναν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, πρόσφυγες και μετανάστες θα έπαυαν να έρχονται από την Τουρκία, ώστε να μην εγκλωβιστούν εδώ, αφετέρου, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους στην τύχη τους στην Ειδομένη, θα υπογραμμίζαμε ότι εμείς είμαστε καλοί και ανεκτικοί, ενώ οι Βαλκάνιοι γείτονές μας απάνθρωποι.
Το αποτέλεσμα; Μη κυβερνητικοί οργανισμοί και ιδιώτες διεισδύουν στο κενό στην κρατική διαχείριση. Μεταξύ αυτών ήρθαν και μερικοί φαντασιόπληκτοι ακτιβιστές, που θα ήθελαν να επαναλάβουν την άλωση των Εξαρχείων και τους κακοφαίνεται όταν οι γείτονες τους εμποδίζουν. Επίσης, οι γείτονές μας εμφανίζονται πιο σοβαροί στη διαφύλαξη των συνόρων τους (και συνεπώς της Ευρώπης, όπως λένε), με αποτέλεσμα οι ηγεσίες τους να μιλούν περιφρονητικά για τους Ελληνες. Επίσης, η Τουρκία βρήκε τη στιγμή που η Ε.Ε. έχει ανάγκη τη βοήθειά της στο προσφυγικό για να δοκιμάσει τις αντοχές των Ελλήνων με συνεχείς υπερπτήσεις μαχητικών αεροσκαφών σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αυξάνοντας την ένταση ακόμη περισσότερο σε μια κυβέρνηση που είναι ταυτόχρονα άπειρη και επηρμένη.
Η ειρωνεία είναι ότι η Ελλάδα έχει και εταίρους και συμμάχους και πολλά δίκια. Δεν χρειαζόταν να οδηγείται συνεχώς σε αδιέξοδα. Η ψύχραιμη αξιολόγηση της κατάστασης και των δυνάμεών μας, η σωστή διαχείριση ανθρώπινων, υλικών και οικονομικών πόρων, μια σοβαρή συζήτηση με τους φίλους μας θα είχαν φέρει κάποιες λύσεις, θέτοντας τέλος στην ολέθρια εναλλαγή μεταξύ αδράνειας και πανικού.