Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού μπορεί να θεωρείται δεδομένη, αν και απομένουν περίπου δέκα ημέρες έως την οριστική συνομολόγηση της νέας συμφωνίας. Ανεμος αλλαγής ευελπιστεί η κυβέρνηση ότι θα πνεύσει στην οικονομία, αν και επί της ουσίας θα πρόκειται απλώς για ένα ρεύμα ασθενές ανεμιστήρος προς απόσυρση.
Θα ακολουθήσει ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, την πορεία που επέλεξε μετά τη δραματική πολιτική του ανακύκλωση και η Ελλάς θα συνεχίσει να κινείται πτωτικά, διότι επί μία εξαετία δεν έγινε καμία προσπάθεια αναμορφώσεως της παραγωγικής βάσεως της χώρας.
Αλλά επειδή ο τόνος στην πολιτική ζωή δίδεται πάντοτε από την κυβέρνηση –έως ότου εισέλθει, φυσικά, σε φάση οριστικής αποδρομής–, η λεγομένη «συστημική αντιπολίτευση», η Νέα Δημοκρατία δηλαδή, αφού το ΠΑΣΟΚ πολιτικώς εξαερώθηκε, θα πρέπει φυσιολογικώς να επιχειρήσει μία ριζοσπαστική αλλαγή στρατηγικής.
Αυταπάτες δεν έτρεφε μόνον ο κ. Τσίπρας, όπως ο ίδιος ομολόγησε στη Βουλή, αλλά και η Ν.Δ. μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Θεωρούσαν ότι η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, μετά τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, θα ήταν συντομότατη και ομιλούσαν για ολιγόμηνη «αριστερή παρένθεση». Ανέμεναν ότι το ευρωπαϊκό κατεστημένο θα συνέτριβε τον κ. Τσίπρα και ότι ήταν ανίκανος να συνομολογήσει συμφωνία με τους «θεσμούς.» Τίποτε από αυτά, ωστόσο, δεν συνέβη.
Η διάψευση των προσδοκιών κατέστη σταδιακώς σαφής τις τελευταίες εβδομάδες, όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έπαυσε να διαδραματίζει ρόλο αποφασιστικό, όπως συνέβαινε έως τότε, στις διαπραγματεύσεις, οπότε άρχισε να εκδηλώνεται μία νευρικότης στη Ν.Δ.
Μία τοποθέτηση δημόσια του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, που αναφέρθηκε στη ρήση του φιλοσόφου Πρωταγόρα, «πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος», ερμηνεύθηκε από κάποιους της Ν.Δ. και άλλους «ευρωπαϊστές», εν γένει, ως δυναμένη να δημιουργήσει σύγχυση ικανή και να ενθαρρύνει όσους υποστηρίζουν τη «επιστροφή της χώρας στη δραχμή».
Δεν είχε απαίτηση κανείς να γνωρίζει το, ούτως ειπείν, «πολιτικό προσωπικό» της χώρας ότι η ρήση του Πρωταγόρα ήταν απλώς αναιρετική της συντηρητικής θέσεως που διατύπωσε ο Πλάτων σε γηραιά ηλικία, όταν υποστήριζε ότι «ο δε θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον». Ούτε ότι ο ανθρωποκεντρισμός αποτελεί τον πυρήνα του Διαφωτισμού.
Το πρόβλημα είναι ότι για την «εκσυγχρονιστική ελίτ», ανεξαρτήτως κομματικής προελεύσεως, ο κ. Παυλόπουλος είναι η «ενσάρκωση» της «καραμανλικής δεξιάς» –της πλειοψηφίας, δηλαδή, των ψηφοφόρων της Ν.Δ., ασχέτως ηγέτη– στο προεδρικό αξίωμα και ότι «συνεργάζεται» αρμονικώς με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται για κυνήγι μαγισσών, με στόχο τον «αναχρονιστικό», πλην όμως πλειοψηφικό πυρήνα της κεντροδεξιάς. Εάν όμως η πρακτική αυτή συνεχισθεί, η Ν.Δ. θα περιορισθεί στο ποσοστό του Ποταμιού και κάτι παραπάνω πιθανόν.
Μία άλλη εκδήλωση νευρικότητος υπήρξε η πολεμική εναντίον του κατεστημένου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που «στηρίζει πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ» και συναίνεσε –κατά τη Ν.Δ.– σε μία συμφωνία «ενός αντιπαραγωγικού μείγματος μέτρων», αριστερών προδιαγραφών. Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας κατάφερε να επιβάλει τις απόψεις του στο Eurogroup. Μεγαλύτερη υπηρεσία δεν ήταν δυνατόν ποτέ να αναμένει από τους πολιτικούς του αντιπάλους ο Ελληνας πρωθυπουργός. Αν πάμε όμως έτσι, τότε φοβούμεθα ότι η Δεξιά θα πάρει τα βουνά.